letters from the broken one.

chapter 9

At hayun. Pag dating sa school. Ok naman pala. Di awkward. Di kame awkward ni Tyson. Pero di na madalas gimik namen. Di na kame madalas kumain ng sabay. Di na madalas lahat.

Pero ok lang. Naiintindihan ko naman. Oo ok lang naman ako. Di ko naman siya mahal o ano man.

Pero gusto ko syang kasama. Kase masaya lang. Nakakalimutan ko si Nelson. Yung kinukuwento ko nung isa diba? Oo yun. Tsaka nawawalan din yung saket.

Di ko alam. Pero di ko siya makalimutan. Hanggang ngayon. Sa dami-dame ng nakilala ko bago nung umalis at bago pa siya dumating baket ba sakanya parin ako umaasa? Baket nga ba siya parin mahal ko? Bakit nga ba?

But where do I spend my time? Mas lalo na ng di na kame masyado nag kakasama ni tyson.. Sa rooftop. Oo sa rooftop. Ng ako magisa. Lunch. Free time. Minsan nandun mga girlfriends/classmates ko. Pero di parin katulad ng pag andyan si Tyson.

Pero ok lang. Atleast may iba na akong kaibigan bukod sa kanya. Kahit na minsan di kame-kame nagkakaintindihan.

Oo atleast kahit di na kame masyadong nakakapagusap ni Tyson may iba na akong kaibigan. May kasama na ako. Nakakapagpakalimot sakon ng lahat. Kahit hapyaw lang.

Na kahit pinagkaitan ako ng tadhana. Na kahit ninakaw sakin ang lalaking pinagpangakuan ko ng lahat. Ng hinintay ko ng pagkatagal tagal. At kahit yung konting kasiyahan ng pagkakaruon ng isang matalik na kaibigan dahil nagiging dahilan na nga ako ng pag aaway nila.

Oo atleast may bago na akong kaibigan...