With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 24

Ik glimlach niet oprecht terug dus Noah klopt naast zich op bed. 'Er was vandaag nieuws uit Barcelona', zeg ik als ik naast hem op bed ga zitten. Hij kijkt me verwachtingsvol aan. 'Ze verwachten me op 16 december', zeg ik en kijk hem aan.

'Dat is toch geweldig?', vraagt hij, 'Ja, maar dan moet ik alles hier achterlaten', zeg ik. 'Je vrienden niet, die gaan mee en Carel ook, het komt wel goed', zegt hij geruststellend. 'Ik ben 17 Noah! Ik ben f*cking 17 jaar oud en ik ga naar Barcelona, helemaal alleen!', zeg ik hard.

'Sttt, kom hier', zegt Noah. Hij neemt me in zijn armen en laat ons achterover op zijn bed vallen. Ik weet niet wat ik mijn broer allemaal aan kan doen, maar hij zal nooit boos op me worden, hoe dan?

XXX

Als we nog twintig minuten hebben om te vertrekken loop ik naar mijn eigen kamer en kleed me netjes aan.

Aangekomen bij het restaurant hebben we een gezellige avond. Ik vertel mijn opa en oma en oom en tante over FC Barcelona. Ze reageren enthousiast en dat geeft me vertrouwen.

Later die avond ik lig rustig op bed. Morgen is een rustige dag, de laatste dag voor mijn wedstrijd. Geen belangrijke maar alsnog, bij elke wedstrijd moet je alles geven.

We moeten tegen FC Utrecht en de jongens overmorgen tegen Fortuna. Denkend aan mijn voorspelling val ik in slaap.

XXX

De volgende ochtend staat iedereen al vroeg op het veld, en het is koud, heel koud. Ik zucht opgelucht in mezelf als we partijtjes gaan doen, dat betekent einde van de training.

Ik wist wel dat het frisjes zou zijn vandaag dus besloot ik geen lange mauwen onder mijn T-shirt te doen, maar dat was dom. Gelukkig win ik met mijn team nog wel bij partijtjes.

Het was overigens wel een beetje ongemakkelijk want ik zat ook met Matthijs, maar voetbal mag er niet onder leiden.

'Foto met het winnende team', roept Fresia over het veld. Mijn team loopt haar kant op en samen gaan we op de foto. Matthijs staat één persoon verder dan mij. Net voordat de foto gemaakt word kijk ik nog naar hem.

Precies op dat moment kijkt hij terug.

POV MATTHIJS

Ze kijkt terug! Ze kijkt terug! Zou ze dan toch wel om me geven? Was ik maar nooit boos geworden, dan had ze nu naast me gestaan.

De hele dag spookt ze al door mijn hoofd en heb ik spijt van alles wat ik heb gedaan. Dat had ik al, alleen vandaag wel heel erg.

'Lauren en Matthijs, willen jullie nog even komen?', vraagt Erik als iedereen het veld afloopt. 'Zouden jullie tijdens de aankomende wedstrijd de rol van aanvoerder op jullie willen nemen?', vraagt hij dan.

Ik kan mijn oren niet geloven, alweer niet. Aanvoerder is een eervolle taak. Meteen knik ik ja en ik kijk naar Lauren die ook haar hoofd knikt. 'Dan zorg ik dat de banden klaarliggen', zegt Erik en we verlaten het veld.

Net iets buiten het veld zijn ze interviews aan het doen en zo te zien heeft Fresia gehoord dat ik aanvoerder mag zijn voor de aankomende wedstrijd. 'Matthijs, mag ik je wat vragen stellen?', vraagt ze dan ook als ik langs wil lopen.

'Ja, tuurlijk', antwoord ik vriendelijk. 'Hoe voelt dat met aanvoerdersband mogen spelen?', vraagt ze. 'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik weet nog niet hoe het is', beantwoord ik haar vraag.

Na nog een paar vragen knikt ze en mag ik vertrekken, gelukkig zonder dat ik vragen over Lauren en mij heb hoeven beantwoorden.

POV LAUREN

Als ik de kantine binnen kom lopen na het omkleden, zijn Carel en Donny er al. 'Vind je het goed als Don met ons meerijdt?', vraagt Carel en ik knik. 'Wat zei Erik trouwens?', vraagt Donny als we onderweg zijn naar Carel zijn auto. 'Ik ben aanvoerder, aankomende wedstrijd', zeg ik met een grote lach.

'Echt?', vragen Carel en Donny ik koor ongelovig. Ik knik trots en dan stappen we in de auto. Het is stil in de auto en Carel en Donny komen gespannen over. 'Euhm Lauren', begint Carel. Ik draai mijn hoofd om hem aan te kunnen kijken.

