Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı.
Genç kadın önünde dura...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Edit: ( Ig: theewatty )
🦂
🎧Filip Lackovic, Siren 🎧Tribal Blood, Madness
🦂
Kendimi sorguladığım zamanlarda genelde ilk önce hatayı kendimde arardım. Neyi doğru ya da neyi yanlış yaptığımı düşünüp bir karara vardıktan sonra karşımdaki insan veya insanları sorgulardım. Şimdi yine aynı döngünün içindeydim. Neyi doğru, neyi yanlış yapmıştım?
Bir insanı sevsem bile o insanın hatalarını görmezden gelmezdim. O hatanın büyüklüğü ya da küçüklüğü önemli değildi. Önemli olan benim için olan boyutuydu. Şimdi karşımda dikilmiş öylece gözlerimin içine bakan kadına bakarken düşündüm, bana yalan söylemişti, bunu nasıl karşılamam gerekiyordu? Belki saklamak zorundaydı, kendi için geçerli sebepleri de olabilirdi ama yalan yalandı. Kötü bir dönemden geçerken ve o beni seviyormuş gibi davranırken, neden bana yardım etmek yerine saklama gereği duymuştu?
"Noris," dedim gözlerim Penelope'nin gözlerindeyken. "Briella, Hydra ve Nabi ile birlikte dışarıda bekleyin."
Nabi itiraz edecekken Penelope gözlerini benden ayırıp ona baktı, başını yavaşça salladı. Onlar salondan çıkarken düşünmeye devam ettim, kullanacağım kelimeler önemliydi. Kendi öfkeme güvenmiyordum ve olası bir durumda diğerlerinin yanında yükselmek istemiyordum.
"Neden sakladığımı mı soracaksın?" diye sorduğunda Penelope, dudaklarım yukarı kıvrılır gibi oldu.
"Hayır," dedim sakin tutmaya çalıştığım sesimle. "Sana soracağım soru şu. Neden bilgiye ihtiyaç duyduğumu bile bile, neden bu şeyle savaştığımı gördüğün hâlde hiçbir şeyden haberin yokmuş gibi davrandın?"
"Bunlar aynı anlama geliyor, Astrid."
"Hayır hayır," dedim elimi kaldırıp sallarken. Yavaşça ona yaklaştığımda omuzları dikleşti. "Sana neden sakladığını sormuyorum. Sana neden bana yardım etmediğini soruyorum."
"Ben yaptıklarımın bedeli için onlarca, yüzlerce yıl cezalandırıldım," dediğinde ona daha yakın duruyordum. Gözlerinde bana bakarkenki o şefkat hâlâ vardı ama tek duygu bu değildi. "Bu işe karışamazdım."
Elim havada, yüzümün yanında dururken, "Karışabilirdin!" diyerek sesimi yükselttim. "Yapabilirdin, Penelope. Sen sadece yapmamayı tercih ettin."
"Sana karşı hiç kötü bir niyetim yoktu," demesi üzerine keyifsizce gülerek etrafıma bakındım. Ursula tedirgin görünüyordu ama Endymion onun aksine bir buz gibi soğuk duruyordu.
"Benim kimsenin iyi niyetine ihtiyacım yok." Sesimdeki soğukluk onun duraksamasına neden oldu. Neden bu kadar kırgın hissediyordum? "Çırpındığımı gördün." Ona biraz daha yaklaşıp tam gözlerinin içine baktım. "Geldiğim günden beri kendimi suçladım. Ben geldim diye düzen bozuldu dedim. Ben geldim diye her gün bir başka sorunla burun buruna geliyoruz dedim. Ben geldim diye, ben her şeyi bok ettim diye yaralandığını düşündüm!"
