TUTSAK

2. Bölüm ( İnişe hazırlanın!)

İkinci bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz kuzularımm..

Çok klasik olucak ama hayatta düşüşler ve kalkışlar vardır. Sanırım bu benim düşüşüm, bu sefer çok derine battım hem de. Babam öldükten sonra ilk kez birine babam gibi güvendim, ama tüm güvenim bir gece de yandı ve külleri elime verildi .

Hayatımda ilk kez aşık oldum . İlk aşklar hep en güzel, en masum olanı olmaz benim çok canımı yaktı. Kalbimin en derinine indi önce, sonra yavaşca ele geçirdi her zerresini. Sonra bana yapabileceği en büyük kötülüğü yaptı.

............................................................................

Gözlerimi yavaşça araladım, başıma vuran ağrı beni oldukça zorluyordu. Yanı başımda olan hostes suratıma su sıçratıyordu. Burnumdan akan bir sıvı hissettim ilk başta, ne olduğunu anlamadım. Ama sonra burnumun kanadığını anladım.

Yan tarafımdaki hostes burnumu sildi,
yüzünde siyah bir örtü vardı. Kendini saklıyordu. Neden? Kimden?

-İyi misin?

Bana seslenen güzel kızdı.
Cevap veremedim, canım yanıyordu. Kaburgalarıma hasar almış olabilirdim.
Hostes bana su içirip gitti.

-Naptılar sana? Sen ... Çok kötü görünüyorsun. Allahım biz neyin içine düştük.

Yan koltukta oturan deri ceketli dudağı patlamış çocuk cevap verdi.

-Kapa artık şu çeneni Vera!

Vera-Farkında mısın bilmiyorum ama bok yoluna gidiyoruz.

Zorlukla konuştum .

-Ne zamandır hareket ediyor bu uçak?

Çaprazımda bulunan bana arkası dönük çocuk konuştu.

-On saatten fazla oldu. Tek bildiğimiz bu .

Yan tarafımdaki dudağı patlamış çocuk konuştu.

-Nereye gidiyoruz? amına koyayım !

Adının vera olduğunu anladığım güzel kız konuştu.

Vera-Amerika olabilir mi?

Kimse cevap vermedi. Kız oflayıp başını öne eğdi. O sırada uçakta bir anons sesi duyuldu.

-Sevgili yolcular ya da sevgili tutsaklarım uçağımız inmek üzere .En değerli yolcumuz ,benim dünyamın ışıltısı uyanman beni mutlu etti . Yaraların sana beni hatırlatsın .

Vera bana baktı ve sordu .

Vera-Senden mi bahsediyor?

-Evet

Yan koltuğunda ki ceketli sözü devraldı.

-Orospu çocuğu çıksana karşımıza! Bir kıza değil bize saldırsana .

Vera-Siz onunla tanışıyormusunuz?

-Evet

Vera-Neden bizi kaçırdı biliyormusun?

-Bilmiyorum

Karnımdaki kanamanın çoğaldığını gördüm. Ağzımdan bir inilti koptu, tırnaklarımı koltuğa geçirdim.

Ceketli-İyi misin?

Başımı iki yana salladım. Ceketli yine küfürler etti,Vera bana üzgün üzgün baktı .

Gözlerimi kapatıp gözyaşların akmasına izin verdim, böyle bir duruma düşeceğimi asla hayal etmemiştim. Ben hayatımda ilk kez birine gerçek anlamla güvenmiştim, ve oda herkes gibi beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Ağzımdan acı ve öfkeyle uyarı dolu bir cümle çıktı.

-Ne olursa olsun kendinize dikkat edin onlar çok kötü kişiler.

Vera ve ceketli yutkundu. Diğerlerini göremiyordum fakat emin olduğum birşey vardı. Herkes korkuyordu, ama ben onların aksine korkmuyordum.

Bir kapı sesi geldi, içeriye yüzlerinde siyah örtüler bulunan hostlar ve hostesler girdi. Herşey çok hızlı gerçekleşiyordu. Hızlıca herkesin ellerini sökmeye başladılar. Vera onu çözen host'a saldırdı, pek etkili olduğu söylenemezdi.

Etrafa bakınca herkesin kurtulmaya çalıştığını gördüm. Benim aksime, benim buna gücüm yoktu .Yanımda olan host ellerimi çözdü, beni koltuktan yavaşca kaldırdı . Durumumun kötü olduğunun farkındaydı.

Ayakta zor duruyordum. Yanımda biri olmasa ayakta duramazdım. Bizi zorla dışarı çıkardılar.

Karşımızda kocaman bir orman vardı, ormanın tam ortasında olduğunu düşündüğüm ev, tam karşımızda tüm görkemiyle duruyordu. Evin önünde ellerinde silahlar bulunan adamlar vardı, ve hemen karşımızda da insanlar vardı.
Hizmetçi elbisesi olan 5 kız , doktor önlüğü olan 2 adam ve 2 kadın, aşçı kıyafetiyle olan 3 adam ve takım elbiseli 6 adam vardı. Onlara bakmak bile beni yormuştu.

Karşımızdaki takım elbiselilerden biri komut verdi. Hostlar ve hostesler bizi bıraktılar. Bırakmalarıyla yere düşmem bir oldu. Vera yanıma koşarak geldi, yüzüme çok büyük bir acıyla baktı. Bense ayaklaeının önüne düştüğüm komut veren takım elbiseli adama baktım . Bana saygı ve şevkatle bakıyordu.