'Wij, Donny en ik, hebben het hier al met je ouders overgehad, maar als je naar Barcelona gaat ben je daar helemaal alleen. Daarom dachten wij dat het misschien handig en gezellig is als je bij mij en Don komt wonen. Voor als het niet meer goed komt met Matthijs', zegt Carel.

'We hopen natuurlijk dat het weer goed komt tussen jou en Matta, maar voor als dat niet het geval is. Het is dan natuurlijk veiliger en veel gezelliger als je bij ons komt wonen', zegt Donny.

'Zou dat echt mogen van jullie?', vraag ik. 'Ja tuurlijk, je bent een harstikke goede vriendin en Carel zijn nichtje', zegt Donny. 'Dan zou ik dat graag willen, als het niet meer goed komt met Matthijs', antwoord ik.

'Yes!', zegt Carel vrolijk waardoor Donny en ik moeten lachen. Als we bij Donny zijn huis aankomen nemen Carel en ik afscheid en vertrekken we richting mijn huis. 'Ga je mee of ga je naar huis?', vraag ik als we bij mijn huis aankomen.

'Ik ga denk ik naar huis. Dan kan jij samen met je ouders er overhebben hoe we dat allemaal gaan doen in Barcelona', zegt Carel met een glimlach. 'Ze vinden het erg leuk als je bij mij en Don komt wonen, maar het liefste hebben ze natuurlijk nog steeds dat je samen met Matthijs gaat wonen', zegt Carel en ik geef hem een knuffel om afscheid te nemen.

XXX

Als ik de voordeur geopend heb doe ik mijn schoenen binnen in de gang uit. 'Lauren, wil je thee?', hoor ik mijn moeder al roepen, 'Ja, graag'. Ik zet mijn tas naast de trap en loop dan de woonkamer binnen.

De thee staat al klaar bij de bank en ik plof neer. 'Zware training?', vraagt mijn vader die in de stoel schuin tegenover de bank gaat zitten. 'Nee, het was koud', zeg ik. 'Ik ben trouwens aankomende wedstrijd aanvoerder', zeg ik vrolijk. 'Niet waar?', zegt mijn vader en ook mijn moeder kijkt me blij aan.

'Je hebt met Carel gepraat?', vraagt mijn moeder voorzichtig. Ik knik, 'Ik vind het een goed idee', beantwoord ik alvast haar volgende vraag. 'Dat is mooi, wij namelijk ook', zegt mijn vader. 'Heb je al gedoucht?', vraagt mijn moeder dan. 'Ja, bij De Toekomst', antwoord ik.

'Dus je bent al opgewarmd?', vraagt ze dan en ik knik. 'Mooi, want ik wil niet nog een zieke', zegt ze dan en ik kijk haar verbaast aan. 'Noah ligt ziek op bed', beantwoord ze mijn gezicht. 'Moet ik thee brengen dan?', vraag ik.

Even later loop ik met twee koppen thee en koekjes naar Noah zijn kamer. Voorzichtig open ik de deur en ik zie hem inderdaad in bed liggen. 'Heey Lau', zegt hij, 'Hoi', groet ik hem terug. 'Ik heb thee voor je', zeg ik terwijl ik het op zijn nachtkasje zet.

'Dankje! Hoe was je training?', vraagt Noah dan. 'Koud, maar ik ben aankomende wedstrijd aanvoerder!', zeg ik blij. 'Echt?!', vraagt Noah blij en hij trekt me omver waardoor ik nu naast hem lig in zijn bed.

'Als het niet meer goed komt met Matthijs, ga je dan bij Carel en Donny wonen?', vraagt Noah na een tijdje. 'Ja, maar hoe weet jij dat?', vraag ik hem terwijl ik hem aankijk. 'Carel en Donny waren hier een paar dagen geleden met het voorstel en ik zat daar ook bij', vertelt hij me.

'Denk je dat het nog goed gaat komen tussen mij en Matthijs?', vraag ik Noah dan. 'Ik weet het eerlijk gezegd niet Lauren, en dat komt niet omdat ik twijfel tussen jullie band. Maar meer aan hoe snel Matthijs het gaat goed maken met jou en of jij dat gaat accepteren', beantwoordt hij mij vraag.

'Matthijs betekent veel meer voor me dan ik dacht dus ja, ik zou hem vergeven', zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. 'Je weet het niet Lauren. Matthijs wilde ook niet boos worden toen jullie gingen praten, je weet niet wat er ineens kan gebeuren', zegt Noah terwijl hij me in een knuffel neemt. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik wil het niet.