44. Birim

Duydun

Celal ile gülerek teşkilatın bahçesine girdiğimizde ona baktım.

"Peki kahvecinin oradaki iki dayının kavgası?" dediğinde kahkaha attım.

"Ciddi ciddi tartışıyorlardı ama tartışma sebepleri... Ah insan gülmeden edemiyor."

"Biri Trabzonlu diğeri Adanalıymış. Çevredekiler öyle diyordu."

"Zaten gömlekli dayının Trabzonlu olduğu belliydi. O konuşması ay, çok iyiydi."

Celal kolumu tutup beni durdurdu ve "Bekle taklidini yapacağım." dedi.

Heyecanla ona baktım.

"Ha bu uşaklarin zihniyetuna uyup bana öyle laf mi söylüyorsun? Bastonumu alduğum gibi kafani yararum."

Celal'in koluna vura bura kahkaha attıktan sonra "Gözümden yaş akacak, dur." dedim.

"O kadar iyiydim yani."

"O kadar iyiydin."

Celal dediğime gülümsediğinde "Teşekkür ederim." dedim.

Anlamayarak bana baktı ve "Neden?" diye sordu.

"İşte ve özel hayatımda yaşadığım tüm sorunlar uçup gitti sanki. Hem çok eğlendim hem de rahatladım."

"Rica ederim güzelim, her zaman."

Kolumdaki saate baktıktan sonra şaşırarak "Saat iki olmuş." dedim.

"Ciddi misin?" diye sorarak saatine bakan Celal'e "Çok sesli güldük, insanlar rahatsız olacak." dedim.

"Öyleyse odalarımıza gidelim. Yarın yine yorucu olacak." dedi.

"Haklısın." dedikten sonra onunla odama kadar yürüdüm.

Celal odamın önünde durdu ve "Vedalaşma sarılması?" diye sordu.

"Tabii." dediğimde Celal gülümseyerek bana sarıldı.

Sarılışına karşılık verirken Celal, "Teşekkürler." diye fısıldadı.

"Asıl ben teşekkür ederim." dedim.

Celal benden ayrıldıktan sonra "Bugünkü konuşmamız ikimize de baya yardım etti bence." dedi.

"Öyle." dedim.

İkimiz arasında saklı bir sohbet.

Başka kimse bilmeyecekti.

"Öyleyse iyi geceler."

"İyi geceler."

Odama girdiğimde Celal de kendi odasına gitti.

Kendi kendime "Saat çok geç oldu, uyumalıyım." diye mırıldandım.

Üstümü değiştirdikten sonra kıyafetlerimi kirliye atacaktım ki cebimde Buğra'nın bana yazdığı not olduğunu hatırladım.

İş yoğunluğu yüzünden açıp okuma fırsatı bulamamıştım.

Notu açtım ve okumaya başladım.

"Bedelimi çekmeye hazırım eğitmenim ama acele etmeniz gerek. Amirimiz cezamızı aldığımızı düşünüyor, bu yüzden eski rollerimize kısa sürede döneriz. Eğer eski rollerimize dönmeden cezamı veremezsen bir daha hiç ceza veremezsin."

Gülümseyerek bu notu da diğerlerinin yanına bıraktkm ve kağıt kalem aldım.

"Sen öğrenciyken bana eğitim vermeyi başardın. Ben de sen eğitmenken sana ceza vermeyi başarabilirim. Olmadı sen bana yardım edersin, sonuçta her konuda bana destek çıkıyorsun."

Kalemi masaya bıraktıktan sonra şimdi gidip notu bıraksam mı diye düşündüm.

Bugün tanık olduğum sohbet yüzünden ona nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyordum.

Uyuduğunu umut ederek odamdan çıktım ve karşımdaki odanın kapısını tıktıkladım.

İçeriden ses gelmeyince uyuduğuna emin olarak içeri girdim.

Örtünün içine bile girmeden uyuyan Buğra'yı gördüğümde gülümsedim ve notu telefonun üzerine bıraktım

Sonrasında kıyafet dolabını açtım ve benimkinde olan gibi onda da fazladan örtü bulunuyor mu diye üst rafa baktım.

Yedek pike bulunca "Bingo." diye mırıldandım.

Pikeyi aldıktan sonra dolabını kapattım ve pikeyi Buğra'nın üzerine örttüm.

"İzinsiz odaya girme konusunda yalnız değilmişim."

"Gözlerin kapalıyken ben olduğumu nasıl anladın?"

Buğra yatakta doğruldu ve tebessümle bana baktı.

"Dışarıdan gülüşlerinizi duydum. Buraya tahmini gelme sürecinin üzerine üst değiştirme gibi işlemlerini de ekleyince..."

Sözünü kestim ve "Anladım, durabilirsin." dedim.

"Ee izinsiz odamda ne yapıyordun?"

"Odanın kapısını çaldım ve sonra uyuduğunu düşünerek şey yapmaya girdim."

"Ney?"

"Notuna cevap bırakmaya."

Buğra, telefonunun üstündeki nota baktıktan sonra "Anladım." diye mırıldandı.

"Öyleyse iyi geceler."

"Zerda."

"Efendim."

"Bugün konuşmaları duydun, değil mi?"

İtiraz etmenin anlamı yoktu.

"Nasıl anladın?"

"Hızlı bir tempoda yürüyen seni duydum. Gidiyordun."

"Dışarıda Celal bekliyordu, bekletmek istememiştim."

"Anladım, iyi geceler." dedikten sonra geri yatağa uzandığını görünce şaşkınlıkla ona baktım.

"Konuşmayacak mıyız?"