''Bir kuş kafesinin kapısını zorluyordu. Çıkmak için çırpınıyordu. Özgürlüğüne kavuşmak belki de şuan düşlediği tek şeydi.
Kafesin yanına gelince kuşun beyaz bir güvercin olduğunu gördüm. Çırpınıyor, kendini kafesin kapısına vuruyordu.
Eğildim, k...
Size verdiğim özel bölüm sözümle geldim. Aslında 19 Mart'ta atacaktım bu bölümü ama maalesef bazı sağlık sorunlarından dolayı yetişmedi ben de bu günü bekledim. 4 Nisan Barlas'ın doğum günü bu yüzden bu günü bekledim.
Canım Barlas'ım, güzel çocuğum otuz üçüncü yaşın kutlu olsun. Kitabın evreninde şuan otuz bir yaşındasın ama sana sözüm olsun otuz üçüncü yaşın kutladığın en güzel yaşın olacak.
Takvim yaprağı bir çarşamba gününü gösterdiği gün öğlen vakitlerinde dünyaya gözünü açtın. Adın gibi müjde getiren oldun. Babanın hayallerindeki gibi bir asker oldun. Baban hep seninle gurur duydu.
Bir çarşamba günü dünyaya geldin ama aklıma hangi vakit düştün onu kestiremiyorum ama iyi ki de doğmuşsun. Seni ben yazmıyorum sen kendin var olmak için çabalıyorsun. Senden öğrendiğim şeylerin haddi hesabı yok iyi ki varsın canım Barlas. İyi ki aklımın bir köşesinde can bulmuşsun. Seni çok seviyorum. İyi ki doğdun❤️
Model - Mey
Ahmet Hatipoğlu - Güzel Kız
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatın bize tekmesini ne vakit geçireceğini bilmediğimiz gibi saçlarımızı ne zaman okşayacağını da bilemiyoruz. Şuan saçlarımı okşuyor mu bilmiyorum hala. Ama okşayacak birini gönderdiğinden ona eskisi kadar kin dolu değilim.
Göğsümün topraklarından filizlenen en nadide çiçeğim Barlas...
Yıllardır kurak olan topraklarıma can olanım Barlas...
Birbirimize açıldığımız mı demeliyim bilmiyorum çünkü en başından beri birbirimize bir ilgimiz olduğunun ikimizde farkındaydık. Birbirimize nasip olduğumuz gün diyelim biz ona. Ellerimizin birbirinden hiç ayrılmadığı tam bir yıl.
Ömrüme getirdiği baharlara deli divane olduğum, göğsüne sığındığım, göğsümde uyuttuğum öpüp kokladığım koca bir yıl. Koca falan dediğime aldırış etmeyin siz. Nasıl hızlı geçtiğini anlamlandıramıyorum hala.
Bu kadar güzel olan her şeyin elbet bir acısı da var olmaz mı hiç? Koskoca bir yıl olmuştu ama yılın yarısı Barlas yoktu. Hiç şikayetçi değilim elbet. Onunla gurur duyuyorum. Ama içimdeki özlem duygusuyla baş etmek beni zorluyordu. Çoğu zaman baş edemiyordum elime telefon geçer geçmez ağlayarak onu arıyordum. Eğer açmadıysa ses kayıtlarında ağlıyordum. Tabi ablamın ağzına da kuduruk koca meraklısı olarak yer etmiştim. Elbet işin şakasıydı bunlar.
Bu bir yıllık süreçte de ablam ve Fuat ağabeyim evlenmişti. Aslında bizim evde hepimiz birlikte yaşayacaktık planlarımız o yöndeydi ama ablam ani bir kararla başka bir eve çıkmak istediğini söylediğinde de ısrar etmemiştim çünkü yalnız yaşamak benim de işime gelirdi. Gerçi çok yalnız kalmıyordum da.
