Los Angeles Cinayetleri (𝓑𝓪𝓴𝓾𝓽𝓸𝓭𝓸)

[𝟏𝟏]

Shoto 1 haftalık izin alıyor (her ne kadar istemese de Shoto bir şey demez) hastane çıkışını yapmak için birkaç rapor doldururken aklına geliyor. Shoto evine geri dönemez, oraya gitmek istememesinin sepeblerini sayarsa liste uzayacak.

Shoto bir şey yapmıyor. Kendi iradesi ile ilgili bir kaç şey okuyor en alt taraftaki imzası için boş bırakılan yeri imzalıyor ve kendine gülümseyen kadına minik bir tebessüm verip ayrılıyor.

Bu durumda Shoto bir şey yapmıyor. Adımlarını çıkış kapısına doğru yönlendiriyor, henüz ciğerlerine yakın bölgedeki ağrıları tam olarak geçmiş durumda değil ama Shoto idare edebilir.

Koridordan geçerken birçok hasta insana rastlıyor belki yanlış görmesiyse birkaçı uyuyordu, sedyenin üzerinde oturan ve bariz bir şekilde bacağı dönük bir şekilde oturan birinin yüzünü buruşturmasına tanık oluyor, Shoto hastaneleri neden sevmediğini yeniden hatırlaması uzun sürmüyor. En azından bu başka bir zamanın hikayesi.

Shoto tembel ve yorgun ruhunu kapının önüne koyduğu zaman etrafına bakınıyor, hava bulutlu büyük ihtimalle Los Angeles'a yağmurların ve şiddetli soğukların gelmesi uzun sürmüyor. Shoto evine gidecek ama şemsiyesi yok.

Islanacak, Shoto bunuda idare edebileceğini düşünüyor hastanenin bahçesinden çıkıyor sanki evine gitmekten başka seçeneği varmış gibi.

Shoto derin ve içten bir nefes alıyor.

Nefesini verdiği zaman kendisini Bakugou ile bir evin kapısının önüne girerken buluyor. Shoto yine zaman algısını kaybediyor, etrafında gelişen olaylara o kadar yabancı kalıyor ki onun için bir yerden bir yere gitmek ufak bir göz kırpmaya hatta şimdide gözlerini açıp kapamaya dönüşüyor.

Buraya (Bakugou'nun dairesinin olduğunu düşündüğü yere) adım atıyor.

Bakugou ilk adımını bile zorla atan Shoto'ya dönüyor "Biraz daha ayakta durursan dikişlerin patlayacak." diyor

Shoto Bakugou'nun abartmasına göz deviriyor ve içeriye tamamen giriyor.

Onu karşılayan ilk şey rustik havada bir ev oluyor. Modern gibi gözükse de ahşap döşemelerin ayaklarının altında verdiği his ile modernlik bozuluyor. Krem rengi koltuklar, uyumlu yastıklar, salondan mutfağa uzanan bir bar tezgahı ve evi diğer köşeye bağlayan koridor.

Shoto evin teninde yarattığı hissi fazlasıyla beğeniyor. "Hadi aptal!"

Bakugou 1 haftadır ona böyle seslenmeyi bırakmıyor, ayrıca zorunlu olmadıkça Bakugou'nun Shoto ile konuşmamasını hesaba katmış durumda değil.

Sanki umrundaymış gibi diye Shoto düşünüyor, kendisi bile inanmıyor.

Shoto'nun umrundadır. Sarışının ona böyle davranmasını istemiyor fakat Shoto tekrar ve tekrar bir şey yapamıyor.

Üzerindeki yorgunluğun bedenini kontrol etmesine izin veriyor ve gördüğü krem rengi koltuklardan bir tanesine çöküyor.

Shoto bu hafta Midoriya'ya soracak.

Shoto Midoriya'ya ne sormalı gerçekten bilmiyor.

Bakugou bilinçli bir şekilde hastane kapısını hızlı bir şekilde kapatıyor. Bakugou kurtarılmaya ihtiyacı olmayan biri. Todoroki'nin ne için böyle bir şey yaptığını anlamıyor. Ne için salak gibi o merminin önüne atladığını bilmiyor.

Bakugou kendi çapında haklıdır.

Todoroki Shoto aptalın vücut bulmuş halidir.

"Orada dikilme aptal benimle geliyorsun." Bakugou hastane bahçesinden çıkıp ana caddeye inen Shoto ile göz göze geliyor. Teması hemen kaçırıyor ve agresif bir şekilde yanıtlıyor.