Det Umulige Kjærligheten. (De Onmogelijke Liefde) *compleet*

Hoofdstuk 12

Dit is een lang hoofdstuk en ik wil graag weten of het wat te lang is. Mijn moeder zei dat het lang dradig werd maar ik vond het leuk om het te schrijven dus hier is hij dan. De links (van de kleding, ...) staan bij de comments zodat je meteen op de afbeelding komt.

Laat een comment achter over de lengte en zo. Xxx enjoy.

------------------------------------

Stark keek haar liefdevol aan. De ring in het doosje was van staal -omdat zilver en goud onmogelijk is- en met kleine diamantjes in. Lore stond met tranen in haar ogen naar hem te kijken. Ze knikte en fluisterde 'Ja.' Stark deed de ring aan haar vinger en daarna kuste hij haar liefdevol. Ze gingen al kussend naar boven en ...

'Heeft hij haar echt gevraagd?' vroeg Dark. 'Ja.' zei Alex. 'Ze zei toch ja hè?' 'Wat denk jezelf?' vroeg Damein. 'Ik ben zo blij voor hem. Vroeger toen we nog klein waren zei hij altijd dat hij eerst zou trouwen en ik zei dan dat, dat niet ging gebeuren omdat hij alle vrouwen weg jaagt met die kop. Hij heeft toch gelijk gekregen.' Dark moest lachen. Hij kuste Natascha. 'Zou jij willen trouwen?' vroeg hij zacht. Natascha keek bedenkelijk. 'Ik weet niet.' zei ze dan. 'Oei, dan heb ik een ring in mijn zak voor niets.' zei Dark en haalde een zelfde soort doosje als Stark te voorschijn. Hij zakte op een knie. 'Natascha, mijn lieve lieve Natascha, wil je met me trouwen?' vroeg Dark met een klein stemmetje bang dat ze nee zou zeggen. Natascha vloog hem in zijn armen kuste hem. 'Nee.' zei ze dan doodserieus. 'Wat? Neeneenee, dat kun je niet menen.' zei Dark in paniek. Natascha lachte. 'Grapje.' opperde ze voorzichtig. 'Doe dat niet weer je bezorgd me bijna een hartaanval.' zei Dark en greep naar zijn hart. 'Hé dat was je straf.' zei Natascha en kuste hem. 'Ja, dat had ik wel verdiend.' zei Dark terwijl de ring rond haar vinger deed. Hij kuste haar innig. 'Ik hou van je.' fluisterde Dark. 'Ik ook van jouw.' fluisterde Natascha terug.

Lore en Stark kwamen gelukkiger dan ooit naar beneden. 'Ik ben blij voor je, zusje.' zei Castiël. 'Heb ik het al gezegd dat het verrekt lang heeft geduurd voor je het tegen haar gezegd hebt.' Sarah lachte. 'Ja, hij zei al dat hij onder grote druk stond. Nu weet ik wat hij bedoelde.' Lore lachte. 'Als ik het niet gedaan had dan kon je nog 100 jaar wachten.' Sarah keek liefdevol naar Castiël, die haar een liefdevolle kus gaf. 'Voor wanneer is de trouw?' vroeg Benjamin. 'Overmorgen.' zei Stark. 'Dan al? Hoe moeten wij dan alles plannen?' vroeg Benjamin. 'Jullie hebben Alex en hij kan het zelfs tegen morgen klaar krijgen.' antwoordde Lore. Alex knikte. 'Naar waar gaan jullie op huwelijksreis?' vroeg Guillaume. 'Ik kan nu niet weg.' zei Lore. 'Ooh, jawel. 1 van de andere leiders kunnen de mededelingen op zich nemen en de andere taken.' zei Bill. Lore keek even naar Mingan. 'Met Mingans toestemming zou ik graag het leiderschap voor een week door geven aan Castiël.' Mingan knikte ter goed keuring. Castiël zijn mond viel open. 'Ik?' vroeg hij. 'Je bent een leider van een groep. Je kan deze groep ook wel aan. Ik vertrouw jou blindelings en jij kent Perciën het beste en jij kunt hem ook het beste inschatten. Ik wens wel op de hoogte gehouden te worden.' zei Lore. 'Natuurlijk en ik beloof dat ik mijn best zou doen, maar Lore jij bent onvervangbaar.' Lore lachte. 'Slijmbal.' 'Maar naar waar gaan jullie nu?' vroeg iemand anders. Lore keek naar Stark. 'Noorwegen mijn geboortestad.' 'Waarom naar daar?' vroeg Castiël nieuwsgierig. 'Ik wil haar aan mijn vrienden voorstellen en haar daar van alles laten zien.' zei Stark. 'Ze is heus al in Noorwegen geweest.' zei Castiël. 'Maar nog nooit met mijn toekomstige echtgenoot. Castiël alstublieft stop met zagen. Ik ga met hem naar Noorwegen.' 'Er is nog één probleem.' zei Castiël. 'Hij is dood voor de buitenwereld, hoe gaan jullie dat doen?' 'We hypnotiseren de gene die dat doet en als we in het gemeentehuis getrouwd zijn, hebben we hier een groot trouwfeest. Wil jij voor een kerk trouwen of niet?' vroeg Lore nieuwsgierig. 'Ja als jij dat ook wilt.' zei Stark. Lore knikte enthousiast. 'Stark zal ik even met je kunnen praten?' vroeg Castiël plots. Stark kuste Lore en volgde daarna Castiël naar buiten. 'Waarom wil je me spreken?' vroeg Stark. 'Ik ben blij dat je zo goed voor mijn zusje zorgt.' zei Castiël. 'Dat is als van zelf sprekend. Ik hou van haar en ik zal er alles voor doen om haar gelukkig te maken.' zei Stark. 'Ik wil ook een vrijgezellenavond organiseren maar uiteraard met jouw toestemming.' Stark lachte. 'Van mij mag je maar of mijn toekomstige vrouw het daarmee eens is, is een ander verhaal.' Lore stond bijna meteen voor hem. 'Het mag zolang je niet naar andere vrouwen kijkt en geen al te grote kater hebt.' 'Ik kijk niet naar andere vrouwen. Jij bent de enige voor mij.' Hij kuste haar. Lore keek haar broer kwaad aan. 'Ik vertrouw erop dat jij je beheerst en niet de onnozelaar gaat uit hangen.' zei ze kalm. Castiël lachte. 'Ooh zusje zusje zusje toch. Iedereen weet toch dat ik onnozel ben dus ik kan niks beloven.' zei Castiël zo onschuldig mogelijk. Lore zuchtte. 'Hij is niet onnozel. Hij is een lastpost.' fluisterde Stark in haar oor, wat Lore aan het lachen maakte. 'Ik vind het niet grappig.' Sarah kwam naar hem toe. 'Wat is er niet grappig?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Ben ik een lastpost?' vroeg Castiël met een verdrietig stemmetje. Sarah lachte. 'Ja.' zei ze. Castiëls gezicht versomberde. 'Maar wel eentje dat mijn hart op hol brengt. Kom.' Castiël en Sarah verdwenen. 'Ik ben blij voor hem.' zei Lore tegen Stark en sloeg haar armen om zijn middel. Stark mompelde instemmend en kuste haar nek. Lore genoot van de aanraking van zijn lippen tegen haar huid.