Më quaj "MISTER"

42

"Shpirti im i bukur, cfare po ben?"

"Po lexoj. Shef?"

"Po"

"A ka mundesi mos me flasesh me keshtu? Jam mesuar me ate shefin e eger"-ai qesh me fjalet e mija.

"Ngrihu dhe zhvishu shpejt ,keshtu me fal ,vishu shpejt sepse do ikim ne piknik."

"Cfare trapi!"-qesh.

"A do te te rrah? Keshtu i flitet shefit?"

"Po cfare pikniku thua? Nga doli ky piknik kaq papritur?"

"Epo ja familja jone e dashur ka shkuar per piknik ne vendin tone Lesopark Strogino, pa na ftuar neve."

"Uaaa paskan qen te felliqur fare ata."

"Cfare?"-pyet ai pasi nuk kuptoi fjalen "felliqur" sepse une e thash ne shqip.

"Eha shef ku di un si i thuhet rusisht ,keshtu qe be sikur nuk e degjove."

Ai del nga dhoma qe une te vishesha dhe pastaj nisemi per tek te tjeret.

"Hellouu erdhëm nee"

"Mirëseerdhet!"

"Ku e keni Elion?"

"Vëllai ka dalë me kunatën shëtitje nga pylli."-thotë Demiani.-"ja ku janë"

"Uh u lodha duke e shtyre."-thotë Adela pasi u afru pranë nesh bashkë me Elion i cili, ndodhesh në karrocë me rrota.

Kanë kaluar 2 muaj por ende nuk mund të lëvizë këmbët.Mjekët thanë që kishte shpresa që ai të ecte përseri me këmbët e veta.

"Po unë thashë të merrnim një shërbyese, por ti ishe xheloze dhe nuk doje."

"Jo more nuk u lodha unë bëra shaka."

Ignatius më drejton një lëng frutash dhe filluam të hanim.

Pasi pi lëngun më ngec dicka në fyt ,filloj të kollitem.

"Bjerini mor"

Po më gjuanin në shpinë ndersa mua po më dilnin sytë.

Më del nga goja një unazë, Ignatius e merr dhe e fshin me një pecete.

"Ore ju jeni debila fare desh më vdiqët."

"A do martohesh me mua?"-pyet duke qeshur Ignatius ndersa unë e përqesh.

"Dal o te marr frymë se vdiqa."

"Pranon?"

"Jo"-i them ndersa të tjeret bërtasin të gëzuar sepse menduan se pranova.-"thash jo"

"Oo hë tanii"-thonë ata të zhgënjyer.

"Pranoj pranoj se bera shaka."

Ata fillojnë të bërtasin sërish të gëzuar ndersa shefi më vendosi unazën dhe më puth në buzë.

"Të dua lepurushe"-më përqafon dhe më puth në qafë.

"Edhe unë të dua debil."-ai më gjuan nga të pasmet ndersa unë qesh.

Dashuria eshte nje nga emocionet më të bukura dhe më të fuqishme që çdokush mund të përjetojë.  Ajo ka aftesine te bashkojë njerëzit, të krijojë lidhje të forta mes tyre dhe ta bëjë jetën më kuptimplote.  Dashuria është një emocion kompleks që mund të marrë shumë forma si dashuria romantike, dashuria familjare apo edhe dashuria platonike.  Pavarësisht se çfarë forme merr, ajo gjithmonë mbart me vete një sasi të madhe ngrohtësie dhe gëzimi.

Marrëdheniet romantike shpesh bazohen në respektin e ndërsjellë per ndjenjat e njëri-tjetrit, gje qe krijon një lidhje të thellë mes dy njerëzve të dashuruar;  kjo marrëdhënie ofron rehati në kohë të vështira, si dhe lumturi në kohë të mira.  Marrëdhëniet platonike ofrojnë gjithashtu shoqëri pa asnjë pritshmëri apo kërkese nga asnjëra pale;  këto miqësi ofrojnë mbështetje emocionale kur është e nevojshme, duke i lejuar të dy individët të rriten në mënyrë të pavarur!

Pavaresisht se si zgjidhni t'i shprehni ndjenjat tuaja për dikë tjetër - qofte me fjale apo veprime - nëse ato vijnë nga një vend i vërtetë dashurie, atëherë ata do të vlerësohen nga ata që i pranojnë ato!  Pjesa më e mirë për të dashuruar dikë është të jesh në gjendje të ndash të gjitha përvojat e tua me te: si momentet e lumtura ashtu edhe ato të trishtuara njesoj - sepse në fund të fundit asnjë udhëtim nuk duhet bërë kurrë vetëm!

"Adel shiko nuk je e detyruar të qëndrosh me mua ,unë ndoshta nuk do të mund të ecë më..."-i kap duart ai ndersa ishin pak larg tjereve.

"Elio o idjot do të të qëndroj pranë sido që të jesh ,edhe në qoftë se ti nuk sheh ,edhe në qoftë se ti nuk ecën , edhe në qofte se je i paralizuar kokë e këmb i tëri ,unë gjithmonë do të jem pranë teje. E di pse? Sepse TË DUA."

Ai buzëqesh dhe i thotë të afrohet pak që ta puth.

"Të dua Adela ime, faleminderit Zot që më njohe me këtë vajzë."