Selam arkadaşlar malum bilgisayarımın azizliği ile bölümler silindi bende hikayeyi bozmayacak şekilde yazmaya çalıştım umarım başarılı olmuşumdur.
Hadi yeni bölümümüze geçelimmm.
İyi okumalar. Sevgiyle kalın ❣️ 💞
⏳⏳⏳⏳⏳
Sinan hastaneye ağır adımlarla girmiş sessizliği bozan adımlarla hayatında yürüdüğü en berbat yolun bu olduğunu içinden kendine küfürler ederek söylemeye devam ediyordu. Neydi bu? Nasıl başlarına gelmişti? Dünya üzerinde hayata bağlılığına hiç şüphe etmediği adamın belki de intihar etmiş olduğu olasılığı veya oradan atılmış olma ihtimali üzerine mi konuşmuşlardı? Çok değil bir kaç gün önce konuştuğu kardeşim dediği adamın bu gün..... Zihninden geçen düşüncelerle küfürlerini sıklaştırdı kendine söymeyi bulamayışına kızmayı bir an bırakmadan adımlarına devam etti.
Aklı da, kalbi de tek bir gerçeği kabul ediyordu. Ali iyi, sağlıklı ve hayatta.
.....
Sinan'ı gören Beliz kötü birşey olduğunu anlamış olsa da bir umut bekledi, belki de herşey rüraydı ve birden uyanacak herşey eskisi gibi olacaktı.
Beliz. Sinan!
Tüm gözler Sinan'a dönerken ağır adımlarla yanlarına gelmişti gün akşama kavuşmuş Adil hocanın değerlerinde düzelme olmasına rağmen uyandığında Ali'yi sorduğunda olanları öğrenip tekrar fenalaşmasını istemedikleri için uyutmaya devam ediyorlardı. Herkes toplanmış bekleme odasında ölüm sessizliği içinde beklerken Sinan'ın gelişi ile tüm gözler dolmuş umutlar yok olmak üzereydi Ferman Beliz'in yanında destek olmaya çalışırken ekip kendi halinde Nazlı'ya mesafeli oturmuş Açelya her ne kadar kızgın olsa da sebebini bildiği gerçekle yanında kalmaya devam ediyordu, içeri giren adamla herkesin panik oluşu Nazlı'nın titreyerek Açelya'ya bakması bir olmuş korku dolu gözlerle adamın konuşmasını bekliyorlardı...
Beliz. Sinan kötü bir haberin olmadığını söyle..
Sinan. Beliz,.... Ferda,.... Selvi abla önce bir oturalım mı?
Selvi. Sinan oğlum nerede? Ne demek önce oturun!.
Ferda. 'Yakasına yapışmış' Sinan bana kardeşini buldum yaşıyor az sonra şu kapıdan girecek de. Sinan bana can parçamı bulduğunu söyle..
Sinan sessizliğe bürünmüş ağzını bıçak açmıyor dedikleri misal gözlerinden bir damla yaş süzülerek baktı. Ali'ye birşey olduğunu anlayan Beliz kendini bırakırken Ferda ve Selvi'nin feryatlarıyla yankılandı tüm hastane...
Peki Nazlı...
Herkes kahrolmuş kendini saldığı anda fırladı yerinden ve bağırmaya başladı
Nazlı. YA SİZ NE SAÇMALIYORSUNUZ ÖLMEDİ ÖLEMEZ TAMAM MI HİÇ BİR ŞEY BAŞLAMADAN ÇEKİP GİDEMEZ...
Tüm gözler bu kez Nazlı da toplanmış tepkisine anlam veremiyorlardı ama bir şeyde haklıydı bu kadar çabuk olmazdı gidemezdi.
Ferda. E-emin misiniz? Sinan Ali mi?
Hıçkırıkların arasında zor konuşmuştu.
Sinan. Üzgünüm Ferda. Telefonunu bulduğumuz yerin yüz metre aşağısında kayalıklara sıkışmış cüzdanını bulmuş ekip.
