The Punches

11

Taehyung duyduğu soru ile dişlerini sıktı. Gerginlikle Jungkook'un reddetmesini umdu. Belki reddederse kursa girebilmek için bir bahanesi bile olabilirdi.

Jungkook ise hafiften Taehyung'un tepkisine bakmak için gözlerini izleyici koltuklarına çevirmişti fakat ifadesini seçemiyordu. Bu yüzden fazla oyalanmadan Yeonjun'a dönmüştü. Tatlı gülümsemesini sundu ona. Bu yüz karşısında Yeonjun sırıtmadan edemedi. Jungkook hafifçe kafasını salladı ve "Tabii ki olurum" diye konuştu. Onayıyla beraber Yeonjun onun zarif elini nazikçe kavramış koca salonun bir tarafına doğru yönlendirmişti.

Onları izleyen Taehyung ise kelimenin tam anlamıyla kuduruyordu. Jungkook'dan önceki ilişkilerinde çok da umursamazdı bu tarz olayları. Jungkook ile sevgili olduğundan beri içinde sakladığı kıskançlık gün yüzüne çıkmıştı. Jungkook çok güzeldi. Taehyung bunun elbette farkındaydı. O tek bir gülümseme ile herkesi kendine bağlayabilirdi. Hal böyle olunca Taehyung, içindeki bu duyguya engel olamıyordu. İleri gidebiliyordu. Sevgilisini kıracak seviyeye bile getirebiliyordu olayları. Bunu dizginlemesi gerektiğini biliyordu. Ama şu an için bunu yapmak istemiyordu. Çünkü karşısındaki bu manzara onu deli etmişti. Yaptığı her şey için bir kez daha küfretti kendine. Jungkook'un burada olması bile onun suçuydu. İşte tam da bu yüzden sesi çıkmıyor, oturduğu yerden tepinmekle kalıyordu.

O sırada Yeonjun lise arkadaşının isteği üzere diğer öğrencilere kıyasla daha samimi davrandığı Jungkook ile ilgileniyordu. Tabii ki asıl neden buydu. Fakat çocuğun yeteneğini fark etmesi pekte uzun sürmemişti. Arkadaşı söylemese bile bu tarz zor bir dansa bu denli yatkın bir öğrenciyle yine de özel ilgilenirdi.

Birkaç esneme hareketinden sonra Yeonjun bacaklarını yere sıfır bir şekilde açıp esnemeye başlamıştı. Jungkook hocasının hareketlerini merakla izlerken Yeonjun ona iddealı bir şekilde gülümsedi. Jungkook onun bu tavrına kıkırdarken altta kalmak gibi bir niyeti yoktu. Jimnastik yaptığı yıllardan kalan esnekliğini kullanarak Yeonjun'a taklit etti ve aynı hareketleri o da yapmaya başladı. Bu sefer hocası onu hayretle izlerken Jungkook onun bu yüz ifadesine kahkaha atmadan edemedi.

"Jungkook bana jimnastiği eskiden yaptığını söylemiştin?" Jungkook vücudunu hafifçe ona çevirerek devam etti. "Öyle fakat dans ettiğimden ve hatırladığım hareketleri ara sıra yapmaktan çok fire vermedim." Yeonjun onu şaşkınlıkla dinledi. Normal şartlarda eğitimine devam etmeyen birinin bu kadar rahat bacak açmasını beklemezdi. Onun hakkında gerçekten meraklanmıştı.

"Madem fire vermedin başka haraketlerde deneyelim mi?"

Jungkook heyecanla hemen kabul etti bu teklifi. Yeni şeyler öğrenmeye her zaman bayılırdı.

"Biraz daha zor ve denge isteyen bir hareket Jungkook. Ben yerde uzanacağım. Sende ellerimin üstünde olabildiğince dengede kalmaya çalışacaksın. Yapabilir misin?"

Jungkook zihninde canlandırdığı hareketle hafifçe kafa salladı. Amuda kalkabiliyordu. Deneyebilirdi en azından.

Esneme hareketlerine son verdikten sonra Yeonjun yavaşça yere uzanmıştı. Jungkook ise bacakları Yeonjun'un iki tarafında olacak şekilde bekliyordu. Rahat bir konuma geldiğinde ellerini havaya uzattı. Jungkook da hafifçe eğilerek ellerini birleştirdi. Onay verdiğinde Jungkook hızlı bir hamleyle bacaklarını havaya kaldırdı. Birkaç saniye sarılsa da yavaş yavaş toparlanıyordu. Gerilmişti aslında biraz. Düşerse kendine de hocasına da zarar verebilirdi. Fakat bu sırada Yeonjun ellerini hafifçe başının yanına doğru çekti. Hesaba katamadığı şey ise Jungkook'un henüz bir acemi olduğuydu. Bu küçük hareketlenme bile zorla kurduğu dengeyi yıkmış ve Jungkook'un doğrudan Yeonjun'un üstüne düşmesin yol açmıştı. Böyle anlara alışık olduğu için Jungkook'un düşüşünü olabildiğince yumuşatmıştı. Kendisinin üstüne düşmüş olsa bile kontrollüydü.