Më quaj "MISTER"

6

Kishte kaluar 1 jave,qe unë isha në këtë vilë.Gjërat po shkonin shumë mirë.

"Shef,një roje më tha qe njërin klub tuajin e kishin sulmuar"-fola unë teksa ai po i gjuante thesit te boksit.

Ai mbyll syte,teksa mbështet ballin te thesi i boksit dhe shtrengon dhëmbët.I gjuan edhe njëhere fort thesit dhe heq dorezat e boksit.

"Ku po shkon shef?"-pyes teksa ai doli nga palestra dhe po ngjiste shkallët.

"Thjesht më prit këtu dhe mos fol"-merr rrugen për nga dhoma e tij ndersa unë po qendroja duke pare jashte.Gjate kesaj jave nuk kam dalë fare,vetem brenda në vilë dhe në kopsht.Me Elion nuk kam folur fare.Eshte bere merak për mua?Apo ndoshta nuk i intereson fare për mua..Fundja ne dy dite kishim qe njiheshim.

Pas disa minutash vjen shefi dhe unë po e ndiqja nga pas.

Ishim të dy në sediljet e pasme te makines teksa shoferi ngiste makinën.
Unë po shikoja jashte makinës ndersa shefi po qendronte në telefon.Sa hot qe eshte dreqi!

Mberritem te njëri nga klubet e shefit i cili, ishte sulmuar.

Hyjmë brenda dhe shikoj njerez të plagosur në tokë,të vdekur e disa të gjallë ,shishe te thyera karrige e tavolina te thyera...ishte bërë rrëmujë me pak fjalë.

"I..."

"Demian i keni marre në pyetje?"-e nderpret shefi atë.

"Refuzojnë të tregojnë vlla"

Ai ulet në karrige,përballë dy personave qe ishin te lidhur në karrige dhe të rrahur si mos më keq.

"Kush ju ka derguar?"-pyet shefi ndersa unë qëndroja mbrapa tij në këmbë duke parë rreth e rrotull.

"Kush ju ka derguar?"-pyet përseri i qete ai por asnjë përgjigje.Shefi i bën me shenjë dy rojeve te tij.Pas pak ata vijnë me dy femra qe i kishin lidhur syte dhe gojën.Ia heqin shaminë nga syte ndersa ato qanin.

"Lërini ato"-bertasin te dy personat e lidhur ndersa shefi fillon e qesh.

"Tregoni kush ju ka derguar?"

"Nuk e njohim"-përgjigjet njëri prej tyre ndersa Demiani drejton armën nga ato dy femrat.

Unë marr një karrige dhe ulem duke parë shfaqjen,vetem kokoshkat më mungonin.

"Ka kokoshka?"-pyes.Shefi dhe te gjithe te tjeret kthejnë kokën nga unë.

"Cfare?"-pëshpëris ndersa ai rrotullon syte dhe kthen shikimin nga ata dy qe po shikonin nga unë.Pse më shikojnë?

"Jeni te sigurte qe nuk e njihni?"-pyet shefi.

"Lërini,ato nuk kanë faj!"

"Atehere zgjodhe qe ato të vdesin?"-qesh djallëzisht Demian.

"E di çfarë Demian?"-qesh shefi.Sa i bukur eshte kur qesh.

"Cfare?"

"Mendoj qe ti mbajmë për prostituta"-te dy qeshin djallëzisht.

"Ide e bukur"-më del me zë mendimi.

"George"-flet njeri nga ata me ze te ulet por mjaftueshem për ta degjuar ne.

"Kush ju ka derguar??"-shefi ngrihet në këmbë dhe kthehet me kurriz nga ata.

"George"-thotë me zë pak më të lartë tani.

Bën me shenjë nga Demiani dhe ai qellon te dyja femrat.

"Jooo....jooo bir bushtre!"-bertasin ata dy ndersa shefi kthehet nga ata dhe i qellon me pistoletë mu në lule te ballit.

"Waww"-duartrokas unë dhe marr në veshtrim jo të bukur prej shefit.-"më fal"

"Pastrojeni vendin"-thote ai dhe del jashte me mua nga pas dhe me Demianin.

"Zonjusha mister ke pare ndonjëhere armë?"-më pyet Demiani.Se nga e mori vesh emrin mister ky nuk e di!Ndoshta i ka folur shefi.

"Kam një javë që i shoh"

"Duket qe te pëlqejnë,po të dilnin zemra nga syte kur pe armën."

"Mua më pëlqejnë por eshte puna qe nuk di "-them me duar në xhepa teksa hyra në makinë.

"Do mësosh..të mëson shefi"

"Pse unë?"-pyet shefi.

"Boll fole,mësoje."-flet ai dhe më pas ra qetesia.

"Një pyetje kam unë?"-prish qetesinë pas pak minutash.

"Po?"

"Pse mbanë maskë?"

"Kot për qejf,pyetje tjeter?"

"Je për one night stand?"-pyet me shaka ai.

"Jam..por me një kusht"

"Cfare kushti?"

"Marrim dhe mamin tend dhe e bëjmë treshe"-them ndersa ai dhe shefi më panë shtrembër,shikoja qe shoferi mezi po mbante te qeshuren.

"U shkrive Ivan!"-thote Demiani.

"Ta bëri 8 me 2 Damien"-qesh ai.

"Hë mo pranon të marrim dhe mamin tend?"-i shkel syrin Demianit duke qeshur.

"Unë po mendoja te merrnim tënden"-më thotë ai ndersa buzeqeshja ime shuhet;sikur  i fryen qiriut dhe flaka e tij shuhet menjëhere,ashtu u shua dhe buzeqeshja ime.

Por perseri unë e ndeza flakën e qiriut,buzeqesha përseri.

"Mamaja ime ka vdekur"

"Edhe e imja"-thote ai dhe te dy qeshim pavaresisht se pas atyre fytyrave të buzeqeshura fshihej një dhimbje e thellë në zemer.