With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 28

POV LAUREN

Rond etenstijd heb ik echt geen trek in eten. Ik eet daarom ook alleen de twee rijstwafels die Noah voor mij heeft gemaakt. Na het eten, naja mijn twee rijstwafels, ga ik buiten een stukje lopen.

Ik doe een pet op een een zonnebril, niemand die me herkent. Ergens ben ik boos op Matthijs, hij heeft mijn geheim bekend gemaakt aan de hele wereld.

Maar ergens had ik er niet aan moeten denk dat ik dit zelf had moeten doen woensdag, en ik kan eigenlijk ook helemaal niet meer boos worden op Matthijs.

Hij is te veel voor mijn gaan betekenen, ben ik achter gekomen. Ik wil zo graag dat het weer goed is tussen ons, maar ik weet ook dat ik het niet moet goedmaken.

Hoe graag ik het ook wil. Ik stop abrupt met lopen als ik mensen zie op het voetbalveld waar alles begon. Het zijn Carel, Matthijs, Donny en Frenkie.

Ik keer meteen om en loop terug naar huis, aangezien ik toch al een uurtje weg van huis ben. Ik wil zo snel mogelijk naar huis, dus loop hard door.

Ik denk ik toch nog niet helemaal beter en ook heb ik het gevoel dat ik ieder moment kan gaan breken. Waarom? Ik denk omdat ik Matthijs heb gezien.

Ik ben boos op hem en kan hem wel haten, maar ik weet ook dat ik dat niet meen, ik houd van hem.

~

(Vertaald uit het Engels: I Hate U, I Love U van Gnash)

Ik voel me gebruikt, maar ik mis je nog steeds
En ik kan het einde hiervan niet zien
Ik wil gewoon je kus tegen mijn lippen voelen
En nu gaat al die tijd voorbij

Maar ik kan je nog steeds niet vertellen waarom
Het doet me pijn elke keer als ik je zie
Realiseer je hoeveel ik je nodig heb

Ik haat je ik hou van je
Ik haat het dat ik van je hou
Ik wil niet, maar ik kan niemand anders boven je zetten
Ik haat je ik hou van je
Ik haat het dat ik je wil

~

Thuis aangekomen vangt Noah me al op en breek ik. 'Ik heb hem gezien', stotter ik tussen het huilen door. 'Kom we gaan boven tv kijken met wat lekkers en thee', zegt Noah.

En inderdaad nog geen tien minuten later liggen we in Noah zijn bed, met joggingpak en al. Samen kijken we naar 'Expeditie Robinson'. 'Papa en mama zijn naar oom en tante', zegt Noah midden in de aflevering en ik knik.

'Mama vraagt via app of je morgen gaat trainen?', vraagt Noah aan mij als de aflevering is afgelopen. 'Ik denk het niet. Voel me nog niet helemaal fit en ik wil met jullie nu thuis zijn', beantwoord ik de vraag.

Langzaam val ik al snel in een diepe slaap.

POV NOAH

Naast me hoor ik ineens een rustige en regelmatige ademhaling. Ik kijk en zie dat Lauren tegen mij aan in slaap is gevallen.

Lauren heeft het deze dagen niet breed, maar ik weet zeker dat ze er weer bovenop komt. Ik ken mijn zusje, en ze is een taaie.

Ik maak een foto van hoe ze erbij ligt, super schattig. Ik post de foto op Instagram op mijn story.

"Ziekte en emotionele gesprekken heeft dit als gevolg, een lieve en schattige slaapster", zet ik bij de foto. Ik leg mijn telefoon weg en val zelf ook al snel in slaap.

POV MATTHIJS

'Het komt goed', hoor ik de zachte stem van Eva zeggen. Ik draai me om en ze nestelt zich tegen me aan. 'Het komt niet goed Eva, ik heb het officieel verpest ', zeg ik en ik glimlach nep naar haar.

'Dat heb je niet. Iedereen weet dat jullie bij elkaar horen en je weet zelf ook dat Lauren te goed voor deze wereld is.

Ik weet zeker dat ze niet zonder je kan. Zoveel mensen zouden er nu klaar mee zijn, maar Lauren niet', zegt ze en ik sla mijn armen stevig om haar heen.

'Mis je Lauren?', vraag ik aan Eva. Ik voel haar knikken tegen mijn borst, 'Heel erg'. 'Denk je echt dat het goed komt of hoop je dat?', vraag ik haar dan.

'Allebei. Lauren voelde als een grote zus. Ik kon alles aan haar vragen en voelde me heel veilig bij haar', vertelt ze me.

'Je kan altijd nog bij haar terecht als het niet meer goed tussen mij en Lauren komt. Ik weet zeker dat ze dat wil, ze is dol op je', zeg ik haar.

XXX

Zwijgend blijven we liggen. Eva rolt naast me op bed en pakt haar telefoon. 'Matt, kijk maar even niet op de Instagram van Noah', zegt Lauren.

