Det Umulige Kjærligheten. (De Onmogelijke Liefde) *compleet*

Hoofdstuk 6

Lore schrok wakker van pijn. Ze probeerde niet al te veel te bewegen om Stark niet wakker te maken maar te vergeefs Stark werd bijna direct na haar wakker. 'Wat is er?' vroeg Stark die klaarwakker was. 'Niks ... aan de ... hand. Gewoon ... een aanval.' hijgde Lore van pijn. 'Sorry ... dat ik ... je wakker ... heb ... gemaakt.' 'Sssht. Geeft niks. Probeer zo weinig mogelijk te praten.' zei Stark sussend. Lore knikte maar dat werd al snel gevolgd door een pijn scheut door haar hele lichaam. 'Bloed.' fluisterde ze met een rasperige stem. Stark nam een bloedzak, scheurde die open en liet de vloeistof in het glas glijden. Hij hielp Lore bij het drinken. Lore dronk gulzig en veel. Stark zag dat er bloed uit haar neus en mond stroomde. 'Lore probeer wakker te blijven.' zei Stark. 'Oké.' fluisterde Lore. Plots sprong ze recht en verdween in de richting van de badkamer. Stark ging naar de badkamer en zag Lore haar maag inhoud legen. 'Gaat het?' vroeg Stark. 'Nee.' zei Lore tussen het kokhalzen door. Stark zag dat er tranen over haar wangen rolden. Hij wouw naar Lore toe gaan maar ze schudde nee. 'Blijf ... daar. Ik wil ... niet dat ... je me ... zo ziet.' Stark negeerde haar en ging naast haar zitten. 'We komen hier doorheen. Samen.' zei hij. 'Waarom ... ben je ... zo lief ... voor me?' vroeg Lore zacht. Stark negeerde de vraag en fluisterde lieve, geruststellende woordjes 4 uur lang. 'Het is weer voorbij.' zei Lore met een heze stem. Ze stond op maar ze draaide weg en viel bijna op de grond maar Stark was net optijd om haar op te vangen. 'Niet zo snel. Ik draag je wel.' zei Stark, nam haar op en bracht haar naar bed. Lore lag half bewusteloos op het bed. Er liep nog steeds bloed uit haar neus en Stark veegde het weg. 'Rust nog maar wat. Je ziet er beroerd uit.' zei Stark. 'Ja, pa.' zei Lore met een zucht en draaide zich goed. Ze viel direct in slaap. Alex kwam stil de kamer binnen. 'De school belde we hebben sneeuwvrij.' fluisterde Alex zodat hij Lore niet wakker maakte. 'Ik ben wakker hoor.' zei Lore. 'Sorry.' zei Alex. Lore ging rechtop zitten. 'Stark er is geen menselijk voedsel meer.' zei Alex. 'Damein en ik gaan naar de winkel. Ik kom vragen wat we moesten meebrengen?' 'Ik ga wel even mee.' zei Stark en wende zich nu tot Lore. 'Slaap nog maar wat. Ik ben terug voor je het weet.' Stark kuste haar voorhoofd, schoot snel een t-shirt en een broek aan en liep dan achter Alex de kamer uit.

Er belde iemand aan. Dark liep naar de voordeur en deed die open. Zijn adem stokte. Hij zag een jonge beeldschone vrouw staan. Ze had lang wit blond haar, donker groene ogen met kleine bruine stipjes. Ze had ook mooie volle lippen. Hij voelde zich onmindelijk tot haar aangetrokken. De vrouw haar adem stokte en keek hem verwonderd, verbaasd aan. 'Mogen we binnenkomen?' vroeg een mannenstem, die Dark herkende. Dark keek meteen naast de vrouw en zag Perciën staan met een grote sportzak. 'Perciën. Waarom zou ik jou binnen laten?' vroeg Dark. 'We hebben spullen bij voor Lore.' zei de vrouw met een melodieuze stem. 'Ik ben Natascha.' Natascha stak haar hand toe. 'Dark.' Dark nam haar hand aan. 'Mogen we binnenkomen?' vroeg Perciën weer. 'Kom maar binnen.' zei Dark die nog steeds betoverend naar Natascha keek. Perciën en Natascha kwamen binnen. Dark had nu pas oog voor wat Natascha in haar handen had. 'Is dat een monitor?' vroeg hij verbaasd. 'Ja. Lore loopt de kans hartfalen op te lopen nu het bloedweek is.' zei Perciën. 'Breng je ons naar haar toe?' 'Natuurlijk.' Dark liep voorop naar Starks kamer gevolgd door Natascha en Perciën. Hij wouw de deur open doen maar Perciën was hem voor hij gooide de deur open en zat meteen naast Lore. Lore ademde oppervlakkig. Ze moest steeds meer moeite doen om lucht binnen te krijgen. 'Wat gebeurd er met haar?' vroeg Dark aan niemand bijzonder. 'Ze heeft weer een aanval. Kun je bloedzakken gaan halen 2 zijn voldoende voor nu.' zei Natascha. Haar moledieuze stem golfde over Darks lichaam. Hij schudde zich inwendig door elkaar en kwam in beweging. Wat was er met hem aan de hand? Vroeg Dark zichzelf af. Hij raakte nooit zo van slag door een vrouw. Maar deze vrouw had iets over haar dat hij alles over had voor haar. Hij zou alles doen om haar gelukkig te zien. Hij kwam de kamer van zijn broer binnen en stond aan de grond genageld toen hij Lore zag liggen. Ze hong aan allemaal draaidjes die met 2 verschillende machines waren verbonden. Ze had ook een baxter aan haar rechter arm en een masker over haar neus en mond dat duidelijk haar ademhaling regelde. Perciën en Natascha staakten hun discussie toen ze Dark zagen staan. 'Dank je.' zei Natascha die naar hem toe was gelopen en de bloedzakken uit zijn handen nam. 'Komt alles goed met haar?' vroeg Dark die eindelijk zijn stem had terug gevonden. 'Dat weten we niet. Meestal wel, maar de aanval zijn duidelijk heviger dan de vorige keren.' zei Natascha met een meelevende stem. Ze gaf de bloedzakken aan Perciën. 'Laat haar dit drinken, laat haar dan rusten en kom dan naar beneden.' Natascha nam Dark bij de arm en leidde hem naar beneden.