The Unexpected

2. Nieuws van de Mentor

Waarschuwing het begin kan heftig zijn

***
(Lena)

Ik kom thuis en bel aan, ik ben zeiknat. Ik kijk naar de grond terwijl mijn vader de deur open doet, mijn moeder is er nog niet. Als de deur dicht is en ik mijn natte jas en schoenen uitgedaan heb begint het. 'Waar in vredesnaam was je?! Je weet dat op te laat komen een straf staat!' Hij slaat me in mijn buik ik klap dubbel en kreun van de pijn. 'Sorry vader, ik was bezig met huiswerk,' ik krijg het er nog net uit. Ik moet hem vader noemen "papa" heeft hij verstoten. 'Dat kan ook thuis!' Hij geeft me nog een dreun. Ik schreeuw het uit. Jezus wat slaat hij hard. Hij trekt me aan mijn arm mee naar de keuken en pakt een keukenmes. Hij trekt met geweld mijn mouw omhoog en houdt mijn onderarm zo stevig vast dat het pijn doet. Hij stijdt me licht en langzaam in mijn onderarm. Ik kreun van het vreselijke gevoel hij stopt en loopt weg. Ik zak beina in elkaar en ga rustig op de vloer tegen de keukenkast aanzitten ik huil en kan niet stoppen. Waarom ik?

Mijn moeder komt thuis en ziet me zitten. Mijn vader is ook niet meer gekomen nadat hij mij hier zo achtergelaten heeft. Mijn moeder komt naast me zitten en troost me. Daarna maakt ze de wond schoon en doet er verband omheen. Kut. Waarom moest ik nou weer te laat thuis komen. Mijn moeder zegt niks tegen me, alleen dat ze eten gaat koken. Tijdens het avondeten wordt er niet gesproken. Mijn vader eet gehaast en als hij klaar is met eten gaat hij weer weg. Ik help mijn moeder met afwassen en ga dan naar mijn kamer.

Ik huil mijn kussen is doorweekt. Ik besluit me klaar te maken om te gaan slapen en loop naar de badkamer. Dan hoor dat ik een berichtje krijg op mijn telefoon. Het is Calvin

Calvin (22:47):
Hier een lijste met 't huiswerk
- Engels (verslag)
- Wiskunde (5 paragrafen)
- Economie (werkstuk)
- Natuurkunde (opdrachten)

Ik denk even na over wat ik terug moet sturen

Lena (22:49):
Oké prima ik maak het wel, maar loop je echt 5 paragrafen achter op wiskunde?

Calvin (22:50):
Ja, ik zat de eerste weken nog niet op deze school, weet je nog?

Lena (22:51):
Oh ja sorry ff vergeten, morgen krijg je het Engels verslag

Calvin (22:51):
Dan al? Ik dacht dat je zei dat je het druk had? Maar is goed

Lena (22:52):
Plannen veranderen soms

Dan leg ik mijn telefoon weg en ga verder waar ik mee bezig was. Ik doe een oversized t-shirt aan en een kort sportbroekje. Ik ga in bed liggen en ga aan de slag met het Engels verslag voor  Calvin. In een halfuur is het klaar en doe ik mijn laptop uit. Ik ga slapen.

6:30 mijn wekker gaat ik gaap en kom zuchtend uit bed. Iets te enthousiast want ik voel nu een steek in mijn onderarm op de plek van de snee. Ik maak me klaar, doe want make-up op en loop naar beneden. Mijn vader ligt nog in bed en mijn moeder moest vroeg weg dus ontbijt ik alleen. Over een kwartiertje moet ik weg. Ik doe er langer over, omdat ik moet lopen, want Zoë wordt naar school gebracht door Jayden. Ik kijk dus snel nog even het Engels verslag van Calvin na en stuur het dan naar hem.

Ik pak mijn jas en tas en loop naar buiten. Ik doe de deur op slot en loop naar school. Onderweg denk ik na over hoe ik van mijn vader afkom. Tot nu toe is het nog niet gelukt iets te bedenken dat zinvol zou zijn, want ik ben alleen. Ik durf er niet over te praten met iemand.

