Please Kiss ||Rindou X Reader||

9.

-Nora! Abin- (Mayu)

+Ne diyorsun anne!? Şaka yaptığını söyle, lütfen!

Nora telefonu cevap beklemeden kapatıp masaya koydu. Rindou endişelenmişti, hemen kalkıp bir bardak su doldurdu ve Nora'nın önüne koydu.

-Sorun ne? (Rindou)

Nora şokun etkisiyle sadece dizlerine bakıyordu. Kafasını eğmişti kendi iç dünyasında abisinin ölümünü hazmetmeye çalışıyordu.

-Nora? (Rindou)

+Abim...

-Ne olmuş ona?? (Rindou)

+Hayatını k..kaybetmiş...

Bu sözlerin ardından Nora gözyaşlarını tutamadı. Elleri ile yüzünü kapatıp sessizce ağlıyordu. Rindou sandalyeyi Nora'nın önüne çekip oturdu ve ellerini avuçlarına aldı. Ne diyeceğini bilmiyordu. Sadece yanında olduğunu ve destekçisi olduğunu bildirmek istiyordu.

Rindou ona peçete alıp uzattı. Nora peçeteyi aldı ve gözyaşlarını sildikten sonra Rindou'ya bakıp sarıldı.

~

Hava kararmaya başlamıştı. Nora, üzüntüden bitap düşünce uyuya kalmıştı. Rindou ise gitmek için yola koyulmuştu.

Yolda iki gündür kapalı olan telefonunu açtı. Abisinden gelen 42 cevapsız aramayı görünce içini korku kaplamıştı. Daha fazla vakit kaybetmeden onu tekrar aradı.

-Alo? (Rindou)

-Nerdesin sen? (Ran)

-Eve geliyorum. (Rindou)

-Onu sormuyorum, dünden beri nerdesin? (Ran)

-Bi' arkadaşımda kaldım. Niye soruyorsun? (Rindou)

-Kim o arkadaşın? (Ran

-Bu seni ilgilendiren bir konu değil gibi sanki? Haksız mıyım abi? (Rindou)

-Haksızsın Rin. Son zamanlarda bana karşı gelmeye başladın farkına var bunun. İtaatsizsin, benim kardeşim böyle biri olmamalı. (Ran)
-Umarım o kızın peşinde dolanmıyordun? (Ran)

-Hangi kız? (Rindou)

-Aptala yatma Rin. (Ran)
-Hyakiwa'dan bahsediyorum. (Ran)

-Huh, hayır o kız ile o günden sonra hiç irtibatımız olmadı. Umrumda bile değil. (Rindou)

-Güzel, eğer irtibata geçmiş olsaydınız muhtemelen dayak manyağı olurdun. O kızdan uzak dur, daha önemli işlerin var. (Ran)

-Peki. Başka bir şey demeyeceksen kapatıyorum. (Rindou)

-Tamam. (Ran)

Rindou telefonu kapatıp cebine koydu, caddeye doğru ilerleyip yoldan bir taksi çevirdi. Gideceği yeri şoföre söyledi, yola çıktılar. Gitmek istediği yere vardığında parayı ödeyip indi.

Tokyo'nun göbeğinde lüks bir rezidansın önünde inmişti. Binanın içine girdi ve asansörü beklemeye başladı. Bu sırada Nora'ya mesaj attı;

   Messages

Rin: Uyandığında bana haber ver.

Asansör gelmişti, bindi ve 27. Katın tuşuna bastı. Asansörün içinde huzur veren bir melodi çalıyordu. Bu tür klasik müzikler Rindou'ya her zaman huzur veriyordu, kendini güvende hissetmesini sağlıyordu.

27. Kat ulaştığında asansörden indi ve anahtarlarını çıkarıp evin kapısını açtı. Evde, kedisi Tora dışında kimse yoktu.

Evin dizaynı gayet şık döşenmişti. Mobilyalar gri tonlarındaydı, loş ışık içeriyi aydınlatan tek ışık kaynağıydı. Tavandan yere kadar uzanan pencerelerinden tüm Tokyo'yu görmek mümkündü.

Kendini koltuğa attı Rindou. Arkasına yaslandı ve rahatladı. Tora onun yanına gelip bacağına sürtünüp olduğu yere kıvrıldı. Rindou onun tüylerinde parmaklarını gezdirirken telefonuna gelen mesajla irkildi.

   Messages

Rin: Uyandığında bana haber ver.
        
                                         Uyandım. :Nora

Rin: Daha iyi misin canım?

            Biraz daha iyiyim, sağ ol. :Nora

Rin: ♡

                                                       <3 :Nora

Telefonunu kapadı ve kedisi Tora'nın tüylerini okşamaya devam etti. Bu sırada uykuya dalmıştı. O uyurken Ran eve dönmüştü. Kardeşini koltukta uyurken bulduğunda içeriden bir örtü kaptı ve üstünü örttü. Daha sonra kendini odasına kapattı.

~

Nora içindeki boşluğu ilk defa hissediyordu. Sanki bir boşluğa düşmüş gibiydi. Ne yapacağını bilmiyordu. Annesi eve geldiğinden beri hiç konuşmamışlardı. İkisi de kendini odalarına kapatmıştı. Nora telefonundan saate bakıp geri kapattı. Çok geç olmuştu ama düşünmekten uyuyamıyordu. Bunun bir cinayet mi yoksa kaza mı olduğunu öğrenmek için düşünmekten başka bir şey yapamıyordu.

En sonunda düşünmekten vazgeçti ve kafasını yastığına gömüp tekrar uyumaya dönmek için gözlerini kapattı.

...