BANA GÜVEN (OGNİS)

KALP ATIŞI

Keyifli okumalar....

Ogeday'dan

"Nisa!"

Hastanenin kapısından sedyeyle girdiğimizde Nisa'nın elini bir an olsun bırakmıyordum.

"İyi olacaksın bitanem, dayan güzelim."

Ameliyathaneye girdiklerinde beni almamışlardı. Başımı duvara yaslayıp ağlamaya başladım. Keşke o eczaneye gitmeseydim, keşke uyanmasını bekleseydim. Ellerim onun kanıyla doluydu. Elimden birşey gelmiyordu. Ona bunu yapanı bulup cezasını kendi ellerimle verecektim.

Telefonum çalmaya başlayınca zorlukla cevap verdim.

"Makbule?"

"Ogeday, nerdesiniz Allah aşkına Nisa'yı arıyorum açmıyor, eve geliyorum kimse yok." Derin bir nefes aldım.

"Makbule, çok kötü birşey oldu."

"Ne oldu? Ogeday sesin çok kötü geliyor, yoksa..."

"Nisa bıçaklandı hastanedeyiz şuan."

"Ne diyorsun sen Ogeday! Kim yaptı bunu?" Ağlama sesi geliyordu. Biraz daha konuşursam bende tekrar ağlamaya başlayacaktım.

"Hastaneye gel Makbule anlatacağım, İhsan'lara da haber verir misin, arayacak gücüm yok benim."

"Tamam, tamam geliyoruz biz Ogeday, sen sakin ol, güçlü kal, Nisa için." Diyerek kapattı.

Nisa için...

Zaman geçmek bilmiyordu. İçerden ne haber vardı ne de çıkıp bilgi veren. Delirmek üzereydim.

"Ogeday!" Makbule'nin sesiyle koridorun başında onları gördüm. Yanıma yaklaşınca tek tek sarılmışlardı. Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.

"Kardeşim nasıl?"

"Hala bir haber yok. Çıldıracağım artık."

Emre gelip omzumu sıvazladı.

"Sakin ol dostum, illaki biri çıkıp haber verecektir." Kafamı sallamakla yetindim. İhsan'ın sorusuyla ona döndüm.

"Olay nasıl oldu kardeşim? Kim yaptı?"

Başımı olumsuzca salladım.

"Nisa uyurken eczaneye gitmiştim. Geri döndüğümde evin kapısı açıktı, hızla içeriye girdiğimde Nisa'yı yerde kanlar içinde gördüm. Aklımı kaybetmek üzereydim. Kimse gelmiyor aklıma İhsan. Kim yapmış olabilir ki?"

Emre " Hırsız falan olmasın?" Diye sorunca kaşlarımı çattım.

"Bence değil, eve gelmeden 10 dakika önce telefonda konuştuk sesi gayet iyiydi." Konuşmakta zorluk çekiyordum. Nisa'nın o hali aklıma geldikçe boğuluyormuş gibi hissediyordum.

Makbule'ye baktığımda hıçkırarak ağlıyordu. Kendimi sıkarak yanına oturdum.

"Makbule, o iyi olacak."

"Ya olmazsa Ogeday! Ya o ameliyattan sağ çıkamaz-"

"Olmayacak öyle birşey!" Diye bağırdım. Bağırmamla İhsan gelip omzumdan tutup kaldırdı.

"Ogeday, sakinleş bak ikinizin de sinirleri alt üst oldu kırmayın birbirinizi."

"Sakin falan olamam lan ben, sakin falan olamam!" Duvara sert bir yumruk attım.

"Sevdiğim kadın içerde can çekişiyor, bense burda elim kolum bağlı oturuyorum! Elimden birşey gelmiyor!"

Ağlıyordum, hayatımda ilk kez bir kadın için göz yaşı döküyordum. Canım yanıyordu. Kaybetme korkusu bütün vücudumu sarmıştı.