toska, minsung

yaratılış.

jisung:
günaydın balım.

minho:
günaydınn!!
sonunda hafta sonu cidden
okuldakilerin yanında çok geriliyorum

jisung:
nefret ediyorum hepsinden.
sen nasılsın?
dün okudun mu kitabı bari?

minho:
okudum
kısa bir süreliğine uzaklaştım her şeyden,
yağmur sesini dinlemek çok huzurlu hissettirdi
(Görüldü, 10.35)

minho:
biliyor musun?
kitap okurken kendimi ana karakter olarak hayal ettim,
bir kahramanı vardı.
bu kahramanı tüm bu bataklıktan onu kurtarıyordu ve ana karakterin çok mutlu olmasını sağlıyordu.
o yerlerde ben de çok mutlu oldum, hatta seni o kahraman olarak hayal ettim.
çünkü sen de benim kahramanımsın,
perimsin daha doğrusu.
(Görüldü, 10.37)

minho:
fakat kitabın sonunda kahraman öldü ve
ana karakter yalnızlığa mahkûm oldu.
bu yüzden seni kahraman olarak hayal etmekten vazgeçtim.
ve kısa bir süre olsa düşündüm.
beni iyi hissettiriyorsun, kahramansın.
sebebini bilmediğim bir şekilde hayattan vazgeçmişken girdin hayatıma.
ölme jisung,
benim için yaşa.

jisung:
merak etme minho,
bizim için yaşayacağım.
yeteri kadar hem de.
(Görüldü, 10.40)

jisung:
kahvaltı ettin mi balım?

minho:
hayır daha etmedim,
uyandığım gibi bir şeyler yemeyi sevmiyorum

jisung:
pekala.
fakat git ve bir şeyler hazırla lütfen.
aç kalmanı istemiyorum,
lütfen.

minho:
pekii.
ama sen de ye bir şeyler tamam mı?

jisung:
tamamm.
afiyet olsun şimdiden.

minho:
teşekkür ederim!! 
(Görüldü, 10.43)

jisung:
ve minho,
gerçekten merak etme.
kitaplar için de kendini üzme.
bizim sonumuz çok güzel olacak,
başta dediğim gibi minho;
yemin ederim sen çok mutlu olacaksın.
(İletildi, 10.45)

jisung:
ben seni sevmek için yaratıldım minho.
seni sevmek için yaratılan biri olarak,
tabii ki bizim için yaşayacağım.
seni sonsuz seviyorum,
bizim hikayemiz çok güzel bitecek.
buna da söz veriyorum.
(İletildi, 10.46)