MY DECEITFUL LOVER

MDL21

Chapter 21

An immense tone of power and authority emerged behind, "Zuella Sibil Ruamer, stop right there."

Hindi ito pinansin ng Lola ko kahit, humigpit man ang hawak nito sa aking palapulsuhan at nagpatuloy sa paglalakad.

Before we could even reach the door, armed mens closed it tightly and extend their hand, blocking the exit. They really meant that nobody will leave until the head gave them permission to do so. The intense gaze coming from my Grandmother is no joke, because no one would like it if she would use force to get her own way.

Hindi ko na mawari ang nangyayari ngayon, dahil parang kanina lamang ay ako ang pokus ng atraksyon ng mga taong naririto at ngayon naman lumipat dahil sa Lola ko.

"Open the door this instant." she commanded, no trail of stuttering.

Maikli lamang ang mga salitang nabanggit ngunit binigay diin naman nito.

I don't know what should I do and I have nothing to do with them, but.. why I am being pressured?!

Why I am feeling this way?

Masakit sa damdamin at mabigat sa kalooban.

Nanghina ako at bumuwal ng kaunti sa pagkakatayo, kaagad akong inalalayan ng bantay ng Lola ko, napansin rin ito ng matanda at tinawag ang pangalan ng katabi ko.

"Simono," pagkuha nito sa atensyon.

Ngunit bago pa man maibigay ang utos nito, isang matapang at aroganteng boses ng babae ang kumuha sa atensyon nito.

"Why don't you sit and join us, Little Suzil?" said by the old lady in the left side of Sir Primo.

She's wearing a nice and blue dress that exactly fits for her. Ngayon ko lang napansin na may hawig ito sa bestidang suot ko. Ngunit hindi mapapagkaila na mas bumagay sa kaniya ang asul na kulay, she's good in blue, it match the aura she yields. And her words are enough to elaborate the things she wanted to happen in an instant. She's demanding and yet, having that normal facade in her face isn't something that can be condone by someone who doesn't undergo practice.

Tumaas ang sulok ng labi niya ngunit kaagad din itong nawala bago tumingin sa akin. I flinched unconsciously.. dahil hindi normal ang pagtingin ng mga mata niya sa akin.

I don't need to feel fear but.. my guts is telling me the other way around until I found myself still staring at her.

Sa huli ay siya na ang kusang umiwas ng tingin.

"And what do you want me to do? Sundin ang gusto niyo and hear your complains and discrimination? No thanks, dahil hindi ko matiyagaan ang nakakasukang presensya niyo."

"We'll just talk nothing else," the old lady smiled and assured her.

Umikot ang dalawang mata ni Lola at nagpumilit pa ring makalabas sa kwarto.

Sa kabila ng hindi ko maintindihang sitwasyon, nakaramdam ako ng pagkahilo. Pero wala akong lakas na sabihin ang pananakit ng aking ulo at tapang para mangahas na pigilan sila.

"Talk with mixture of insults," my lola added.

"Mag uusap tayo ng maayos.. I promise no one would ever hurt you here," ani ng matandang lalaki.

Mapanuyang tumawa ang Lola ko tila hindi kapani-paniwala ang sinabi ng kaharap, "Sinong niloloko mo? Hindi ka marunong makipag-usap sa isang maayos na paraan, Don Gaido"

Naabutan nito ang braso ng Lola ko, tuluyan na kaming napahinto sa pagtangkang paglabas sa kuwarto. Pinatay ang kaunting pag-asa na makaalis.

Maya maya lamang ay lumagabog ang pintuan at pumasok doon ang isang maliit na babae. She was wearing a white shirt and black jacket, paired by black pants and shoes and lastly, her face cannot be seen for it was covered by her cap.