Yours Only(Tag-lish)

Chapter 9

“Who's chasing you?” Josh asked while he's driving.

Kahit naka side view ito ay gwapo parin. Wala atang masama sa physical na anyo nito.

“Uhmm, nothing. I just ran away from my boyfriend.” I said then looked away.

Pinilit kong tumingala ara pigilan ang luha ko, ayoko ring may iba pang makakita sakin na umiiyak. Sapat na iyong kanina.

“Oh, sorry for asking.” He said then smile bitterly.

“Uhm. Okay lang ano ka ba” I said the laugh bitterly.

“By the way, where do you live? Ihahatid na kita doon”

Should I go back today?

Or

Tomorrow?

“Sa ****subdivision lang ”

Bahala na si batman.

“Thank you sa paghatid Josh” saad ko ng makalabas ako sa sasakyan.

“You're welcome. Just pm me on Facebook if you need help or something”

He said and smile. Nakakasilaw ang ngiti niya. Nahiya ang ngipin kong may pagka dilaw.

“Sige, bye. Ingat sa byahe” I said then wave my hand”

Ng makaalis ito ay siya narin ako pumasok. Mike's car is not yet here kaya malamang ay wala pa siya.

Tahimik akong nag hubad at at nag bihis pagkatapos ay humiga. Masyado akong napagod kakatakbo kanina.

Hindi naman siguro didiretso si Mike dito dahil busy 'yon sa trabho niya.

I need energy narin dahil bukas ay aalis ako para humanap ng trabaho.I don't stand by here.

I want another place and environment para narin makapag isip-isip.

“Mira” Mike called me as I was about to leave.

He's still a boxer and plain white shirts.

“Bakit?” bored na tanong ko habang naka hawak parin sa door knob.

“Can we talk about yesterday?”

Para ano pa Mike?

Para makipag break ka sakin?

Para magpa kasal na kayo ng babae mo?

“Pwede bang wag muna ngayon Mike? I'm tired. I need space and you also” mahinang saad ko at tumalikod sakanya.

I didn't bother to take a glance dahil alam kong masasaktan na naman ako.

Hay, buhay.

Tagaktak ng pawis ko ng makaupo ako sa isang kahoy na upuan. Kanina pa ako ikot ng ikot pero wala parin akong mahanap na trabaho.

Kinuha ko ang isang skyflakes sa bag ko at kinain ito habang tumitingin tingin sa paligid.

Ng matapos akong kumain at uminom ay tumayo na ako para subukan ulit mag hanap.

Nang makita ko ang isang restaurant na may flyers na nakadikit sa gilid ay agad akong nagtungo.

Wanted waitress.

“Excuse me po, mag-aaply po sana ako bilang waitress available pa po ba?.” saad ko kay manong guard.

“Ahh, oo. Pumasok ka lang sa loob at tanungin mo ang mga staff” saad ni manong guard.

Nagpasalamat ako bago pumasok.

Syempre, personality matters the most.

Agad akong nag tanong sa isang waitress rin ng restaurant. Sa kabutihang palad ay mabait naman ito kaya hinatid niya ako sa opisina ng manager.

“Ma'am, may aplikante po” saad nito habang naka half open ang pinto.

Hindi na ako nag abalang tumingin pa. Ayokong mapag kamalan na tsimosa. Dapat maganda ang first impression.

“Okay, let her in” a cold voice roar in the office.

Hindi ko akalain na lalaki pala ang manager nila.

Buti nalang ay hindi ako sumilip kung nagkataon ay magiging bad ang first impression niya talaga sakin.

Binalingan ako ng babae at seninyasan ako na pumasok na at siya naman ay bumalik na sa kanyang trabaho.

Huminga ako ng malalim bago pumasok.

This is it. My first interview ever.

“Good afternoon sir” bati ko agad dito.

Mula sa pagbabasa ng papeles nito ay bumaling sakin ang tingin niya.

Gayon nalang ang pagkagulat ko ng makitang ang lalaki pala na anak ng mayor ito.

“Oh, it's you. What a coincidence.” he said with a surprise written on his face.

“Have a sit” dagdag pa nito.

Agad naman akong umupo dahil nangangalay narin ako.

Gusto ko rin sanang magbiro dito dahil masyado itong pormal kaya tumahimik nalang ako ng bumuka ulit ang bibig nito.

“So, do you have an application letter and resume with you?” pormal na tanong nito sakin habang pinag krus ang braso.

Hindi ko aakalain na masyado itong professional. Parang walang pinagasamahan.

Hindi man lang ako kinamusta.

Teka nga, bakit ba ako nag lilekramo. Nandito nalang naman ako para mag apply. Tsk!

“Of course, sir” saad ko at inilapag ang kanina ko pang bitbit na folder.

Kinuha niya ito at tahimik na binasa at muling bumaling sakin.

“So you're, Mira Cruz?”

Hindi paba obvious ba sir?

“Yes sir” pormal na sabi ko at ngumiti.

“Tell me, Why should I hire you?” taas kilay na tanong nito at pinag krus ito ang braso nito.

Masyadong naka intimidate ang dating niya. Nakakaba tuloy.

“You should hire me sir dahil mataas po ang pasensya ko at hindi madaling mainis” confident na sagot ko.

Nakita ko naman ang pag kunot ng noo niya kaya maslalong kumabog ang dibdib ko dahil sa kaba.

“That's it?” he asked as if he want for more.

“Yes sir” saad ko naman at ngumiti para maibsan ang kaba.

Ilang minuto itong nakatitig sakin bago nagsalita.

“Okay, we'll just call you” saad nito at muling ibinalik ang atensyon sa mga papel na nasa lamesa nito.

“Okay” bagsak ang balikat ko na tumalikod.

Akala ko pa naman ay magkakaroon na ako ng trabaho.

Hays!

“Stop groaning. Okay fine. You're hired”

Neg_tive