Më quaj "MISTER"

33

"Te shkuara shef"-them pasi futem ne dhomen e tij.

"Faleminderit."-thot duke u perpjekur te rregullonte jastekun.

"Prit"-afrohem me te shpejte dhe e ndihmoj.-"te nevojitet ndonje gje?"

"Ncnc i thashe Serenes."

"A okej, po dal une."-dal nga dhoma tij dhe nisem drejte kuzhines. Para se te futesha aty u perballa me Serenen e cila, ne duar kishte nje tabaka me supe dhe leng frutash.

E shikoj shtrember dhe futem ne kuzhine.

"Po sikur ta helmoj shefin ajo?"-them duke u ulur ne karrige per te ngrene mengjes.

"Kush mj?"-pyet Ivani.

"Ajo Serena more, nuk e di si ia keni besen asaj."

"Ajo e do shum shefin , nuk do ta helmoj , jo."-qesh Demiani.

Mua me bie luga ne dysheme teksa shtremberova fytyren.

"Shum."-rrotulloj syte teksa sherbyesja me sjell nje luge tjeter.

"Mojj vajze kur do shkojme ne Shqiperi ne?"-pyet Valentina.

"Tre dit para dasmes."

"Do vime dhe ne"-thote Ivan.

"Po ju pse?"

"Kam mamane ne Shqiperi."

"Je shqiptar ti?"

"Babin nga Rusia mamin nga Shqipria."

"Na ke kuptuar kur kemi folur ndonjehere ne shqip apo jo?"-buzeqesh une duke kujtuar lloj-lloj te share qe kane thene ndonjehere per ta.

"Po normal qe po."-qesh ai ndersa une percjell peshtymen dhe vazhdoj te ha.

Mbaruam se ngreni mengjes dhe shkoj ti bej nje vizite shefit.

Hyj pa trokitur ashtu sic futet dhe ai ne dhomen time. Hap deren dhe e gjeje ate te futur ne mendime. Shikimin e mbante nga dritarja. Ku pertej atij xhami dukeshin rete. Ndoshta, secilit prej nesh i pëlqen të shikojë se si rrjedh uji, zjarri digjet dhe ... retë notojnë në qiell. Keto topa ajri çdo here me bejne te shperqendrohem qoftë edhe për një minutë dhe të ngre kokën lart.

Do te fryje nje erë e lehtë dhe në një sfond blu ato shfaqen - te lehta, te bardha bore, qesharake. Retë notojnë si valë. Kur isha e vogël mendoja se ishte karamele pambuku që luan me mua, duke krijuar imazhe të ndryshme kafshësh. Si duken retë?

Duket si një re e zakonshme, disa elementë të avullit të ujit. Por nëse shikoni nga afer, mund të shihni një dragua, nje elefant afrikan dhe nje anije me vela ajrore që e çojne ate ne bote te panjohura. Ato jane si copa te diçkaje të madhe, misterioze. Dhe ata nuk mund të lidhen, te takohen. Dhe ne kurre nuk do ta dimë se çfarë ishte që ne fillim.

Prandaj, nëse ndiheni të trishtuar ose të vetmuar, thjesht hiqni mendjen nga problemet, shikoni lart, shikoni retë, qiellin dhe ëndërroni.Imagjinoni një përrallë me kalorës dhe princesha rreth jush. Mos hezitoni, sepse ne zemer të gjithë jemi femije.

"Ke ndonje gje per te me thene?"-zeri i tij burreror me nxjerr nga mendimet. Syte e mi largohen nga dritarja dhe zhvendosen te syte e tij te kafte qe po me veshtronin mua, duke kerkuar nje pergjigje.

Te ndalem te pyetja e tij. Çfare kam per ti thene atij une? Dhe meqe ra fjala, nuk e di as vete perse kembet me derguan te dhoma e tij.

"Jo"-them duke shikuar dyshemene dhe pastaj shikoj perseri ate. Ai ngre njeren vetull, deshironte te dinte arsyjen e hyrjes time ne dhome.-"domethene po, doja te te thoja qe, personi qe te qelloi ndodhet ne bodrum."

"Ok."

"Nuk i kam bere asgje , mendova te ta leja ty ne dore."

"Shume mire."-thote ai dhe po me shikonte ne heshtje. Kthehem per te dalur jashte por me kujtohet qe , nuk e kam falenderuar ende qe doli para plumbit per te me mbrojtur mua.

Ndaloj ne vend dhe kthehem nga ai i cili, syte i kishte mbi mua.

"Faleminderit qe me mbrojte nga plumbi."-them ndersa ai thjeshte me jep nje buzeqeshje.

Hap deren dhe dal ,para se ta mbyllja degjoj ate te thote:

"Heren tjeter trokit."

Te njejten gje ben mire ta besh edhe ti. Futem ne dhomen time dhe shtrihem ne shtrat. Kthej koken nga komedina dhe marr librin qe e kisha lene ne gjysme.

Me pelqen te lexoj libra , me fusin ne ate boten e tyre dhe zor se dal pastaj. “Një dhomë pa libra, si një trup pa shpirt”-ka thene Ciceroni dhe jam shume dakort.

Libri eshte nje mik dhe mesues i mire, që na meson pa na qortuar, pa na fyer, pa na lodhur dhe pa na bere dëm. Librin e kemi nje shok te perjetshem, qe na shoqeron ne çdo hap te veprimtarise tone, kur kemi deshire dhe dashuri për ta pasur afër. Librin mund ta mbajme ne duar, si një mik të mire, jo vetëm në mjediset familjare, institucionet kulturore, por kudo, duke udhëtuar. Te duash librin, do te thote te duash jeten, te duash te verteten.Libri është pasqyrë e realitetit shoqëror, për një epokë të caktuar. Ai është kulturë, dije, informacion, ndjenjë, emocion dhe fantazi. Libri ka lule dhe plagë, që tregojnë fytyrën e shoqërisë njerëzore.

E vendos perseri ne komedine pasi kisha lexuar per gati 30 minuta ,po me mbylleshin syte per gjume. Nuk kisha flejtur shume mbreme, nuk po gjeja rehatine.