''Bir kuş kafesinin kapısını zorluyordu. Çıkmak için çırpınıyordu. Özgürlüğüne kavuşmak belki de şuan düşlediği tek şeydi.
Kafesin yanına gelince kuşun beyaz bir güvercin olduğunu gördüm. Çırpınıyor, kendini kafesin kapısına vuruyordu.
Eğildim, k...
Verdiğim aralar dolayısıyla çok özür dilerim elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorum. 😔
VEEE 1K OLDUUUK🎉🎉🎉❤️ OKUYAN OY VEREN YORUM YAPAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM GÖZLERİNİZDEN ÖPÜYORUM KOSKOCAMAN SİZLERİ SEVİYORUM.❤️✨✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~~ Emir Can İĞREK - Meydan
Skapova - Ben Hala Vazgeçmedim
Zeynep BASTIK & Emir Can İĞREK - Dargın
Hayatın ona hak etmediği yükleri omuzlayan bir anneden daha zor durumda olan biri varsa bu da annesinin çektiği onca zorluğa şahit olan evlatlardır. Bazı evlatlar anneleri için pelerin takmayan kahramanlardır. Aynı annelerinin yaptığı gibi annelerini kendilerinin önüne koyarlar. Her bakımdan. Onların istekleri, ihtiyaçları kendilerininkinden çok çok daha önemlidir.
Peki annenin verdiği bütün emek ve yaşadığı bütün sıkıntı bir oyunsa?
Bundan daha acısı ise de evladın verdiği emekse?
Aydın; yetimliğin verdiği o hisle annesine tüm kalbiyle bağlı olan. Canını bir an olsun esirgemeyecek olan Aydın. Çocukluğunu, gençliğini annesinin ayaklarına seren Aydın. Şimdi tüm bunların yaşandığı o evde bir yanında annesi diğer bir yanında da başına göçen dünyasıyla ortada kalakalmıştı.
Annesi sandığın önünde diz çökmüş kafasını da sandığa dayamış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Aydın ilk kez annesinin gözyaşlarına üzülmedi.
Üzülemedi...
Bu zamana kadar ki döktüğü yaşlar da mı onun içinmiş? diye düşündü, kendi kendine aklına getirdiği düşünce yüzünden karnının ortasına koskocaman bir yumruk yemiş gibi oldu. Zaruri bir ihtiyaçla yüzünü buruşturdu. Daha fazla tutamadı içindekileri. Birkaç adımda banyoya ulaştığı an klozetin önüne devriliverdi. İçinde ne varsa kustu.
Acısını kustu.
Öfkesini kustu.
Söyleyeceklerini kustu.
Anılarını kustu.
Annesine küstü...
Kalbi, annesine çok küsmüştü canı, annesine çok küsmüştü. İnsanın canı canına küser miydi?
Kafasını kaldırdığı an kapıda durup ıslak hareleriyle onu izleyen annesiyle karşılaştı. Ağlamayı çok istedi. Bağıra bağıra ağlamak istedi.
