Hiedra Venenosa ❦ sakuatsu

۵ ep.7'

ep.7: Hisler ve Vazgeçiş

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

♫ burning pile - mother mother

𓆩*𓆪

Perşembe
14:45

"Limon diye bir şey aslında yok."

"Onları görebiliyor ve dokunabiliyoruz." Suna ekmeğinden bir ısırık alarak konuştuğunda omuz silktim.

"Yine de, limonlar gerçek değil." Ekmeğin poşetini açarken konuştuğumda Osamu önüme bir tane daha ittirdi. Ona çatık kaşarla baktığım zaman omuz silkti. "Yani gerçek olsalardı hayat bana tekilamı içmem için limon verirdi."

"Tuzun var mı?"

"Evet, gözyaşlarım." Kafalarını yemeklerinden kaldırıp bana baktıkları zaman bunu söylediğime pişman olmuştum. Sahip olduğum tek aile bana benden nefret ediyormuş gibi bakıyordu. "Neyse limonlar diyorduk."

"Neden streslisin Tsum?" Osamu beklemediğim bir şekilde konuya girdiğinde boğazımı temizledim.

"Stresli olduğumu nereden çıkardın?"

"İkizinim?"

"Evet ama bu sana özel güç vermiyor."

"Yine de stresli olduğun zamanlar saçma sapan konuştuğunu biliyoruz." Suna da araya girdiğinde ağzımı ekmekle doldurarak zaman kazanmaya çalıştım. Bunun farkında oldukları için gözlerini üzerime dikmeye devam etmişlerdi. En sonunda ekmeği yuttum ve derince nefes aldım.

"Sakusa-san ödevi yarına istedi." Yalan değil.

"Teslim et o zaman?"

"Bitirmiş olsaydım ederdim ama bitirmedim ve yetiştirmemim imkanı yok." Bu da yalan değil. Yalan söylemiyordum sonuçta. "Sorun değil, bir sonrakinden puan almaya çalışırım artık."

"Dersler için kendini strese sokma Tsum, zaten yeterince başarılısın. Sonra bir bakıyoruz kendini paralıyorsun." Elimi kaldırıp iki yana salladım.

"Sorun yok, halledeceğim." Normal bir üniversite öğrenicisi gibi bir yaşantım yoktu ki. Kardeşime para bulmalı, katil olan öğretmenimi ifşalamalı ve bir yolunu bularak grup seks hayatıma devam etmeliydim. Tamam son madde aşırı gerekli değildi muhtemelen.

"Senin için endişeleniyorum, lütfen kendin hakkında daha dikkatli ol." Bakışlarımı istemsizce kaçırırken dudaklarımı birbirine bastırdım. Belki de bu cinayet işini kapatmalı ve daha fazla burnumu sokmamalıydım. Ne kadar tehlikeli olduğunu bilsem bile bir kez girişmiştim ama şimdi dönüp bakınca işler tam olarak beklediğim gibi değildi.

Her şey çok kolaydı ve bu kadar kolay olması normal değildi. Üstelik Sakusa-san iyice garip davranmaya başlamıştı ve buna bir anlam veremiyordum. Ve düşününce eğer bana bir şey olursa Osamu çok kötü olurdu. Onun için bu kadar çabalarken üzülmesine izin vermem saçma olurdu.

En iyisi kesinlikle bırakmaktı.

"Sen beni merak etme, kötüye bir şey olmaz." Cevap vereceği sırada telefonum çalmaya başladı. Onlardan izin isteyerek ayağa kalktım ve çardaktan uzaklaşarak aramayı kabul ettim.