Lena Adams is een 17 jarig meisje die met haar ouders thuis woont. Alleen is er 1 probleem, haar vader slaat haar. Lena's moeder weer ervan, maar durft er niks tegen te doen.
Lena heeft op school alleen haar beste vriendin en natuurlijk had ze nog e...
Ik zag Calvin naar me kijken of nou ja staren. Ik moest blozen en keek weg en ik kreeg een boze blik van Nathalie. Hierboven zag het er echt prachtig uit, maar ik was wel een beetje nerveus. Niemand wist dat ik op wintersport ging en dat ik vroeger wedstrijden op internationaal niveau geskied had. Wat zouden ze ervan vinden? Kon ik het eigenlijk nog wel? Toen ik veertien was had ik voor het laatst geskied dus op mijn 15de en 16de niet. Ik zou eerst in ieder geval nog een uurtje rustig aan moeten doen voordat ik weer los kon gaan. Joost vroeg wie konden skiën. Ik stak mijn hand op en velen keken me verbaasd aan. 'Voor de mensen die kunnen skiën, deden jullie dat voor je plezier of om ook echt goed te worden.' Joost ging langs iedereen en iedereen antwoorde 'Plezier.' Hij was bij mij aangekomen. 'Tot vlak voor mijn vijftiende heb ik internationaal wedstrijden geskied, ik ben Nederlands kampioen geweest en ben tweede geworden op het EK.' 'Dus waarom ben je gestopt?' 'Ik wilde doorgaan, maar ik mocht niet meer van mijn vader.' 'Dat is zonde!' 'Oké de kinderen die kunnen skiën wachtten hier boven. Ik ski voorop en de rest volgt mij. Iedereen die kan skiën moet anderen helpen als ze vallen. Voor degenen die dat willen mag je ook wel boven wachten en naar beneden komen als wij beneden zijn.' Dat laatste ging ik doen.
Ik stond al tien minuten te wachten met Winston. We keken hoe de anderen probeerden te skiën, ze vielen allemaal op zijn minst twee keer. Ze waren nu bijna beneden. Winston prikte met zijn skistok in mijn rug waardoor ik een stukje naar beneden gleed. Ik keek hem boos aan en begon toen rustig naar beneden te skiën. We waren op een blauwe piste dus zo moeilijk was dat niet. Ik begon langzaam bochtjes te maken en kreeg het gevoel al snel in mijn benen. Ik ging steeds sneller en keek hoelang ik nog had voor ik bij de groep was, nog wel lang genoeg om extra snelheid te maken. Mijn hart ging tekeer en ik voelde me vrij. Alsof ik al twee jaar opgesloten had gezeten en ik nu eindelijk vrij was. Ik zag het bord dat er een ander piste die waar ik op was zou kruisen, maar ik had voorrang. Dat wist iemand van de andere piste blijkbaar niet, want die ging gewoon voor me langs waardoor ik snel moest remmen en ik dus op mijn zij viel. Ik wist dat het een Nederlander was, dat was het altijd. Ik zuchtte en gleed het kleine stukje verder naar de groep.
'Je bent echt goed, wil je niet weer wedstrijden gaan doen?' 'Jawel, maar hoe dan?' 'Ik ken wel iemand die je training kan geven.' 'Wie gaat het dan betalen? Dat kan ik zelf niet en mijn ouders gaan het ook niet doen.' 'Daar komen we later we uit.' 'Bedank voor het aanbod, ik ga erover nadenken.' Ik ging naast Calvin staan. 'Waarom wist ik niet dat je kan skiën?' 'Omdat je het nooit gevraagd hebt.' Ik was blij en dat merkte Calvin. Ik had hier naar uitgekeken en ik kon misschien nog wel weer wedstrijden skiën.