Als ik aankom zie ik Zoë al staan, maar ze is niet alleen. Ze staat met Jayden te zoenen. Ik kijk naar ze. Als Zoë me ziet rent ze naar me toe en omhelst me. Ik zorg ervoor dat ze mijn rechter onderarm nier aanraakt. Dat zou vreselijk veel pijn doen. Samen met Jayden lopen we de school in. Calvin en Winston lopen naar me toe. 'Bedankt voor dat Engels verslag, hoeveel geld wil je ervoor?' Ik kijk verbaasd, dat hat ik niet verwacht. 'Ik hoef niks,' zeg ik kort en loop dan weg naar de les.

De eerste drie uren zijn voorbij en ik zit met Maya en Julia in de kantine. 'Hebben jullie geleerd voor die Nederlands toets?' vraagt Julia. 'Kut. Welke toets?' Maya zegt her alsof ze gegarandeerd een onvoldoende gaat krijgen. Ik antwoord: 'Morgen, Woordenschat toets, telt 2 keer mee.' 'Dus ik kan nog wat leren en een 5,5 krijgen?' 'Als je je best doet,' zegt ik optimistisch. Ik had er eigenlijk geen hoop in dat het goed zou komen voor haar. Ze is niet goed in leren.

We hebben een mentorles als laatste uur. Ik zit naast Zoë, voor de eerste keer weer deze week. 'Dames en heren, aandacht hier alsjeblieft.' We kijken naar Meneer Dalston. Het lijkt alsof hij een belangrijke boodschap heeft. 'Nieuws, we hebben een kamp op aankomst. We gaan een week naar Hintertux in Oostenrijk, hier zullen jullie skiën en wandelen. Ook mogen jullie van mij uitgaan 's avonds, daar zijn er een paar van in de buurt. Daarna schrijven jullie een verslag over de week en jullie belevenissen. Hierin schrijf je natuurlijk niet me wie je sex hebt gehad en hoe dronken je geweest bent.' De klas juichte ze vonden het geweldig. Ik stak mijn hand op. 'Lena?' 'Meneer, wanneer vindt dit plaats?' 'Uitstekende vraag! Over twee weken op vrijdag gaan we weg en komen maandag weer terug. Dus we zijn een week en een weekend weg.' Shit. Ik mocht waarschijnlijk niet gaan. Ik ben niet meer mee geweest sinds mijn vader me voor de eerste keer sloeg. Ik keek bedroefd voor me uit. Nathalie, de b*tch uit de klas riep naar me. 'Hoezo kijk je zo sip Lena? Je kan zeker weer niet mee, of ben je deze keer de dag van vertrek ineens ziek?' Ugh ik haat haar echt. Ik ben boos en verdrietig, ik ben altijd dat kind die "niet mee kan (doen)". 'Meneer mag ik naar de wc?' Ik vraag het zo lief mogelijk, zonder iets van mijn woede te laten zien. 'Tuurlijk, ga maar.'

Als de deur van de wc op slot zit begin ik te huilen. Ik hoor iemand binnenkomen maar ik kan niet stoppen met huilen. 'Len?' Het is Zoë. 'Kun je alsjeblieft met me praten?' 'Waarover?' 'Len, ik snap dat het niet leuk is dat Nathalie dat zei, maar dat is niet genoeg om jou aan het huilen te krijgen dus wat is er gebeurd?' Zoë kent me te goed. 'Dat van Nathalie, Jij en Jayden trekken de hele tijd met elkaar op en- en...' Ik kan het niet zeggen. Ik mag het niet zeggen. Ze mag het niet weten. 'Wat? Je kan me vertrouwen hè? En dat over mij en Jay snap ik wel. Kom nou maar naar mij toe dan geef ik je een knuffel. Ik draai de deur van het slot en loop in haar open armen. Zal ik het haar vertellen?

***
Dus wat is een goede shipnaam voor Zoë en Jayden?