მე-რრ... რას აკეთებ?
ჰისიონი.დ-დამშვიდდი...-ჩემსკენ ნელნელა წამოვიდა
მე-ახკავე გამიშვი აქედან!!! გამიშვი მეთქი!-დავიწყე ღრიალი
ჰისიონი.დ-დაწყნარდი.... არაფრის გაკეთებას არ ვაპირებ.... უბრალიდ ნება მიმეცი სიმართლე გითხრა...
მე-რა სიმართლე? საერთოდ რაზე ლაპარაკობ?
ჰისიონმა მისაღებში გამიყვანა და ორივენი სავარძლებში ჩავსხედით
მე-მალე მითხარი რა ხდება?
ჰისიონი.დ-ჩემი ვითომ სიკვდილის მიზეზი უნდა გითხრა....
მე-არ მაინტერესებს.... ფეხებზე მკიდია...
ჰისიონი.დ-შენ სიცოცხლეს საფრთხეში ვერ ჩავაგდებდი-ამაზე გაკვირვებულმა გავხედე
მე-რა?
ჰისიონი-არ ვიცი შენ შესახებ საიდან გაიგო... მაგრამ ჩემი დიდი ხნის კონკურენტი მემუქრებოდა რომ სიცოცხლეს წაგართმევდა... ერთადერთი გამოსავალი ჩემი სიკვდილი იყო... სხვაგვარად არ შემეძლე მოვქცეულიყავი... და ახლა როცა ეა გითხარი... მშვიდად ვიქნები-ფეხზე წამოდგა და კარი გააღო...
მე ჯერ დიდხანს, ხმაამოუღებლად ვიჯექი, მერე კი ფეხზე წამოვდექი და სახლიდან გავედი, სადარბაზოში თითქოს გავქვავდი ისე ვიდექი.... ანუ ეს ყველაფერი ჩემს გამო მოხდა... ნომერში შევედი და ჰისიონ.პ-სთან მივედი რომელიც გაკვირვებული მიყურებდა...
ჰისიონი.პ-რა მოხდა დედიკო? სად იყავი?
მე-არაფერი.... წამოდი სანაპიროზე გავიდეთ
ისე ჩავედით სანაპიროზე, ბიკინი არც ჩამიცვამს... მხოლოდ სეირნობა და ყველაფერზე დაფიქრება მჭირდებოდა...
მეორე დღეს*
დილით დაახლოებით 8 საათზე გამეღვიძა, ჰისიონ.პ-ს ჯერ ეძინა ამიტომ სანაპიროზე გავედი და დილის ვარჯიშები ჩავატარე... მაინც საქმე რა მაქვს... ჩემგან დაახლოებით 15 მეტრში ვიღაც ბიჭი ვარჯიშობდა... სახეზე მეცნო და მასთან მივედი
