Hiedra Venenosa ❦ sakuatsu

۵ ep.20

ep.20: Acıyı Hatırlamıyorum

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

♫ call out my name - the weeknd

𓆩*𓆪

Gözlerimi aralamaya çalışırken yüzüme vuran ışıkla sessiz bir şekilde homurdandım. Güneş ışığından kesinlikle nefret ettiğimi söyleyebilirdim. Sesli bir şekilde iç çekerek yattığım yerde dikleştim. Dalgınca etrafıma bakınırken dün geceye ait parçaları birleştirmem daha kolay olmuştu. Ben, netleşmesi için söylemeliydim ki; Atsumu Miya, kesin olarak boku yemiştim.

Odada veya lavaboda kimse yok gibi duruyordu, dün gece yattığım adam çoktan gitmiş olmalıydı. Elimle yüzümü sıvazladım, biriyle yatmıştım. Biriyle yatmıştım ve o kişin Sakusa Kiyoomi değildi. Ne düşüneceğimi tam olarak kestiremiyordum bile.

Bakışlarımı tekrar odanın içinde dolandırdım, kıyafetlerim hiçbir yerde gözükmüyordu. Komodinde duran telefonumu alarak gergin bir şekilde ekranı açtım. Sakusa'dan tonlarca mesaj ve arama vardı. Kalp atışlarım deli gibi hızlanırken ne yapacağım hakkında bir fikrim yoktu. Derince nefes alırken onun mesajlarına ve aramalarına dönmeyi erteledim, ayağa kalkarak kıyafetlerim için yeniden bakındım ancak yoktu. Kıyafetlerimi de alıp mı gitmişti ruh hastası?

Kimi arayabileceğini düşünmek için bir iki dakikaya ihtiyacım vardı, ardından kimsem olmadığını hatırlayarak Ginjima'nın ismini aratmıştım. Kısa bir süre sonra aramayı açtı.

"Günaydın Tsum, nerelerdesin sen gözümüz yollarda kal-"

"Ben biriyle yattım."

"Oh, pekala, ayrıntı vermeyeceksin değil mi?"

"Ne? Hayır, be-" Cümlemi tamamlayamayarak sustuğumda aramızda bir sessizlik oldu, derince nefes almaya çalıştım ancak titrek ve yarım bir nefesten fazlası olmamıştı. "Dün gece çok sarhoştum ve birden gelişti ben, ben hiçbir şey hatırlamıyorum bile."

"Hatırlayamayacak kadar mı sarhoştun?" Yatağın üzerine otururken tırnaklarımı dizime bastırdım. Hatırlamayacak kadar sarhoş... Hissedebiliyordum ama değil mi?

"O kadar içtiğimi bile düşünmemiştim lavaboya gittim ve en son hatırladığım oydu." dudaklarımı birbirine bastırdım. O kadar aptaldım ki artık nefes alarak bile diğer canlılara haksızlık ettiğimi düşünüyordum. "Şimdi bir otel odasındayım ve kıyafetlerim bile yok, yardımına ihtiyacım var. Gelebilir misin?"

"Konum at, en kısa sürede orada olacağım." Ginjima'ya konum atıp, oda kartının üstünde yazan numarayı da gönderdikten sonra yapabileceğim tek şey beklemek olmuştu. Ve hiçbir şey yapmadan beklemek, beynin sürekli düşünmesi için mükemmel bir fırsattı. Nitekim delireceğime emin olmuştum.

Ancak bu süre zarfında Sakusa'ya söyleyebileceğim yalanları da planlamış, en sonunda onu basit yalanlarla kandırmamın mümkün olmadığını bir kez daha kendime hatırlatmıştım. Doğruyu ben söylemesem bile o öğrenecekti, en azından benim söylemem daha iyi olurdu.

Ya da o yapmadan önce kendimi öldürürdüm. Acaba öncesinde kardeşlerimi görme şansım olur muydu?

Kapı tıklatıldığı zaman yataktaki çarşafı iyice üzerime sararak ayağa kalktım. Vücudumun her bir zerresi hareketlerimle sızlarken yüzümü buruşturdum. Daha önce hiç böyle olduğumu hatırlamıyordum; sanki biriyle yatmamışım da dayak yemişim gibi bir ağrıydı.