Lena Adams is een 17 jarig meisje die met haar ouders thuis woont. Alleen is er 1 probleem, haar vader slaat haar. Lena's moeder weer ervan, maar durft er niks tegen te doen.
Lena heeft op school alleen haar beste vriendin en natuurlijk had ze nog e...
'Lena! Wakker worden je moet naar school!' riep mijn moeder, die bij de trap stond. Zuchtend kwam ik uit bed. Ik had hier zo geen zin in. Ik stapte snel onder de douche en maakte mezelf klaar voor school. Terwijl ik aan het ontbijt zat dacht ik aan gisteravond. Mijn vader had me alweer geslagen en pijn gedaan, mijn moeder had het gehoord maar durfde niks te doen om hem te laten stoppen.
De deurbel ging, mijn moeder deed open. 'Len, Zoë is er.' Zo noemden alleen m'n moeder en Zoë me, Len. Ik liep naar de deur en inderdaad, daar stond Zoë. Ze had haar autosleutels in haar hand, achter haar, op onze oprit stond haar auto. Een blauwe Lotus Emira :
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Snel stapten we in en reden naar school. Zoë begon enthousiast tegen me te praten over haar relatie met Jayden. 'Hij is zó lief, echt waar hoor!' Ik rolde met m'n ogen ik had hier zo geen zin in. 'Weetje misschien moet jij ook maar een vriendje gaan zoeken,' zei ze nadat het een tijdje stil was geweest. 'Nee, ik ben niet geïnteresseerd in een relatie,' loog ik. Ik was wel geïnteresseerd, maar straks kwam mijn vader erover te weten. Dan zou hij me al helemaal in elkaar slaan.
We kwamen aan op school en liepen pratend het gebouw in. Zoë ging gelijk op zoek naar Jayden en ik had geen zin om alleen achter te blijven dus liep ik maar achter haar aan. Zoë en ik zaten in allebei in 5 VWO, Jayden in 6. Ik zag hem weleens met zijn vrienden door de school lopen, maar ze leken me niet echt aardig. Nu Zoë en Jayden met elkaar hebben zit ik vaak met mijn andere twee vriendinnen in de pauze, Julia en Maya. De bel ging en Zoë en ik liepen samen naar het lokaal waar we een mentorles zouden hebben. Er kwam een nieuwe jongen bij ons in de klas, vandaar die mentorles.
Ik zat naast Maya achterin de klas. We waren net begonnen en de nieuwe jongen was er nog niet. Na een minuut of vijf werd er op de deur geklopt en hij kwam binnen. Oh My God! Hij is fucking knap! Nee, Lena zo mag je niet denken. Hou er eens mee op. 'Sorry Meneer Dalston, ik kon het lokaal vinden.' We wisten allemaal wel dat dat niet waar was, behalve Meneer Dalston. 'Geeft niet Calvin. Stel jezelf eens voor aan de klas, wil je?' Calvins ogen gingen eerst langs iedereen in de klas, ze bleven even hangen bij mij, omg bij mij! 'Ik ben Calvin Johnson, omdat ik in de vierde ben blijven zitten ben ik waarschijnlijk een jaar ouder dan de meeste van jullie,' zij hij rustig, maar egoïstisch. Alsof hij er trots op was dat hij was blijven zitten.
Maya fluisterde in m'n oor: 'Hij lijkt me wel iets voor jou! Hij keek naar je.' 'Dat zegt niets en bovendien is hij waarschijnlijk een player. Kijk maar met wie hij zit.' Maya moest lachen toen ze omkeek. Ik kijk haar aan. 'Wat is er zo grappig Maya?' 'Dat hij met de badboys uit de klas omgaat had ik kunnen verwachten. Ze lijken elkaar zelfs al te kennen.' Dat was mij ook opgevallen. 'Vreemd,' zei ik alleen maar. De bel ging en Zoë rende haast de klas uit. Logisch het was pauze, ze wilde vast naar Jayden toe.
