ჰისიონ.დ-ს სახე გაუნათდა მაგრამ შვუბღვირე და ისევ დასერიოზულდა... ბომჰომ კი ოთახში დაიწყო ხტუნაობა
მე დებილივით ვიდექი და არ ვიცოდი მიხაროდა თუ მწყინდა
მე-ბომჰო!!
ბომგო-გისმენ...-პირდაპირ ჩემს წინ დადგა
მე-სალაპარაკო გვაქვს-ჰისიონ.დ-ს ვანიშნე რომ აქ მისი ადგილი არ იყო
ჰისიონი.დ-მე წავალ-ნომრიდან გავიდა...
ბომჰო საძინებელში გავიყვანე და ორივენი საწოლზე ჩამოვჯექით
მე-ძალიან მნიშვნელოვანი რაღაც უნდა გითხრა...
ბომჰო-რა ხდება?
მე-შეიძლება ეს ბავშვი შენი არ არის
ბომჰო-რას ნიშნავს ჩემი არ არის?!!!
ყველაფერი ვუთხარი ჰისიონზე, შვიდი წლის წინ მომხდარ ამბებზე და ცოტა ამოვისუნთქე
ბომჰო-ანუ... შენ გინდა თქვა რომ... ჰისიონმა გაგიტაცა და ჰისიონი ჰისიონის შვილია? და კიდევ შეიძლება ეგ ბავშვიც ჰისიონის შვლია? მე რაღა დამრჩა?-სიტყვები ერთმანეთს მიაყარა
მე-ჯერ არაფერი არ ვიცით
ბომჰო-და თუ მისი შვილი აღმოჩნდება რას იზამ? მასთან წახვალ?-ხმაში სევდა დაეტყო
მე-არა! მასთან არავითარ შემთხვევაში არ წავალ-ახლოს მივიწიე და ჩავეხუტე
მან კი თავი დაიძვრინა-შენზე გაბრაზებული ვარ!
მე-მესმის შენი-ავდექი და ოთახიდან გამოვედი
მე-ჰისიონ მოდი ჩემთან
ჰისიონი.პ მაშინვე მოვიდა და ფეხებთან მომიცუცქდა
მე-იცი აქ ვინ ზის?-ხელით მუცელზე ვანიშნე
ჰისიონმა თავი გააქნია უარყოფის ნიშნად
მე-შენი პატარა ძამიკო ან დაიკო
ჰისიონი.პ-მართლა?-თვალები გაუფართოვდა
მე-კი!-მისკენ დავიხარე და ლიყაზე ვაკოცე
ჰისიონი.პ-ესეიგი მარტო აღარ მომიწევს თამაში
