The Unexpected

12. Bekendmaking

(Calvin)

Meneer Dalston, Zoë, Lena en ik zaten in de kantine. We moesten een paar dingen bespreken. 'Dus Calvin hoe gaat het met je arm?' Ik dacht even na en zei toen: 'Ja gaat prima, het doet soms wel pijn en om de twee dagen moet het verband verwisseld worden.' 'Oké goed om te horen.' Hij had een glimlach op zijn gezicht. 'En Lena ben je ook oké?' Nu kijk meneer Dalston vooral bezorgd. Lena haalde haar schouders op en keek naar beneden. 'Het is oké als je er niet over wil praten. Wil je dat de klas erover weet of wil je het stil houden?' Zoë begon nu te praten. 'Len, ik weet dat je je nooit openstelt en dat je bang bent dat anderen gebruik van je maken, maar als de anderen er van weten kunnen ze er rekening mee houden en dan weten ze tenminste waarom je nooit meeging op kamp en waarom je altijd je huid bedekte.' Als Lena zich niet snel openstelde, waarom had ze mij dan alles verteld? 'Ik wil geen medelijden en geen aandacht en dat zal ik wel krijgen als ik het vertel.' 'Lena ik denk dat Zoë gelijk heeft. Je kunt het beter vertellen dan verzwijgen. Ik kan het ook vertellen als je dat liever wil.' Lena dacht na, ze twijfelde. 'Als u het verteld en ik voorin de bus mag zitten.' Hij knikte en liep toen weg.

(Lena)
We zaten in de bus, onze koffers waren ingeladen en langzaam stroomde de bus vol met leerlingen. Links van mij zat Zoë, bij het raam en rechts zat Calvin. Aan de andere kant van het gangpad ging Nathalie met haar vrienden zitten en achter ons Calvins vrienden en Jayden. Maya en Julia zaten ergens achterin. Ik was nerveus en keek naar mijn voeten toen Meneer Dalston opstond om dingen te gaan zeggen. Toen het eindelijk stil was in de bus begon hij te praten: 'Goedemorgen iedereen. Ik heb een paar dingen te melden en ik verzoek jullie te luisteren. Ten eerste, als we aankomen zullen jullie allemaal een planning krijgen en de sleutels van jullie kamers. Als het goed is weten jullie allemaal met wie je in een kamer slaap, zo niet kom zo meteen naar mij toe en ik zoek het voor je op. Ten tweede, jullie moeten je netjes gedragen. Een beetje lol trappen mag natuurlijk wel, maar zorg dat je niet in de problemen komt en luister altijd naar de docent, gids of leider van de groep. Ten slotte nog een belangrijke mededeling.' Hij stopte even met praten en keek naar mij. 'We hebben gistermiddag Lena bij haar vader weggehaald wegens dreigende situaties, dit betekend dus dat Lena mishandeld is door haar vader. Nadat we haar hebben opgehaald is er nog een incident geweest waar onder andere Calvin bij betrokken is geweest. Zouden jullie hier alsjeblieft rekening mee willen houden, als ik merk dat dit niet gebeurd zit je in de problemen. Fijne reis als er iets is komen jullie bij mij, om de drie uur zullen we even stoppen om onder andere te tanken.' Ik wist dat iedereen me aankeek en dus keek ik naar mijn voeten. Ik voelde me erg ongemakkelijk en nerveus. Ik had mijn telefoon in mijn hand en voelde hem een paar keer trillen. Ik keek even op het scherm, ik had een bericht van Maya, Julia, Mijn moeder, Nathalie en Kian. Hoe kwam die gast eigenlijk aan mijn nummer? Ik opende niks, daar had ik geen zin in.

