ÜVEY ABİM ~ÇAĞTU~

ÜVEY ABİM ~52. Bölüm ~

İki hafta kos koca iki hafta geçti biz hala burdaydık umutlar kesildi hepimiz sırayla ölmeyi bekliyorduk çoğumuz öldürüldü ve biz hiçbir şey yapamadık o kadar çağresizdik.

Bana hergün berk ve çağlanın yerini soruyolardı her cevap vermediğimde içimizden biri darp ediliyordu ama artık onların yerini ben bile bilmiyordum nerdekerdi, napıyolardı, bizi bulmak için çabalıyolarmıydı yoksa hayatlarına devam ediyorlar mıydı on sekiz kişi içinden dokun kişi kalmıştık Arda, yağız, leya, ülkü, yakup, Yusuf, demir, sıla, ve ben.

hepimiz ölücez bunu kabullendik artık ama nasıl ölücez bu şey gibi ölümlerden ölüm beyen ama bizim ölümümüze onlar karar veriyor bu daha acı işte

Demir:sıra kimde

Yağız:birşey yapmalıyız bu böyle devam ettmez

Tuana:eyer sadece bir adam gelse kaça biliriz ama geldim üç - dört adam geliyor

Yusuf:pekala bugün içimizden birinin son günü

Bugün kimse ölmeyecekti çünkü sabah Yasin'i öldürmüşlerdi

Sıla:berkle çağlanın yeri söyle belki biz kurtuluruz

Tuana:iki hafta geçti kim bilir şimdi neredeler

Demir:Çağan bizi bırakmaz

Dedi emin bir şekilde

Yusuf:iki haftadır nerde o zaman

Arda:çıkmamız lazım

Leya:ama nasıl?

Tuana:belki birşey yapa biliriz

Ülkü:neyden bahsediyorsun

Tuana:eyer bizi kontrol etmeye gelirlerse birşey yapa biliriz

Yusuf:ne gibi birşey

Cevap vermedim ya hep beraber ölücektik ya hepsini kurtarıp ben ölücektim bu hep böyle olucak gibi ne zaman birşey olsa sanki ölmesi gereken kişi benim olmam gerekiyordu ama her zaman iyileşiyordum ama ben iyileşmek değil yaşamıma son vermek istiyordum diyer gün güçlü gözükmek herşeyden daha zor onların yanında ağlayamamak yada belayı ben açıyorumdur geçmişimden dolayı benim yüzümden hepsi ceza çekiyordur buradan gitmem en iyisi olduğunu hepimiz biliyoruz ama kabullenemiyoruz beni buraya bağlayan birşey var ama o şuan burda değildi. Peki bir daha göre bilicek miydim sanmıyorum...

Cebimden telefonu çıkardım saat akşama geliyordu hat çekiyordu telefonu kullanamıyordum o nefret ettiğim evi bile özledim lan

Yusuf:çok sıkıcı

Demir:burda ne yapa biliriz

Yakup:gidelim artık

Arda:sanki biz burayı çok seviyoruz!

Sıla:ah ardacım sakin ol

Ülkü:sıla onları beklemeden seni kendi ellerimle öldürürüm

Sıla:arda km arkadaşına birşey söyler misin

Ülkü:ArDaCıM mış sala bak

Diye mırıldandı iki hafta boyunca yakıp, demir, Yusuf, arda tartışmadan duramıyorlardı sıla ardaya yaşıyordu sinirim bozuluyor ama benim yerime ülkü saldırıyordu

Leya:biz ölmeden bunlar birbirini öldürücek

Yağız:biraz daha dayansalar bari

Diye kendi aralarında konuşma açtılar

Tuana:acaba dövüşseler kim alır?

Diye bir soru sordum

Yağız, leya:Tuana!!