The Unexpected

6. De stad in

(Lena)
Ik werd wakker, zondagochtend kwart over negen. Ik liep de trap af en pakte ontbijt. Ik keek op mijn telefoon. Calvin had een foto van het feest vrijdagavond geplaats op zijn insta. Ik keek in de comments onder zijn bericht. Omg zoveel meisjes vinden hem leuk of willen met hem naar bed. Een daarvan is, hoe kan het ook anders, Nathalie. Tuurlijk wil ze hem proberen.

Ik deed wat leuke kleren aan voor in de stad en stapte in de auto. Ik kwam aan bij Maya. Ze stond buiten al te wachten en stapte snel in. We reden naar de stad en onderweg praatten we over van alles en nog wat. Belangrijk, onbelangrijk, positief, negatief. Ik had er zin in. Ik parkeerde mijn auto in een parkeergarage en we liepen de stad in.

'Wat vind je eigenlijk van Calvin?' vroeg Maya. 'Weet ik niet zo goed. Hij is een badboy en klootzak, maar ik denk niet dat hij alleen maar slecht is. Ik denk dat hij een reputatie heeft opgebouwd en die niet wil verpesten.' 'Ja ik denk dat je gelijk hebt, hij is trouwens best wel knap.' 'Hij is niet lelijk.' Dat loog ik, hij is de betekenis van knap, maar ook die van badboy.

We liepen de sportwinkel in. Maya had nog een skibroek nodig. Ik had er nog een, maar ik moest nog een goede jas en een termoshirt hebben. Ik had een rode ski jas gekocht en wat zwarte onderkleding, dat hield warmte goed vast. We liepen de winkel uit en zagen Calvin met Winston en Kian praten. Blijkbaar was het weer oké tussen hen.

(Calvin)
Ik stond met Winston en Kian te praten. We hadden het weer goed gemaakt en gezegd het er niet meer over te hebben. Ik keek om en zag Lena en Maya de winkel uit lopen. Ik keek naar Lena. Ze zag er weer prachtig uit, maar wel weer heeft ze haar armen bedekt. Ik vraag me af of haar vrienden eigenlijk wel weten wat er is. Ik denk niet dat ze het daar met iemand over heeft, maar daar ben ik van plan verandering in te brengen.

Ik, Kian en Winston gingen wat eten bij de Mac. Daar zagen we Lena en Maya weer en besloten bij hen te zitten. 'Wat doen jullie in de stad?' vroeg ik voorzichtig. Maya antwoorde: 'Gewoon nog wat dingen kopen voor de reis naar Oostenrijk. En jullie?' 'Wij ook,' Kian antwoorde. Volgensmij heeft hij echt een oogje laten vallen op Maya. Ik hield Lena nog steeds in de gaten, ik zag haar zenuwachtig met haar been bewegen onder de tafel. Niemand keek onze kant op dus legde ik voorzichtig maar sterk mijn hand op haar been zodat ze er mee zou stoppen. Ze werd rustiger. Ik hield mijn hand op haar been tot ze stopte. Ik wreef met mijn duim een beetje heen en weer. Ik voelde haar hand nu op de mijne. Zachtjes duwde zijn mijn hand weg, maar kneep er nog even in als een bedankje. Ik glimlachte eventjes, het voelde goed. Maya en Lena gingen weer verder met shoppen en dus bleef ik met Kian en Winston achter.

'Waarom let je zoveel op Lena?' vroeg Kian. 'Ze verbergt iets.' 'En ze heeft vast een reden om wat het ook is te verbergen, dus laat haar alleen of ga met haar naar bed. Dat zijn de regels, weet je nog?' Oh ja dat was ik vergeten. Het badboy spel. 'Mogen er geen uitzonderingen zijn?' 'Nee.' Ze liepen weg en ik bleef weer alleen achter. Ik had een reputatie en die wilde ik niet kwijt, maar in dat kut spel had ik geen zin meer. Ik bleef rond anderen wel gewoon de badboy, maar niet rond iedereen.

Ik was weer naar huis gegaan nadat ik betaald had voor ons vijfen. Ze waren gewoon weggelopen en hadden mij dus met de rekening achtergelaten. Het maakte me eigenlijk niet zoveel uit. Onderweg zag ik Lena en Maya nog met Winston en Kian praten. Het boeide me niet echt.

Ik was thuis en besloot te gaan sporten in onze kleine sportzaal. Mijn ouders waren voor twee weken op zakenreis en kwamen vanavond weer terug. Ik had tijd om na te denken en alles even op een rijtje te zetten. Ik ben een badboy op school en heb een reputatie. Ik wil weten wat Lena's geheim is, maar dat kan niet als ze me niet vertrouwt en een badboy vertrouwen is zo makkelijk nog niet. Dus ik moet een badboy spelen, maar niet bij Lena. Dan vertel ik haar iets persoonlijks om meer vertrouwen te krijgen en dan vertelt ze het me misschien. Als ik geluk heb zit ik met Lena op een kamer tijdens de schoolreis.

Ik had was bezig met het eten toen de deurbel ging. Ik deed open, mijn ouders. 'Staat het eten al klaar?' 'Bijna mam, rustig je bent net thuis.' Mijn vader tilde de koffers naar de kamer van mijn ouders terwijl ik het eten opschepte en op tafel zette. Mijn ouders vertelden over het succes van hun zakenreis. Ik luisterde maar half. Ik had mijn ouders nog niet gevraagd of ik mee mocht op schoolreis. 'Volgende week is er een een reis naar de Alpen, georganiseerd door school. Mag ik mee?' 'Als je je cijfers omhoog haalt wel.' 'Daar ben ik al mee bezig mam!' 'Ik heb nog geen bewijs. Einde discussie.' Ik zuchtte. Hoe kon ik nog goede cijfers halen. Deze week had ik 4 toetsen dus genoeg kansen, maar voor nog geen van de toetsen had ik ook maar een boek opengedaan. Ik kon Lena misschien wel om hulp vragen. Dan kon ik haar vertrouwen winnen en ze kon me helpen en dus kon ik misschien nog mee met het schoolreisje. Ik ging naar mijn kamer om erover na te denken. Ik zou Lena morgen gewoon vragen en dan zou alles goed komen. Ik hoopte dat ze me wilde helpen, want ik zou het begrijpen als ze dat niet wilde. Ik begon moe te worden en deed het licht uit nadat ik mijn telefoon nog even aan de lader had gedaan. Langzaam viel ik in slaap.