Hiedra Venenosa ❦ sakuatsu

۵ ep.3'

ep.3: Atsumu ve Hazırlıkları

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

♫ blood // water - grandson

𓆩*𓆪

"Biz çıkıyoruz." Osamu yanına gittiğimde kalemini bırakarak bana doğru döndü. "Ne zamandır ders çalışıyorsun?" Hafifçe omuz silkti, arkasına geçerek ellerimi boynuna attım. "Yorma kendini, boynun ağrıyacak sonra."

"Sorun yok Sumu, bu kadar endişelenme." Bir şey söylemeden saçlarını karıştırdım.

"Dediğimi yap, bir şey olursa da aramayı unutma." Beni onayladığı zaman salondan çıkarak dış kapıya yöneldim. Suna ayakkabılarını giymiş beni bekliyordu.

"İyi mi?"

"Fiziksel olarak evet ama mental olarak çok yorgun gözüküyor." Haklıydı tabii, hayatını sürekli diken üstünde geçirmek kolay değildi. Sürekli birilerinin senin için endişelenmesi veya gözlerin üzerinde olması Osamu'nun sevmediği şeylerdi.

"Ameliyat parasını bulduğumuz zaman her şey daha kolay olacak." Kafamı sallayarak ayakkabılarımı giymeye koyuldum. Kolay olur muydu bilmiyorum, ameliyattan sonra da bir sürü sorun vardı. Ama yine de en azından en ufak bir hatada felç kalma ihtimalini ortadan kaldırmış olacaktık. Arabanın ani fren yapması, ya da yürürken takılıp düşmek gibi hatalardan bahsediyordum.

Hazırladığım siyah küçük sırt çantasını aldığım zaman evden çıktık. Suna'nın babasının ona aldığı bir arabası vardı, fazla mükemmel bir araba olmasa bile iş görüyordu. Elbette arabam olmadığı için ehliyet alma ihtiyacı duymamıştım bu nedenle de her yere bizi Suna götürüyordu.

Evden çıkıp arabaya bindik, yaklaşık yarım saat sonra geçenlerde Suna'ya bahsettiğim zengin muhitteydik. Daha doğrusu yakınlarındaydık, evlerin özel kameralarının görmediği bir alana park etmiştik. Küçük sırt çantasından hazırladığım krokiyi çıkardım. Burada bulunan bir kafede oturmuş, bir bardak kahve (çok pahalı bir kahve) karşılığında girmeyi planladığım evler ve çevrelerindeki evlerin kameralarını tespit etmiştim.

Ve hepsini bu haritada işaretlemiştim. Zaman almış mıydı? Evet. Değer miydi? Kesinlikle evet.

"Şu eve girmeyi düşünüyorum, kameraların kör noktası daha fazla." Suna söylediğim yere göz attıktan sonra beni onayladı.

"Dikkatli ol, güvenli değilse girme." Kafamı onaylar anlamda salladım. Elbette evi bir süredir izliyordum. Bir süredir ışıkları yanmamıştı, giren ya da çıkan birisi de yoktu. Kameralara sızmanın en iyi yanı kesinlikle buydu.

O ev benim için biçilmiş kaftandı.

"Mesaim başlayacak, gitmem gerekiyor." Kafamı sallarken kağıdı katlayıp tekrar çantama koydum. Henüz hava tam kararmamıştı, bir yere oturup biraz daha bakınırdım muhtemelen. "Bu arada," kafamı kaldırıp Suna'ya baktım. "Kendini riske atma, arabayı satışa çıkardım eğer bi-"

"İlanları kaldır Suna."

"Atsumu-"

"Kaldır dedim." Çantamı yerden aldım ve gülümsedim. "Bu araba babandan kalma değil mi? Sen merak etme, ben halledeceğim."