With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 12

De auto parkeert en als ze stil staan komt Eva meteen de auto uit rennen.

'Lauren!', roept ze vrolijk en ze rent op me af. Moe glimlach ik naar haar en geef haar een knuffel. Achter d'r zie ik Matthijs uit zijn auto stappen en hij blijft bij de bestuurdersdeur staan.

'Gaat het?', vraagt Eva bezorgt. 'Jawel, beetje moe. Net een vermoeiend gesprek  gehad en heb vannacht niet geslapen ', vertel ik haar. Ze seint vragend met haar ogen naar achter, richting Matthijs.

Ik knik, 'Gehuild'. Dat is het enige wat ik zeg. Zo te horen weet ze het hele verhaal, vraag me niet hoe. 'Eva, ik moet zo gaan', roept Matthijs vanaf zijn auto.

Eva kijkt achterom en knikt naar hem. Ze geeft me een knuffel en fluistert in mijn oor, 'Pa en ma zijn heel boos op hem en ik ook, maak je geen zorgen'. Ik glimlach breed naar haar en ze loopt richting Matthijs, 'Geloof me!', zegt ze nog.

POV MATTHIJS

'En heb vannacht niet geslapen', hoor ik Lauren tegen Eva zeggen. Dus toch, ze verbergt haar vermoeidheid. Misschien was ze wel helemaal niet zo vrolijk als dat ze deed vandaag.

'Gehuild', hoor ik haar daarna nog zeggen. Zou ze echt gehuild hebben? Dan is ze niet de enige. Zoals ik al had gezegd is Lauren goed in gevoelens verbergen, dat heeft ze dus ook vandaag gedaan.

Maar als ze heeft gehuild, dan betekent dat dus dat ze nog om me geeft. Ergens bloei ik op van binnen maar het raakte me ook. Ze heeft gehuild en ik heb haar niet kunnen troosten.

'Wat moet ze geloven?', vraag ik aan Eva. 'Niets wat jij hoeft te weten. Je denkt toch alleen maar aan jezelf ', antwoordt ze kortaf.

Echt soms kan ik zo gek worden van iedereen. Ja, ik heb een fout gemaakt en nee, ik heb het nog niet goedgemaakt. Lauren heeft ook een fout gemaakt en die heeft het ook niet goedgemaakt.

Eigenlijk verzin ik nu allemaal redenen om het minder erg te maken voor mij, maar het heeft geen zin.

Ik laat Eva achter in de kantine van De Toekomst. Na twee uur kom ik weer terug, eindelijk. Binnen elke dagen hoor ik wat de overeenkomst is geworden.

XXX

Samen met Eva rijd ik naar huis. Het is al aan de late kant dus besluit ik meteen naar bed te gaan, want morgen heb ik weer training.

Gelukkig mag ik wel wat later komen dan de andere vanwege dit gesprek, maar nog steeds moet ik om negen uur op De Toekomst zijn.

Als ik in bed lig, lukt slapen niet. Telkens dwalen mijn gedachtes weer af naar Lauren. Hoe zou het met haar gaan? Zou ze nog in mijn shirt slapen? Heeft ze het zwaar? Mist ze me?

De vragen stapelen zich op en ik word er gek van. Ook denk ik telkens aan de ruzie met mijn ouders, ik heb bijna nooit ruzie. Het is pas tegen drie uur als ik dan eindelijk slaap.

POV LAUREN

Moe en voldaan loop ik mijn slaapkamer binnen. Eindelijk rust. Gelukkig mag ik morgen later op De Toekomst aanwezig zijn maar nog steeds, negen uur, das best vroeg.

Ik wil mijn pyjama aandoen als ik zie dat dat het shirt is van Matthijs. Het shirt dat hij aanhad bij de finale van de Champions League, dat shirt ligt hier nu op mijn bed.

Ik heb er meerdere, van belangrijke maar ook onbelangrijke wedstrijden. Matthijs doet er niet zoveel mee dus ligt er een hele stapel in mijn kast.

Ik besluit het shirt toch aan te doen, ik houd immers nog steeds van hem en het shirt ruikt naar hem. Dan heb ik toch het gevoel dat we samen slapen.

Ik ga liggen in bed en gelukkig val ik al snel in slaap. Beter dan gister, toen heb ik heel de nacht gehuild en je kan wel raden waarom...

XXX