letters from the broken one.

Ana

"Oo! Ako na sawi! Ako na walang pag walang pag asa! Oo ako na!" Sigaw ni Ana sa pagkalaking laking open field ng university nila.

Oo sawi ako. Oo ang weird ko. Alam ko yun. Di ka pa lumalapit saken pero natatawa ka na no?

Di naman ako kapangitan pero di rin naman kagandahan. Wala akong kaibigan dito sa school. Dahil bukod sa pagkawirdo ko ehh transferee p ako. Kun kelan pang 3rd year college na ako.

Oo nga pala. First day ng school ngayon at sa dami-dami pa ng isisigaw ko sa ground baket nga ba ganun sinabe ko?

Hindi ko din alam. Basta gusto ko lang sumigaw ng araw na yun. Ang hirap kase. Ang sakit! Grabe.

Kase naman itong kaibigan ko simula pag kabata yung tipong childhood sweetheart yung ganun ba? Ganun ba tawag dun. Bastaa.

Ehh napalayo kasi siya. Nag America sila. Tapos bumisita dito sa Pinas. Nagkita kame. Kahapon lang. Oo KAHAPON LANG! Blah blah blah. Ganun. Etc. Etc. Tapos MALALAMAN MONG NAGKALIMANG SYOTA NA. TAPOS WALA NG FEELINGS PARA SAYO..

Tang***! Saket diba? Hinintay mo? Nag abang ka? Tapos wala. WALA!!!

Pero hindi kase ehh. Nung 1st year highschool kami. Bago siya lumipad patungong US umamin siya. Nagkaaminan kame. Tapos inagawan niya pa nga ako ng halik nun. Tapos kinabukasan Umalis na sila.

Walang note. Di rin naman kame nakakapagusap. Kase. Wala naman siyabg friendster. Oo! friendster pa nun. Tapos di ko din naman siya hinanap sa Fb. Pero nakakainis parin. Wahhhh!!

Tapos ganun. Bigla na lng bibisita sainyo. Tsaka ganun sasabihin? Edi nakakagag* diba? Sana di na lang nag paramdam. Di na lang..

Pero sino nga ba ako? Ang gwapo gwapo nya. Oo lahat ng babae madaling mahuhulog sakanya. Oo! Sino nga ba ako? Hindi rin naman sya nangako. Umamin lang Oo! Pinaasa ko lang sariliko. Oo...

Pero kung di rin naman siya pumunta. Matatahimik nga ba ako?