That was a long and tiring day. Literal na pagod ha.
I lay down on their small couch. My whole body is aching. Kakauwi lang namin ni Liam at dumiretso na agad siya sa kusina upang magluto ng hapunan.
I stared at the ceiling and bit my lip as I remember what happened. Napatingin ako kay Liam at pinagmasdan siya.
Bumalik na ang dati niyang ugali. Yung masaya at sobrang bait. Hindi ko alam pero parang sinapian talaga siya noong may ginawa kami.
He glanced at my direction and gave me his kindest smile. Tumalikod itong muli upang ipagpatuloy ang pagluluto niya.
Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang ginawa ko. Cheater ba 'ko? Pero wala namang namamagitan sa'min ni Lucas. Tsaka magagalit ba siya? Hindi ko alam.
My eyes became heavy. Pilit kong pinipigilan ang antok ngunit hindi ko na nagawa pa.
I woke up when I felt a hand caressing my cheeks. I slowly opened my eyes and our eyes met. His deep black eyes stared at me with full of emotions I can't explain.
"Lucas.." I whispered.
Tumaas ang kilay nito pero hindi nakaligtas sakin ang kaunting pag-angat ng kaniyang labi. He then shook his head and stand up.
"Kakain na, tumayo ka na diyan." Seryoso nitong saad.
Napanguso ako dahil sa kasungitan niya. I stood up from the couch, my face crumpled when I felt the pain in my neck and back. Gosh, ang sakit talaga ng katawan ko kahit hindi naman ako nagtrabaho!
I looked at the clock and saw that it's eight pm. Dalawang oras pala ako nakaidlip.
Pagpunta ko sa kusina ay nakaupo na sila kaya sumunod na ako. Liam kept on glancing at me while smirking. Pilit niyang siniseryoso ang kaniyang mukha pero 'di naman niya mapigilang ngumiti ng nakaloloko.
I secretly rolled my eyes at him. I know what he's thinking!
Kinuha ko ang kubyertos at nagsimulang kumain. Tahimik lamang kami ng biglang kinuha ni Lucas ang atensyon namin.
"May patay daw d'yan sa sitio Hulio. Tatlong lalaki, kanina sila natagpuan." Pagsisimula niya.
My eyes widened. I gulp before facing him. "Where's that? Gosh, normal ba yan dito?" Nahihintakutan kong saad.
"Hindi.." Liam glanced at me and shook his head. "Ngayon lang."
"Sitio Hulio ang pangalan ng street na tinitirhan mo." Lucas mumbled before he drink.
Mas lalong nanlaki ang mata ko dahil sa nalaman. Oh my god, Doon talaga?! What if.. what if I'm their next victim?!
"Pa'no mo pala nalaman kuya?" Liam asked him.
"Dumaan ako sa bahay niya." Pagtukoy niya sa'kin. "Tapos ilang hakbang lang doon yung mga pulis na nag-iimbestiga." He said and continue to eat.
Ilang hakbang lang? Ibig-sabihin sobrang lapit lang noon. Nag sisimula na tuloy akong mag-overthink mamaya pag-uwi ko.
"What happened ba? Is there any suspect?" I curiously asked.
Lucas shook his head. "Walang suspect. Yung tatlo namang patay, binaril daw."
Naisip ko lang, bakit ba 'ko natatakot? I don't have any enemy here, there's no reason to kill me.
Natahimik na kami matapos 'yon. I sipped on my juice as I stood up and put my plate on the sink.
Naghugas ako ng kamay. "By the way, anong ginawa mo sa bayan Luc?" I asked. Medyo matagal siya roon ah? Inabot siya ng gabi.
I heard him cleared his throat. "May pinuntahan lang ako."
Hindi na 'ko nagtanong pa dahil parang wala naman siyang balak sumagot. Dumiretso ako sa sala at umupo roon.
Kailangan ko rin palang makabili ng cellphone. I need that to contact my family and friends. Feeling ko kase, wala ng paraan pa para ma-retrieve 'yong phone kong ninakaw.
I asked the two if they have phone but they doesn't have. Napansin ko rin na simula ng makarating ako rito, hindi ko naman sila nakitang naghawak noon kaya siguro ay wala talaga.
Nakita ko ang paglapit ni Liam. He sat beside me and held my waist. "Anong iniisip mo hmm? Natatakot ka ba sa sinabi ni Kuya?" Marahang natanong nito.
Iniling ko ang ulo. "Not really. I think about buying a new phone. I need that to contact my family. Wala na yatang pag-asang maibalik yung phone ko." I uttered silently.
Naramdaman ko ang pagtigil niya. Nagtataka akong tumingin sa kaniya. "Why?"
He looked at me, then he flashed his bright smile. "Wala, wala ding balita yung barangay. Siguro nga ay wala ng pag-asang maibalik.."
Napatango ako bilang pag sang-ayon sa kaniya. I looked at him when he slowly come close to me. Napahawak ako sa kaniyang dibdib dahil doon.
He gave me a light kiss on my neck, huminga ako ng malalim bago siya bahagyang tinulak. "Liam, stop.."
Baka makita kami ng kuya niya. Halimaw pa naman 'yon, literal.
Natatawa siyang lumayo sa'kin. "Sorry, 'di ko mapigilan.."
I rolled my eyes at him. I rested my back on the couch and stared at the ceiling. Wala akong magawa, pagdating ko naman sa bahay, matutulog na 'ko.
Kalalabas lang ni Luc sa kusina habang nagpupunas ng kamay. He then glanced at me. "Stay here, dito ka na matulog."
Nanlaki ang mata ko ng marinig ang sinabi niya. Bigla akong napaayos ng upo at hinarap siya. "What do you me—"
He cut me off. "H'wag ka ng magtanong. Kung gusto mong mapahamak, sige umuwi ka." Masungit nitong saad bago pumasok sa kwarto.
I pouted and creased my forehead. Hindi ko malaman sa kaniya kung nag-aalala ba siya sakin o parang pilit na pilit pa siyang patuluyin ako.
But knowing him, he's just hiding his soft heart behind that arrogant face. I remembered his note, 'hal'. What a wonderful endearment right?
Iniwan ko si Liam sa sala at sumunod sa masungit na nilalang sa loob. Nakita ko siyang naglalatag sa lapag. Don't tell me I am the one who will sleep there?
Lumingon siya sa'kin at umiling. "Don't creased your forehead like that. Kami ang matutulog rito, doon ka sa kama."
Napangiti ako sa sinabi niya. Pumunta ako sa gilid ng kama at naupo doon habang nakaharap sa kaniya. "Such a good samaritan huh? I thought you're a beast without heart."
I saw how his jaw tightened and stared darkly at me. I gulp, I shouldn't said that. Nagalit tuloy ang halimaw.
He walked towards me, yumuko ito at ikinulong ako sa pagitan ng kaniyang mga braso. "Are you teasing me, hal?"
That endearment again. My heart will explode anytime soon.
Napagakagat ako sa aking labi bago umiling. "J-Joke lang eh.."
"Joke huh?" He amusingly stared at me and licked his lower lip.
I gulp. "Oo nga.."
I went to sleep with a peaceful mind knowing that I'm safe with them. That they're just there to protect me but when I woke up, I think it was three am in the morning, I heard someone talking in the phone.
Phone? They don't have one.
With my heavy eyes, I tried to look who's is it and when I saw his broad back, I knew that it was Lucas.
"Just a little time. We're almost done here, and we'll come back anytime soon."
