With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 16

Ik staar voor me uit, en ik kan de arena zien liggen vanaf dit podium door de grote glazen ruiten. 'Hij is trots op je', zegt Carel uit het niets, 'Ook op jou!', zeg ik.

Carel kijkt me ongelovig aan, 'Ja, echt ', bevestig ik hem. Hij kijkt weer vooruit. 'Waarom zou hij mij gebeld hebben die ochtend?', vraagt hij nog steeds starend naar de Arena.

'Om te laten weten dat je veel voor hem betekende. Jij was zijn grote voorbeeld en hij was ongelofelijk trots op je. Misschien ook ergens om nog een keer je stem te horen, als hij wist dat zijn leven niet lang meer zou duren', zeg ik en ik kijk net zoals Carel naar de Arena.

'Je hebt gelijk', zegt hij en met een zucht staat hij op. 'Ga je mee naar de kantine?', vraagt hij. 'Nee, ik blijf nog even hier', antwoord ik hem. Hij knikt, loopt dan het podium af, langs de stoelen en verlaat via de grote klapdeuren de zaal.

Al die blikken die ik zou krijgen als de kantine in loop, nee, nog even niet. Steeds meer stress verdwijnt uit mijn lichaam, de beslissing om naar Barcelona te gaan, het vertellen over Jasper zijn "ongeluk" aan mijn ouders en nu het vertellen aan iedereen van Ajax.

Toch blijft er iets aan mijn knagen, en hoe! De ruzie met Matthijs. Is het mijn schuld? Had ik het toch wel tegen hem moeten vertellen en eerlijk moeten zijn? Ik bedoelde het goed, echt waar.

Ik kijk nog steeds naar de Arena. Ergens ben ik toch wel een beetje trots op mezelf, kijk waar ik nu ben. Zittend op een podium van mijn voetbalclub, Ajax, spelen in de Arena, iedereen die je kent.

Ergens toch wel een grote droom, ik snap wel dat Jasper dit altijd voor ogen had. Tuurlijk, dit leven is niet altijd perfect, maar toch. Alles wat ik doe komt in het nieuws, alles wordt gedeeld, iedereen weet wie ik ben en alles wat ik 'verkeerd' doe ligt onder een vergrootglas.

XXX

Ik hoor de klapdeuren open gaan en voetstappen rustig op mij af komen. Ik schud lichtjes mijn hoofd om uit mijn gedachtes te komen en te kijken wie er op mij af komt. Ik zie Donny met rode ogen langzaam op mij afkomen lopen.

Een meter of 5 van mij vandaan blijft hij staan en kijken we elkaar in de ogen aan. Ik klop naast me op het podium. Hij komt naast me op de rand zitten en het is stil. 'Sorry', zeg ik. Donny kijkt me verwart aan. 'Waarvoor?', vraagt hij verbaast.

'Dat ik in je leven moest komen', antwoord ik en ik durf hem niet aan te kijken. 'Je bent misschien wel de beste persoon die in mijn leven is gekomen Lauren. Echt waar!', zegt hij en ik kijk om. Met een frons kijk ik diep in zijn ogen, hij knikt en glimlacht.

'Je hebt er voor gezorgd dat ik antwoorden kreeg op veel van mijn vragen en je hebt me laten inzien dat je veel dingen van de positieve kant moet zien. Ondanks dat je nu zelf niet altijd heel vrolijk bent, wat begrijpelijk is overigens, geef je iedereen een lach op zijn of haar gezicht.

Zonder jou had ik altijd moeten leven met vragen over Jasper en zijn nabestaanden. Zonder jou had ik het leven gezien alsof het normaal is dat ik iedere dag wakker word en weer veilig thuis kom.

Je hebt me terug gebracht naar de realiteit, maar ergens toch ook niet, omdat je alles van een goede kan bekijkt', zegt hij terwijl hij net als mij nog steeds naar de Arena kijkt.

Het is stil en pas na een halve minuut weet ik iets te antwoorden op al zijn woorden. 'Alles gebeurt met een reden Donny. Sommige pakken goed uit en andere niet, maar altijd zal er iets positiefs gebeuren door het negatieve', zeg ik.

XXX

'Mag ik vragen wat je geheim gehouden hebt voor Matthijs?', vraagt hij dan. 'Ik wil het je altijd vertellen, maar ik weet niet of dit het goede moment is en of je dat nu aankan', zeg ik eerlijk. 'Liever nu er nog bij dan op een ander moment', zegt hij. Ik gniffel zachtjes.

'Je weet toch dat ik in een boekje schreef in Barcelona?', vraag ik hem. 'Ja, dat weet ik nog wel', zegt hij. 'Daarin schreef ik alles over mijn gevoel en gedachtes, omdat het me gewoon te veel werd', vertel ik hem.

'Steeds speelde de dag dat Jasper overleed zich af in mijn hoofd. De hele dag was een soort film', ik zucht. 'Jasper zijn ongeluk is niet perse een ongeluk geweest, hij wist waarschijnlijk al dat hij dood zou gaan', vertel ik Donny.

Ik durf hem niet aan te kijken voor zijn reactie dus kijk ik naar buiten. 'Ik wilde Matthijs niet bezorgt maken en ik wilde zijn vakantie niet verpesten. Daarom heb ik het hem niet meteen vertelt. Ik wilde het eerst tegen mijn ouders vertellen en dan tegen hem, maar hij denkt nu dat ik allemaal geheimen voor hem heb', vertel ik Donny.

'Dit had ik niet verwacht', zegt Donny na een tijdje. 'Hij wil met je praten, daar kwam ik eigenlijk voor', vertelt hij dan. Ik kijk geschrokken op.

'Wanneer wil hij praten en waar?', vraag ik Donny. 'Morgen om twee uur bij La Place', zegt hij. Ik zucht diep, 'Geen zin in?'. 'Nee, tuurlijk wil ik het goedmaken maar ik weet niet wat ik ervan vind', zeg ik.

'Luister morgen eerst naar zijn verklaring en maak dan je beslissing. Desnoods vraag je even of je er wat langer over na mag denken', zegt Donny.

Ik sta op en geef hem een knuffel, 'Dankjewel! Voor alles', zeg ik. Samen lopen we richting de klapdeuren, maar even blijven we staan voor de glazen ruiten. Daar, een stukje verderop, ligt de Arena.

Inmiddels is het al donker buiten en is hij mooi verlicht. Samen lopen we door de klapdeuren waardoor we in de kantine terecht komen. Daar treffen we alleen nog Frenkie, Hakim en Carel aan.

XXX

Moe vertrekken Carel en ik al snel naar huis. Lekker mijn bed in en morgen dat klote gesprek met Matthijs.

Om iets over elven komen we aan bij mijn huis, bijna 4 uur lang weg geweest.'Blijf je hier slapen of ga je nog naar huis rijden?', vraag ik hem.

'Even vragen aan je ouders of ik hier mag blijven. En of het van jou of Noah natuurlijk mag, want anders kan ik nergens slapen', zegt hij lachend.

Na mijn ouders vertelt te hebben over alles, lig ik nu eindelijk in bed. Carel slaapt bij Noah dus ik heb lekker het hele bed voor mezelf. Tuurlijk het liefst heb ik dat er iemand naast me ligt, het liefst Matthijs, ondanks alles.

Ik ben te moe om nog te gaan piekeren en val dus al snel in slaap.