Maya en ik hadden geen vriendje. Julia had verkering met haar buurjongen. Met zijn drieën zaten we aan een tafel in de kantine. Zoë, Jayden en Thomas (de beste vriend van Jayden) liepen naar ons toe en kwamen bij ons zitten. Tijdens de pauze zaten Julia en Maya te praten en Zoë en Jayden liepen klef te doen. Ik had besloten me er niet mee te bemoeien en te proberen er niks van te vinden, maar dat laatste was lastiger dan ik dacht. Zoë en Jayden begonnen te zoenen ik rolde met mijn ogen en keek de ander kant op. Ik merkte aan mezelf dat ik jaloers was op hun relatie.
We hadden een aantal lessen gehad, het was de tweede pause. Ik verveelde me en keek om me heen. De badboys, oftewel Calvin en zijn nieuwe vrienden kwamen naar ons toe lopen. 'Ga weg,' zeiden Maya en Zoë in koor. 'Nee, nog niet.' Calvin heeft een grote bek. 'Wat willen jullie?' vraag ik op een normale toon. 'We wilden jullie even komen bewonderen,' zegt Winston (blijkbaar de beste vriend van Calvin) grinnikend. 'Leugens, zeg nou maar wat willen jullie van ons?' Jayden zegt het alsof hij de bui al voelt hangen, wat waarschijnlijk ook zo is. 'Maak ons huiswerk,' zegt Calvin kort, maar bedreigend. 'Geen tijd,' zucht ik. 'Anders had je het wel gedaan?' vraagt Winston verbaast. 'Ja, ik heb toch niks beters te doen, maar nu heb ik zoals ik al zei geen tijd.' 'Volgende week?' vraagt Calvin 'Prima, welk vak?' 'App ik je wel.' Dan lopen ze weg en gaat de bel.
Gelukkig heb ik geen les met mijn vrienden, want ik heb nu echt geen zin in vragen over waarom ik hun huiswerk wel wil doen. Dan zou ik weer moeten liegen, want de waarheid is dat ik op deze manier langer op school kan zijn en minder lang thuis bij mijn vader. Ik voel me kut als ik eraan denk al helemaal omdat dit mijn laatste lesuur is en ik dus zometeen naar huis moet. Mijn moeder is op kantoor dus zijn het alleen mijn vader en ik.
Ik ben zo bezig met mezelf dat ik niet doorheb dat Calvin naast me is gaan zitten. 'Aarde aan Lena! Lenaaaaahh?' Als ik opkijk hoor ik een 'hèhè eindelijk.' 'Wat?' vraag ik. 'Nou ik zei wel dat je ik het je zou appen welke vakken je huiswerk voor moet maken, maar ik heb je nummer niet.' 'No shit, je lette niet bepaald op.' 'Wel, waarom denk jij van niet?' 'Ten eerste, je kreeg van Zoë, Jayden, Julia en Thomas en middelvinger die je niet zag. Ten tweede, er liep een docent achter je langs toen je ons vroeg over dat huiswerk en toevallig hoorde hij het.' 'Oh, dat is niet goed,' zegt hij zo zacht dat ik het bijna niet hoor.
De les begint en ik in tegenstelling tot Calvin, die naar buiten zit te kijken let op. Ik heb geen zin in onvoldoendes, want onvoldoendes betekenen klappen. Ik heb drie onvoldoendes gehad in mijn hele schoolcarrière en daar ben ik best blij mee. We moeten aan het werk en terwijl ik gefocust ben op mijn werk pakt Calvin snel een pen van mijn tafel, ik schrik me dood en deins hard terug. Harder dan normaal waarschijnlijk, want Calvin kijkt me aan alsof ik net iets heb gezegd waar hij helemaal niks van begrijpt. Ik kan wel janken. Door zijn snelle beweging dacht ik dat hij me ging slaan en werd ik bang. Ik ben blij als ik de bel hoor en loop naar de mediatheek, waar ik met mijn huiswerk bezig ga.
Het begint te regenen, ik kijk naar buiten en bedenk me opeens dat ik om half vier thuis moest zijn. Kut. Het is half vier en ik moet lopen, door de regen. Alhoewel het eind september is regent en waait het toch hard. Harder dan verwacht. Ik ben bang voor wat komen gaat, bang voor mijn vader...
*** Laat me weten wat vind je ervan? Wat moet beter en hoe? Geen haat op mij of andere mensen in de comments, alleen verbeterpunten!
