ZAMÓWIENIA: CLOSED
Przybyła północ, a wraz z nią Trupy Teatralne.
🃟 🃟 🃟
☞ Zbiór One Shotów z anime, filmów i seriali. Zwieńczenie tego czego nie mogę zapisać w osobnej książce.
⊰ PRZED SKŁADANIEM ZAMÓWIEŃ PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ ZE WSTĘPEM ⊱
Ship: Edgar Allan Poe x Reader Notka: fluff Tytuł: Café Uwagi: Fluffem jest tylko w teorii Zamówienie dla: Lisiakowa
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przyznam bez bicia, że trochę męczyłam się nad tym shotem, bo z jakichś powodów Edgar nie chciał współpracować i nafoszony podrzucał mi marne ochłapy tego co mogę wyskrobać z jego postaci, co w rezultacie dało ten jednostrzał.
Mimo wszystko lubię to co tu powstało. Mam nadzieję, że się spodoba 🥀 Enjoy~
════♣♣════
Zapach kawy. I mleka. Słodki, ale z nutą goryczy.
To pierwsze co przyszło na myśl młodemu pisarzowi, gdy w błyszczącej szybie dostrzegł drobną [kolor]włosą dziewczynę.
Siedziała przy ladzie, plecami do przejścia ku następnemu pokojowi kryjącemu rzędy regałów ze starymi książkami. Z filiżanki na stole unosił się niewielki obłok pary, rozpływającej się na poziomie jej twarzy. Podobnie rozpływał się Edgar, gdy z zauroczeniem wodził za jej wzrokiem spijającym litery powieści. Poe rzadko kiedy skupiał się na rzeczach lub istotach pięknych. Właściwie to nie jego oczy decydowały, a teraz głośno bijące serce.
Dziewczyna była śliczna, zanurzona w skupieniu ze zgrabnymi palcami muskającymi wyblakłe strony. Edgar zastanawiał się kim była? Co tu robiła i dlaczego czytała trzymaną w dłoniach opowieść? Gdzie kryła się przez cały ten czas i jaki urok rzuciła na niewinnego pisarza, teraz z oczarowaniem wpatrzonym w okno bibliotecznej kawiarni?
— Ziemia do Edgara.
Młody wieszcz aż podskoczył, gdy u jego boku zmaterializowała się niska postać Edogawy Ranpo. Karl przycupnięty na włosach właściciela zamachał ogonem.
— Oh, tak, ja tylko...
Edgar nie zdołał skrupulatnie się wytłumaczyć, bo Ranpo już odwracał wzrok w stronę czytającej młodej damy.
Wystarczyło jedno krótkie zerknięcie, by Edogawa spojrzał na przyjaciela wymownie, z konsternacją wypisaną na twarzy.
— Serio? — mruknął, na co Poe cały poczerwieniał. — Kto jak kto, Edgar, ale liczyłem, że nie będziesz zainteresowany tego typu bzdurami. — powiedział obcesowo, bawiąc się lizakiem w palcach.
Pisarz skrzywił się.
— Liczyłeś, że będę samotny całe życie? — spytał niepocieszony.
Detektyw wzruszył ramionami.
— Albo że wyjdziesz za Karla.
Poe nawet nie znalazł pasującej odpowiedzi, by wyrazić swoje obrzydzenie. Miałby związać się z Karlem i dodatkowo narazić ich długą przyjaźń? Nie, zdecydowanie nie.