Het was lunch tijd en ik nam een groot glas Cola en Dexstro, naast mijn bord spaghetti. Ik had veel energie verbrand en had ook nog veel nieuwe energie nodig. Joost kwam naar me toelopen met nog een andere man. 'Hoi Lena, dit is de man die je misschien wel wil trainen, Johannes.' De man, Johannes, was rond de dertig jaar oud en zag er gespierd uit. 'Oké, ik zou het heel graag willen, maar ik weet niet hoe we alles moeten regelen. Ook met school en trainen en het geld.' 'Ik denk dat ik wel wat sponsoren kan regelen nadat je wat wedstrijden gedaan hebt, maar eerst, wat zijn je favoriete onderdelen?' Ik dacht even na terwijl Zoë, Maya en Julia meeluisterden. 'Het alpineskiën, dus de afdaling, reuzeslalom (super-G) en de slalom.' 'Dat dacht ik al te zien aan je manier van skiën. Johannes gaat vandaag met ons mee skiën om je te zien skiën als je dat goed vindt.' 'Tuurlijk.' Ze liepen weer weg en ik had een glimlach op mijn gezicht die niemand er meer af zou krijgen. Tijdens het skiën vergat ik altijd al mijn problemen en in de bergen voelde ik me thuis. Op de wc kreeg ik nog wat stomme opmerkingen van Nathalie, maar het maakte me allemaal niks meer uit, dit word de beste week van mijn leven.
We waren met z'n vieren naar de eetzaal gegaan en gingen bij de tafel naast die van Julia en Maya zitten, waar ook Kian en Winston zaten. 'Ey bro.' Calvin en Winston gaven elkaar een boks. Calvin ging naast me zitten en begon met Winston te praten. Ik luisterde niet, want ik had het veel te druk met Zoë. We kregen bloemkoolsoep als voorgerecht en eendenborst als hoofdgerecht met als toetje aardbeien in vanille-ijs met chocolade saus.
We waren weer in onze slaapkamer en Calvin kwam naar me toe. In mijn oor fluisterde hij: 'Wil je zometeen met mij meekomen? Ik wil je iets laten zien.' Ik knikte en Calvin zei nu tegen Zoë en Jayden: 'Lena en ik gaan even weg, want we moeten nog wat dingen bespreken.' Calvin pakte zijn jas en liep de deur uit. Ik volgde zijn voorbeeld en liep achter hem aan naar buiten.
Buiten was het redelijk fris. De zon was nog niet ondergegaan, maar dat zou wel bijna gebeuren. Calvin liep een bospad in en we liepen een stukje de berg op, we liepen een dikke twintig minuten tot Calvin even stopte en mijn hand vast pakte. De lucht begon langzaam roze-oranje te kleuren. Calvin liep nog een stukje door naar een open plekje tussen de bomen, waar je uitzicht had op het dal en de bergtoppen. Er stond een bankje en we gingen zitten. Langzaam ging de zon onder. De bergtoppen waren gehuld in het laatste, mooie, oranje zonlicht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik rustte mijn hoofd op Calvin zijn schouder en hij sloeg zijn arm om me heen. 'Ik vind je leuk Lena, leuker dan enig ander meisje. Je bent anders dan alle andere meisjes in de klas. Een beetje mysterieus, dat vind ik wel leuk. Ook ben je knapper dan je denkt.' Ik bloosde, meende hij dit? 'Ik vind jou ook leuk Calvin, je bent veel beter dan ik had gedacht.' 'Wat bedoel je?' 'Nou badboys zijn players en idioten en jij niet. Je bent aardig en lief, maar vooral zorgzaam. Je hoeft niet altijd stoer te doen, het is niet erg om soms wat zachter te zijn.' Calvin pakte mijn kin vast en kuste me zachtjes. Niet te gehaast, gewoon rustig, maar met passie. Hij kon ook echt lekker zoenen en hij smaakte naar mint. Ik dacht nu niet aan mijn problemen. Het enige waar ik aan dacht was dat ik op wintersport was met mijn vrienden en ik met Calvin op een bankje zat te zoenen tijdens een zonsondergang in de bergen. Niks kon dit moment nog verpesten.
*** Ik heb echt een heel goed idee, maar ik moet nog even bedenken hoe ik het ga uitvoeren dus het kan wat langer duren voordat er een nieuw deel komt. Hopelijk vinden jullie het een leuk boek! Laat vooral een reactie achter.