We hadden bijna drie uur gereden en stopten bij een tankstation vlak over de grens. Ik moest naar de wc en zoë ook. Ik stond te wachten tot er een toilet vrijkwam. Zoë was al geweest en alvast terug gegaan naar de bus toen Nathalie naast me kwam staan. 'Je wordt niet mishandeld. Je zoekt gewoon aandacht!' 'En waarom denk je dat?' 'Je bent op Calvin en wil zijn aandacht en je wilt populair worden en medelijden, want oh je hebt het zo zwaar.' Ze deed alsof ze ging flauwvallen. 'Weet je wat pas zwaar is? Even niet de aandacht krijgen als je dat juist zo graag wil.' Nadat gezegd te hebben liep ik geïrriteerd weg. Ik ging straks wel naar de wc, ik kon het nog wel ophouden. Ik liep naar Zoë toe. 'Wat is er?' vroeg ze bezorgd. 'Die bitch van een Nathalie zegt dat het niet waar is en dat ik alleen maar aandacht zoek, omdat ik dat normaal niet echt krijg.' 'Ik sla d'r wel inelkaar,' het was Calvin die dat zei. 'Nee, geen problemen weet je nog?' Hij liep weer weg. Zoë begon opgewonden te ratelen: 'Omg Lena, hij vind je leuk! Hij gaat met iedereen naar bed, maar dat heeft hij al een week niet gedaan. Hebben jullie al gezoend. Omg ik ship jou met hem. Nu nog een goeie shipnaam.' Ze zei het zo snel dat ik de helft niet verstond, maar ik kon er nog net wat van maken. Ik zuchte en hoopte dat Zoë gelijk had. Ik hoopte dat hij me leuk vond, want ik hem wel. Heel erg zelfs.

We moesten nog een half uur rijden. We waren over de Arlbergpaß gereden, daar zag alles er echt prachtig uit. De eerste sneeuw was allang gezien en ik was blij. Met mijn ouders was ik nog nooit in het buitenland geweest. Ik wist hoe hoog bergen waren uit tekstboeken en van plaatjes, maar in het echt zagen ze er zo groot en machtig uit (voorzover je dat van een berg kon vinden). Ik vond het hier echt prachtig. We reden door Meyrhoven en door de berg op langs Tux en Jungs en kwamen in Hintertux aan. We stopten bij een 4 sterren hotel, ze hadden een binnen- en buitenzwembad. Meneer Dalston ging weer staan. 'We zijn aangekomen! Ik verzoek jullie rustig je koffers te pakken en naar jullie kamer te gaan. Ik ga de pasjes halen voor jullie kamers en geef jullie daarbij ook een planning van deze week.

We hadden alle 4 een pasje gekregen en liepen de kamer binnen. Een van de pasjes moets gebruikt worden voor het licht. Het was een prachtige kamer met een groot balkon en twee slaapkamers er zat een woonkamer, badkamer en een kleine keuken in. 'Zoë en ik slapen samen als jullie dat niet erg vinden,' zei Jayden. Zoë voegde er nog een: 'Please, ik, we zouden het heel leuk vinden dus please.' We knikten allebij als instemming. We liepen naar onze slaapkamer. 'Dus, jij en ik op een kamer samen, interessant. Waarom stemde je in met Zoë?' 'Alleen voor Zoë oké.' 'Je liegt, ik kan het zien weet je nog?' Shit, ik was aan het blozen dus ik keek weg. Ookal zag ik hem niet, ik wist dat hij stond te grijnzen. 'Stop daarmee!' 'Waarmee?' vroeg Calvin onschuldig. 'Dat weet je best!' 'Oh kan je daar niet tegen? Jammer dan.' Ik lachte erom en ging op het bed zitten. Calvin kwam naast me zitten. 'Wat is er gebeurd tussen jou en Nathalie?' Hij was weer serieus. Ik haalde mijn schouders op. 'Ze zei dat ik aandacht zocht van jou en dat het allemaal gelogen was en dat ik deed alsof ik het zo zwaar had.' 'Wat heb je gezegd?' Ik herhaalde wat ik precies gezegd had: 'Weet je wat pas zwaar is? Even niet de aandacht krijgen als je dat juist zo graag wil.' Calvin schoot in de lach. 'Is dat wat je zei?' 'Ja.'

Er werd op de deur geklopt. 'Binnen' Zoë liep onze kamer binnen. 'Hey, we moeten naar beneden naar de eetzaal.' Calvin stond op en liep door de deur. Zoë gaf me nog een knipoog en ik draaide met mijn ogen.

Heyy, dit deel duurde iets langer. Ik moest nog wat huiswerk maken en inspiratie had ik niet meer😫