MAVERA

1.Bölüm

Funda Arar- Yak Gel

13 Aralık 2018

Her gece olduğu gibi ağaca tırmandım, camı tıklattım. 1 tık..2tık... cevap yok. Biraz bekledim sessiz ayak sesleri duydum. Camı açtı git dedi... Dinlenmeye, kendini dinlemeye ihtiyacı var dedim gittim. Her zamanki gibi ben yine gittim. Sabah benim için çok zor oldu.

Düşündüm bir karar verdim, bu sefer kapısına gittim. Annesi açtı kapıyı gitti dedi...

7 Eylül 2022

Balkonda oturmuş sigarasını içiyordu genç. İçinde yıllardır sönmeyen Zeynep Beria'dan kalan bir ateş vardı. Ne yaparsa yapsın o ateş sönmüyordu, her şeyden vazgeçmiş bitmiş durumdaydı ama Beria bir içinde bitmiyordu.

12 Eylül 2014-BERİA

"Günaydın Zeynep Beria " dedi babam heyecanlı ve tatlı bir şekilde. 

" Bana bir öpücük verirsen uyanırım baba ." dedim. Babam yanağıma küçük bir öpücük kondurdu ve gitti. Ben de hemen yataktan kalktım sonunda liseye başlıyordum. Artık Beha'yla daha rahat görüşeceğim için çok heyecanlıydım.

Banyoya gittim işlerimi hallettim ve okul formalarımı giydim, aşağı indim. Annem her zamanki gibi bana somurtuk somurtuk babam ise tebessümle bakıyordu. Kahvaltı ettik, Babam beni okula bırakmak istedi ama kabul etmedim.

Beha'yla gitmek istiyordum. Evden çıktım Beha kapısının önünde bekliyordu uzaktan uzaktan yürümeye başladık. Mahalleden çıkınca Beha yanıma geldi. " Beria, sevgilim  bugün ilk günümüz ne hissediyorsun?" dedi sarılarak.

" Aslında ilk gün için çok heyecanlı değilim ama senle artık  daha fazla vakit geçirme düşüncesi beni heyecanlandırıyor." dedim ondan ayrıldım ve elini omzuma attı. Okula vardık sınıfa girdik.

Beha ile çok uzun zamandır arkadaştık. Bizim karşı komşumuz aynı zamanda babamın çocukluk arkadaşı olan Kemal Amacanın oğluydu. Yaz tatilinde ona açıldım, küçüklüğümden beri benim için farklı, artık eminim bundan sonra da Beham benim için hep farklı olacak.

9-E sınıfına girdik ve en arka cam kenarına oturduk. " Evet çocuklar ben sınıf öğretmeniniz Mehmet edebiyat öğretmeninizim. Biraz klasik olacak ama hadi sizi tanıyalım." dedi Mehmet hoca. Herkes sırayla işte klasik ismini yaşını falan söyledi. Zaten öğretmen masasının sırasında olduğumuz için sıra hemen bize geldi.

" Ben Mert Beha 15 yaşındayım." dedi .

Beha bende " Ben Zeynep Beria 15 yaşındayım." dedim.

Mehmet hoca gülerek "İsimleriniz ne kadar uyumlu." dedi. Biraz garip olmuştum ilk kez bunu söyleyen biri değildi ama sınıfın ortasında söyleyince bir garip olmuştum işte. Bu böyle gitti sonra Mehmet hoca ders için istediği şeyleri söyledi. Zaman çabuk geçti Teneffüs olmuştu.

"Beriam  ne yapalım. " dedi Beham

" Beha istersin bir bizimkilerin yanına gidelim." dedim.

" Tamam bir tanem." dedi ve tek tek bizimkilerin yanına giderek onları sınıflarından toplayıp bahçeye çıktık.

Bizimkiler dediğim grubumuz 5 kişiydi, ben, Beha, Ali,  Gül Ahsen ve Emir.

"Ne yapıyorsun beya Beri" dedi Emir bana sarılarak. Beha'nın bize baktığını hissedebiliyordum. Aslında kıskanmasını gerektirecek bir şey yoktu ama Beha  hep böyleydi bu sevgili olduğumuz için olan bir şey değildi küçükken de beni Emirden kıskanırdı beni kimseyle paylaşmak istemezdi ama benim Beha'dan sonra en yakın arkadaşım Emirdi.

Mesela beni Ali'den de kıskanıyordu Aslında Ali benim abim gibi hatta Ali hepimizden büyük 11. sınıfa gidiyordu.

"Bu akşam ne yapıyoruz gençlik?" dedi Emir

" Parkta çekirdek kolaya var mısınız ?" dedi gül Ahsen gülerek.

" Valla ben varım. Sevgilim?" dedi Beha bana sorarcasına uzatarak. Bu her zaman benim için bir sorun oluyordu babam izin veriyordu annem onun yanındayken bir şey diyemiyordu ama o gidince gittiğime gitmişliğime pişman ediyordu.

"Yani bilmiyorum izin almaya çalışacağım". dedim sesimdeki kırgınlığı anlamışlardı. Hepsi buna alışıktı zaten.

" Ben gelemem gençlik biliyorsunuz seneye beni bekleyen bir üniversite sınavı var geleceğimi çekirdek kolaya kaptıramam." dedi hiçbirimiz ısrar etmedik çünkü bunun onun için önemli olduğunun farkındaydık.

7 Eylül 2022-BEHA

Balkonda daha fazla durup onun boş olan odasına bakamayacağımı fark ettiğimde içeriye geçmiştim. Yatağın altındaki kutuyu aldım fotoğraflarımıza bakmaya başladım. Gözyaşlarım daha önce hiç benim isteğimle akmazken hep hazırlıksız akarken, o gittiğinden beri benim isteğimle akıyordu akarsa belki şu içimdeki yangında son bulur dedim hep kendime.

Telefonumdan sen yazan çalma listesini açtım şarkıyı başlattım, şarkılarla boşluğumu doldurmaya çalıştım. Kendimi yatağa attım ve şarkı sözlerine eşlik etmeye başladım.

"Uzun oldu
Ne zor oldu
Kalp yoruldu
Dön gel..." dedim içimdeki ateşe inat bağırarak. Onu çok özledim herkes bana kınayan gözlerle bakıyor ne yapayım seviyorum. Kendi kendime güldüm deliriyor muydum acaba?

"Her şey kalsın
Yalnız aşkla
Yalnız aşkla
Dön gel..." Beria zaten beni seviyorsan dönersin. Dönersen ben seni zaten beni bıraktığın için affetmiş olurum çünkü zaten senin beni severken dönmen benim için bir lütuftur.

"Affettim
Kendini akla
Yalnız aşkla
Yalnız aşkla dön gel..." Ama geldiğinde kendini akla Beria beni niye bıraktığını hiç anlamadım kendini akla ama seni affetmem için değil, şu içimdeki yangın sönsün diye.

"Yak gel
Bildiğin ne varsa
Sat gel
Gözüm yok para pulda
Yalnız sanadır bu hasretim..." hıçkırarak ağlamaya devam ettim.

"Kalayım dedim sana o akşam git dedin. O zaman neden dedin anlamadım. Sabahına kapına geldim sevgilim gitmişsin be Beria beni kendine hasret bırakmışsın." Bu gecemde diğer geceler gibi geçti yine bitmedi senin gittiğin gün gibi gece bitmedi.