With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 21

POV LAUREN

Nog steeds vraag ik me af wat we gaan doen. Ik heb een bal mee en ik mocht niet in de achterbak kijken.

Tot nu toe rijden we de weg die ik bijna iedere dag zie, de weg naar De Toekomst. We nemen dezelfde afrit, maar de afslag er naar toe slaan we over.

Ineens stuurt Mikky toch wel een bocht in, de weg naar de Johan Cruijff Arena. Verbaast kijk ik haar aan en het enige wat ze kan doen is grijnzen.

Als we het parkeerterrein opkomen zie ik Jackie, Merel, Candy-Rae en Naomi staan. Ik sla mijn handen voor mijn mond, 'Wat leuk!', zeg ik.

Ik geef iedereen een knuffel terwijl Mikky twee grote tassen uit de kofferbak haalt. Ik loop achter de meiden aan die richting de ingang lopen.

Mikky en Naomi voorop met de tassen en ik achteraan zodat ik niet kan zien wat er in de tassen zit. Ik volg de meiden braaf en langzaam krijg ik het vermoeden wat we gaan doen.

In een gang slaan we linksaf en dan weet ik het zeker, ze gaan mijn rare wens laten vervullen. Picknicken bij Jasper zijn boom.

En inderdaad, we lopen het binnenveld op en stoppen naast de boom. Mikky pakt een groot kleed uit één van de tassen.

Ze legt deze netjes neer op het strak gelegde gras van het binnenveld. Ze kijkt op naar mij en ik lach, 'Je weet het inmiddels allang toch?', vraagt ze doelend op de verrassing.

'Ja!', zeg ik en de meiden moeten lachen. We gaan allemaal op het kleed zitten en ik tegen de boom aan zitten. Ik kijk omhoog naar de takken en bladeren en glimlach.

We zijn inmiddels al een tijdje aan het kletsen, spelletjes aan het spelen en soms wat eten, als Jackie ineens iets vraagt. 'Lauren heb je wel eens op dit veld gespeeld?', ik schud mijn hoofd.

'Het is nog niet heel slecht of gevaarlijk weer geweest', antwoord ik. 'Kom dan gaan we dat doen', zegt ze terwijl iedereen al op staat.

We hebben de grootste lol met elkaar door Mikky, Candy-Rae en Naomi die, ja hoe zeg ik dit netjes, niet zo goed kunnen voetballen als hun vriendjes.

Pas na een uur voetballen gaan we weer op het kleed zitten. 'Poeh, dit was wel zwaar zeg!', zegt Mikky waardoor we allemaal moeten lachen.

'Waar ga je heen?', vraagt Candy-Rae als ik op sta en weg wil lopen. 'Naar de wc', zeg ik. 'Ohww ik dacht al', zegt ze lachend en ze richt zich weer op het gesprek van de andere.

Ik speel dan misschien nog niet zo lang bij Ajax maar toch ken ik goed de weg ik de Arena. Ik loop een trap, het is vrij rustig in het stadion dus dat is heerlijk. Alle ruimte en niemand die je tegen kan komen.

Toch hoor ik voetstappen een trap af komen terwijl de eerste verdieping bijna heb gereikt. Ik kijk op van de traptreden en kijk recht, maar dan ook écht recht, in twee mooie ogen.

En er zijn maar een paar mensen met mooie ogen, en maar één paar waar ik in verdrinkt, en dat zijn deze. De ogen van Matthijs...

POV MATTHIJS

Na mijn mooie zang-show voor Frenkie zie ik dat we aangekomen zijn bij de Arena. Ik kijk hem verbaast aan. 'FIFA spelen op het grote scherm samen met Donny, Carel, Perr, Kasper en Hakim', zegt Frenkie.

'Thanks! Dit gaat leuk worden!', zeg ik enthousiast.