Ik kijk haar vragend aan. 'Je weet dat ik het nu wel ga doen', zeg ik ondeugend tegen haar. 'Ik weet niet of je er vrolijk van gaat worden, kan allebei', zegt ze vaag.

Ik open Instagram en meteen zie ik allemaal nieuwsberichten over mij en Lauren. Ik negeer alles en ga naar het account van Noah.

Op zijn verhaal staat een schattige foto van Lauren, ergens maakt het me vrolijk. Maar zo had ze nu ook bij mij kunnen liggen, met een leukere tekst.

XXX

Samen met Eva gaan we een film kijken en voordat we het weten is het bedtijd voor Eva. 'Ja Eva, bedtijd', zeg ik schouderophalend. 'Mag ik bij jou slapen?', vraagt ze.

'Eh ja, tuurlijk', zeg ik op deze onverwachte vraag. Eva wilde nooit met mij of Bram slapen, maar nu blijkbaar wel.

'Je bent met Bram echt de beste broer die je kan hebben', zegt Eva als we weer in mijn bed liggen. Ik lach zachtjes en geef haar een knuffel. 'Jij bent het liefste zusje', zeg ik.

XXX

De volgende ochtend worden Eva en ik beide om zeven uur wakker van de wekker. Tijd voor school en training. Ik ben bang voor Lauren haar reactie en gedrag vandaag. Tijdens het eten merkt Bram het op, 'Het komt wel goed, Matt!', spreekt hij me moed in.

'Carel maakte er ook geen problemen van en was niet boos', zegt hij. 'Lauren is Carel niet', zeg ik terwijl ik zucht en mijn schouders ophaal. 'Als Lauren vervelend doet dan zegt Carel daar echt wel wat van hoor', zegt hij en ergens weet ik dat hij gelijk heeft.

XXX

Een halfuur later vertrek ik met nogal wat uitstelgedrag richting De Toekomst. Ik ben zenuwachtig voor Lauren haar reactie. Zal ze boos zijn? Zal ze tegen me gaan praten, eindelijk? Of negeren we elkaar alleen maar meer?

Ik rijd het terrein op en parkeer mijn auto. Tegelijkertijd komt Carel aanrijden en zie ik dat hij alleen in de auto zit. Ik kijk hem verbaast aan als hij uitstapt. 'Ze is nog ziek, denk ik', beantwoordt Carel mijn verbaast uitdrukking.

'Denk ik?', vraag ik aan hem. 'Ja, ik heb haar niet gesproken. Als ze beter was zou ze mij appen en dat heeft ze niet gedaan', zegt hij bedroeft. 'Ik het raar is dat ik dit nu ga zeggen, maar Lauren geeft veel om je Carel. Het is denk ik ook mijn schuld dat ze nu nog thuis is', na dat gezegd te hebben kijk ik naar de grond.

Carel slaat zijn arm om mijn schouder, 'Het is niet jouw schuld'. Samen lopen we naar binnen en zien we dat we de eerste zijn. Als snel verzamelen ook de andere teamleden zich bij ons en lopen we gezamenlijk naar de kleedkamer.

Hoe verder we in de training komen hoe bozer ik word op mezelf. Ik kan alleen maar denken aan dat ik het echt heb verpest met Lauren en denken aan hoe ze nu thuis zit. Ik speel agressief vandaag en helemaal lukken wil het ook niet.

Doordat ik verder ook niet goed oplet heb ik al veel trappen tegen mij schenen gekregen, maar de pijn voelt verlichtend. Zoals ik gister al voorspelde verlicht het de pijn van Lauren, net als dat ik mezelf helemaal kapot ren vandaag.

We zijn inmiddels penalty's aan het nemen en het gaat echt vreselijk bij mij. Het is al niet een heel goed onderdeel voor mij, maar ik kom niet eens in de buurt van het goal vandaag. Terwijl ik normaal toch wel een doelpunt kan maken in een wedstrijd.

'Matthijs, hier komen', hoor ik Erik roepen vanaf de zijlijn. Ik loop naar hem toe en stap onderweg tegen niets bijzonders. 'Matthijs, ik ben beter van je gewend. Ik wil morgen verbetering zien anders kies ik een nieuwe aanvoerder en sta je de volgende wedstrijden niet in de basis', zegt hij streng.

Ik voel mezelf nog bozer worden, en op wie? Mezelf, alleen mezelf. De training is afgelopen en iedereen struint rustig richting kleedkamer. 'Matthijs, kom je?', vraagt Donny als ik geen aanstalten maak om het veld te verlaten.

'Nee, ik train nog door', zeg ik en ergens klonk dat nogal kortaf richting hem. Hij knikt en laat mij alleen achter op het veld. Ik schiet hard op goal door mijn boosheid. Steeds harder en agressiever.