The Unexpected

7. Bijles

(Calvin)
Ik werd om 5.45 wakker door de wekker van mijn ouders. Vaak sliep ik erdoorheen, maar deze keer dus niet. Zuchtend kwam ik uit bed. Ik was nu toch al wakker. Ik stapte snel onder de douche en ging daarna naar beneden om te ontbijten. Ik maakte me klaar voor school. Ik had nog een uur voordat ik weg moest dus sloeg ik mijn natuurkunde boek open. Als ik mee wilde met de schoolreis moest ik wel. Ik begon met lezen en snapte er helemaal niks van. Ik ben ook een enorme sukkel soms. Ik ben er nu in iedergeval van overtuigd dat ik Lena ga vragen. Zij zou het wel snappen. Ik sloeg mijn boek weer dicht en ging naar school.

Ik zat in de kantine toen ik Lena binnen zag lopen. We hadden nog 20 minuten tot de les begon dus liep ik snel naar haar toe. 'Hey Lena, kan je me ergens mee helpen?' 'Hangt er vanaf.' Ze keek me met een vragende blik aan. 'Ik mag niet mee naar Oostenrijk als ik geen voldoendes haal op de volgende 4 toetsen deze week en ik snap er helemaal niks van. Het klinkt misschien dom, maar kan je het me uitleggen?' Een glimlach verscheen op haar gezicht. 'Tuurlijk, heb je vanmiddag tijd?' 'Ja, vanmiddag half drie in de mediatheek?' 'Is goed, doen we dat.' Ze liep weer weg. Thank god, er was weer wat hoop dat ik mee kan naar Oostenrijk en bovendien zag ik er wel naar uit wat tijd met Lena te spenderen.

Om kwart over twee zat ik al in de mediatheek te wachten. Lena kwam om vijf voor drie aanlopen. 'Hey, bedankt dat je wil helpen.' 'Oh ik kon ook niet anders, want de badboy was in nood, maar mag je serieus niet mee als je geen voldoendes haalt op de volgende toetsen?' 'Yep.' Ik zuchte. 'Welk vak is de eerste toets?' 'Wiskunde.' 'Dat is niet heel moeilijk.' Ze begon met uitleggen en langzaam aan begon ik het te begrijpen. 'We nemen wel even een pauze.' Ze merkt aan me dat ik focus kwijtraak. We begonnen te praten. Op een bepaald moment hadden we het over relaties. Ik wist niet eens meer hoe we erbij kwamen, maar het gebeurde gewoon. Ze vroeg me of ik een vriendin had gehad. 'Ja, ik was 14, zij was 17. Het scheelde maar drie jaar. Ze dwong me tot sex. Ik wilde dat eigenlijk niet, maar ging erin mee. Na een jaar ging ik vreemd om te laten zien dat ik niet van haar hield. Ze noemde me een player en een fuckboy. Op die manier kwam ik in contact met Winston. Hij was het broertje van haar. En jij? Heb jij ooit een relatie gehad?' 'Nee...' 'Waarom niet? Er zijn best veel jongens die je leuk vinden.' 'Gewoon niet geïnteresseerd.' 'Je liegt! Mijn moeder heeft psychologie gestudeerd en heeft me geleerd hoe je kan zien dat iemand liegt. Dus wat is de echt reden?' 'Ik wil het er niet over hebben.' Ze loog weer, maar ik ging er verder niet op in. We gingen weer bezig met wiskunde tot ik het snapte. We namen afscheid en ik reed naar huis in mijn Aston Martin. Lena liep naar huis.

(Lena)
Shit! Ik was weer te laat thuis gekomen. Kut. Mijn vader was al thuis. Na het eten zou het wel komen ik wist het zeker, vooral door het feit dat mijn vader me alleen maar boos aan gekeken heeft tijdens het eten. Na het eten rende ik naar boven en deed de deur op slot om me mentaal voor te bereiden. Na een minuut of twee werd er op de deur geklopt. 'Open doen!' Het was mijn vader. Ik deed open. Mijn vader pakte me vast en duwde me tegen de muur aan. Met woede in zijn ogen sloeg hij me, in mijn oog. Ik schreeuwde. Ik kreeg nog een paar klappen. Ik huilde en schreeuwde. Ik kon alleen blijven staan, omdat mijn vader me vast hield. Hij liet me los en ik viel op de grond. Ik huilde, kreunend trok ik me op aan de bedrand en liet me op mijn bed vallen.

Ik was weer op adem en liep naar de badkamer. Hij had me een blauw oog geslagen. Ik moet het morgen verbergen. Ik keek in mijn make-up la. Shit, de make-up die ik nodig had ben ik vergeten te halen in de stad. Het was op, omdat ik het zo vaak had moeten gebruiken. Kon ik me misschien ziek melden? Waarschijnlijk niet. Ik poetste mijn tanden, kamde mijn haar en ging in bed liggen. Het was half 2. Ik lag wakker en kon niet slapen. Ik was bang voor morgen, ik zou vragen krijgen en ik zou moeten liegen. Calvin zou doorhebben dat ik loog. Ik viel langzaam in slaap. Om 4 uur schrok ik wakker door een nachtmerrie. De nachtmerrie ging over mijn vader hij was Calvin aan het slaan. Ik kon niks doen. Ik zag Calvin buiten westen op de grond vallen. Toen werd ik wakker. Ik zweette me natuurlijk kapot en gooide de deken van me af. Ik ging op de rand van mijn bed zitten. Ik huilde. Waarom huilde ik zoveel? Ik ging weer liggen en viel weer in slaap wetend dat mijn wekker om half zeven zou gaan en dat ik daarna nog naar school moest. Ik keek ertegen op.

Ik werd wakker van mijn wekker, stapte onder de douche en rende de trap af naar beneden. Mijn moeder verwisselde het verband van mijn wond en keek me bezorgd aan. Ik knikte als een bedankje toen ze klaar was met het verband en at zwijgend mijn ontbijt. Starend in de spiegel keek ik naar mezelf. Ik zag er echt niet uit. Ik had wallen onder mijn ogen en mijn linker oog was dik en blauw. Ik had mijn haar er deels voorgedaan, maar je zag het nog steeds. Ik was so vreselijk bang. Zoë zou me ophalen. Mijn hart ging als een gek tekeer. Ik probeerde sterk te blijven, maar wist dat ik met een woord te breken was. De deurbel ging, Zoë.

Laat wel ff een comment achter hè ;)