ဝမ်ရိပေါ်တစ်ယောက်
အိမ်သိုပြန်ရောက်တော့မနက်၄နာရီတောင်
ရှိပြီး
"ဟူး... ငါအိမ်ပြန်တာအတော်နောက်ကျသွားတာပဲ "
ဝမ်ရိပေါ်သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီ
အရုပ်ကြိုးပြတ်သလိုဘုန်းဘုန်းကျ
သွားတယ်
"ဝမ်ကျိစန်လေးကိုကို့အခုလောက်ဆိုခွင့်လွှတ်လောက်မှာပါနော်"
ညတစ်ညဝယ်အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ပျော်နေတဲ့ကောင်လေးရှိသလို
နာကျည်းမှုများစွာနဲ့အထီးကျန်နေတဲ့
ကောင်လေးလဲရှိတယ်
မနတ်မိုးလင်းတော့ဝမ်ရိပေါ်က
သူ့ရှောင့်ကျန့်အခန်းဆီ
အသံမပေးပဲတိတ်တိတ်လေးဝင်လာတယ်
အကြောင်းကတော့သူ့ကြောင့်
ကောင်ငယ်လေးနိုးမှားစိုးလို့တဲ့
ဒါပေမဲ့သူအခန်းထဲဝင်လာတော့
မြင်လိုက်ကတဲ့မြင်ခွင်ကသူ့ကို
ရင်ခုန်စေတယ်
ရှောင်ကျန့်ခမျာဝမ်ရီပေါ်အင်ကျီအကြီးရီးကို
သူ့ရဲ့ခန်ဓာကိုယ်သေးသေးလေးနဲ့
ဝတ်ထားတဲ့ပုံမှာ တဂယ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလို့နေတယ် ဝမ်ရိပေါ်ဘောင်ဘီရဲ့ခါးsizeက
ရှောင်ကျန့်ထက်ကြီးနေလို့ထင်ပါရဲ့
ဝန်ရိပေါ်ဘောင်ဘီလေးကိုချွတ်ထားပြီ
အင်ကျီလေးပဲဝတ်ထားတယ်
အင်ကျီကရှည်တာဖြစ်လို့
သူ့ပေါင်တဝက်တောင်ဖုံးတယ်
"ဦး.. ကျတော့ပုံစံကကြည့်ရစိုးနေလို့လား"
"အင်း"
"ဒါဆိုကျတော်...."
"ငါနဲ့လိုက်ခဲ့...."
"ဟုတ်"
"ဟန်ဇန် "
"ဟုက်ကဲ့ပါboss"
"ငါညကသူ့အတွက်ဝယ်လာပေးတဲ့ဟာတေ
သူ့အခန်းထဲလိုက်ထည့်ပေးလိုက်
ပြီးတော့ နောက်တခါလျှာမရှည်မိစေနဲ့
မဟုတ်ရင်"
ဝမ်ရိပေါ်ကဟန်ဇန်ကိုမျက်စ ပစ်ပြီး
အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားသည်
"ဦးကကောကိုဘာလို့အာ့လိုပြောသာလဲဟင်"
"ဘာ...ဘာမှမဟုတ်ဘူး...လာ...လာ"
ပိုင်ဇန်တစ်ယောက်ပျာပျာသလဲရှောင်ကျန့်ကိုစကားလမ်းကြောင်းအတင်း
လွဲဲပြီး ဂိုဒေါင်တခုဆီခေါ်သွားရတယ်