XXX

We zijn nu al een tijdje bezig en ik kan wel elk potje gaan uitleggen, maar dat heeft geen zin. Het komt erop neer dat het heel gezellig is en ik ben niet aan Lauren hoef te denken.

Oja shit, Lauren. Zie je, daar ga ik weer. 'Ik ga ff naar de wc', meld ik de jongens. Ik loop de deur uit, een gang uit en kom aan bij de trap naar de eerste verdieping.

Ik neem de trap naar beneden en ik hoor iemand de trap opkomen. Wel bijzonder want het is heel rustig op dit moment.

Ik kom aan op de eerste verdieping en kijk wie er de trap opkomt, vast wel iemand die ik ken. Ik kijk en kijk recht in Lauren haar ogen.

Ik glimlach kleintjes naar haar maar ze kijkt meteen weg. Ze loopt me gewoon voorbij zonder wat te zeggen of om te kijken.

Iedereen zegt wel dat ze nog om me geeft, maar als ik dit zo zie zou ik toch zweren van niet. Ze loopt het damestoilet in en de deur valt met een klap dicht.

Ook ik ga naar de wc. Als ik terug wil lopen gaat ook de andere toilet deuren en komt Lauren de gang op lopen. Kort kijken we elkaar weer ik en zie ik de tranen in haar ogen.

Zou ze dan toch nog wel om me geven? Ook ik heb tranen in mijn ogen en volgens mij heeft ze die gezien. Snel loopt ze door terug de trap af en ze kijkt nog een keer snel achterom.

Wat doet ze hier eigenlijk? Beneden is alleen het binnenveld. De boom, daar is ze! Dat kan niet anders... Ik loop terug naar de jongens die me vragend aankijken, 'Ik kwam Lauren tegen ', beantwoord ik de vragende blikken.

'Kom hier', zegt Carel die op staat van de bank en me een knuffel geeft. Waarom, waarom moet ik altijd alles verpesten? En nu zeker met de persoon om wie ik het meeste geef...

POV LAUREN

Snel loop ik terug naar de meiden. Ze kijken me vragend aan als ik het veld weer binnen kom lopen. 'Ik kwam Matthijs tegen', vertel ik ze als ze me vragend aankijken.

Mikky staat op en geeft me een knuffel. Ik ga daarna al weer snel zitten en vraag of we verder kunnen gaan om aan iets anders te kunnen denken.

XXX

Uiteindelijk is het twee uur als we alles gaan opruimen en gaan vertrekken. Als alles in de twee tassen zit lopen we het veld weer af en lopen we richting de uitgang.

Al lachend lopen we met z'n zessen de parkeerplaats op maar mijn lach verdwijnt al snel wanneer ik die dat Frenkie zijn auto naast die van Mikky staat, en de jongens een meter of 10 voor ons lopen.

Als de jongens ons horen kijken ze meteen achterom. Matthijs kijkt weer recht in mijn ogen en meteen kijk ik naar de grond. Iedereen vind dit ongemakkelijk en dus houden we de afstand tussen de twee groepen.

We gaan gewoon verder met het gesprek en meteen moeten we weer met z'n alle lachen. Bij de auto's aangekomen staan de jongens nog met elkaar te praten, naast Mikky haar auto.

Ook de andere meiden gaan naar huis dus nemen we snel afscheid van elkaar. We lopen achter de auto van Frenkie, Carel en Donny langs naar de auto van Mikky.

Wanneer we voorbij de auto van Carel lopen word ik van achter vastgepakt en ik weet precies wie mij vast heeft, Carel Eiting. Hij draait me om geeft me een kus op mijn voorhoofd en duwt me dan weer richting Mikky.

'Spreek je later', zegt hij waardoor ik moet lachen. Wanneer ik bij we bij Mikky haar auto aankomen zie ik dat Matthijs natuurlijk weer precies voor de passagiersdeur staat.

'Zou ik er even bij mogen?', vraag ik en meteen is iedereen stil.