რამდენიმე საათში ჰისიონი წავიდა, უკცე გვიან იყო ამიტომ ჰისიონი.პ დავაძინე და მერე მეთვითონაც ჩავწექი ჩემს ლოგინში
მალე ოთახში ბომჰო შემოდის და გვერძე მიწვება
მე-ასე არ დაიძინო, ტანსაცმელი მაინც გამოიცვალე-ვუთხარი ჩურჩულით
ბომჰომ ჩემი სიტყვები დააიგნორა და ზურგზე მომეხუტა, მერე კი კისერში დამიწყო კოცნა
მე-რას აკეთებ ჰისიონი.პ გვერდითა საწოლში წევს
ბომჰო-ჰისიონ!-დაუძახა დაბალ ხმაზე მაგრამ ჰისიონი.პ-სგან პასუხი ვერ მიიღო
ბომჰო-ხედავ? ძინავს...
მე-ვხედავ
2 კვირის შემდეგ*
მე ბომჰო და ჰისიონი.პ პალმებს შორის პატარა გზაზე დავსეირნობთ...
ჰისიონ.დ-ზე გაბრაზებული ვარ და არ ველაპაეაკები, მან კი ვერ გაარვია რაზე გავუბრაზდი... კიდევ უფრო მეშლება ნერვები
ბომჰო და ჰისიონი.დ რომ ვთქვათ მაგრად დაძმაკაცდნენ... შეიძლება ითქვას რომ სულ ერთად არიან, ახლა ძლივს მოვახერხეთ რომ მარტო ჩვენ წამოვსულიყავით
ბომჰო-რა ლამაზაია არა მზის ჩასვლა?
მე-უკვე მეათასედ ვხედა...-ძლიერი გულისრევა ვიგრძენი და სიარული შევწყვიტე
ბომჰო-რა გჭირს?
ჰისიონი.პ-ც გაკვირვებული მიყურებდა
მე-თავს შეუძლოდ ვგრძნობ.... თქვენ წადით მე სასტუმროში დავბრუნდები...
ბომჰო-ხვენც წამოგყვებით... მარტო გაგიშვათ?
მე-იყოს.... მეთვითონაც მოვახერხებ... არ გამომყვეთ!
სასტუმროში ძლივსძლივობით შევედი და ჩემს სადარბაზოში ავედი, ჰისიონი.დ ს ნომრის კარი იღება-გამარჯობა
უეცრად ძლიერი თავბრუსხვევა ვიგრძენი და პირდაპირ მის ხელებში ჩავვარდი
ჰისიონი.დ-რა? რა გჭირს... ემელინ! კარგათ ხარ?
ჰისიონმა ხელში ამიყვანა და ჩემს ნომერში შემიყვანა
