ᴛʜᴇ sᴘᴏɪʟᴇᴅ ʙᴇᴀᴜᴛʏ // ᴊ.ᴊ.ᴋ + ᴘ.ᴊ.ᴍ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

💕 30

"ඔයාට දැන් ඕනෙ මට කියල ඇත්ත හොයා ගන්න? එදා හරියටම රෑෆ් ටොප් එකේදි උනේ මොකද්ද කියල, නේද?" අත් දෙකත් පපුව ඉස්සරහින් බැද ගෙන, පුටුවෙ ටිකක් පිටිපස්සට වෙලා වාඩි වෙච්ච යූන්ගි කිසි කලබලයක් නැතුව කතා කරා.

ජන්ග්කුක් ඔලුව උඩ පහල කරලා, යූන්ගිගෙ මේසෙ උඩින් තියා ගෙන හිටපු එයාගෙ අත් දෙක දිහා බලා ගත්තා.

"ඔව්. එදා එතන උනේ මොනවද කියල දැන ගන්න දැන් ඉතුරු එකම ක්‍රමේ ඒක, ඒ වගේම ජිමින් අහිංසකයි කියල ඔප්පු කරන්නත් තියෙන එකම ක්‍රමේ"

"ඒත් ඔයාගෙ ජිමින් ඇත්තටම අහිංසක නැත්තන් මොකද කරන්නෙ?" යූන්ගි කතා කරේ ඇහි බැමකුත් උස්සල.

යූන්ගි දිහා බලපු ජන්ග්කුක් හුස්මක් හෙලුවා.

"මේ බලන්න මිස්ටර් මින්. මිනිස්සු කරන මං අකමැතිම දෙයක් තියෙනවා, ඒක තමයි කිසි දෙයක් නොදැන මගෙ හස්බන්ඩ්ව පිටින් මනින්න හදන එක. මං තරම් වෙන කිසිම කෙනෙක් එයා ගැන දන්නෙ නෑ, ඒ ගැන නං මට සීයට සීයක්ම විශ්වාසයි, එයා ජේමින්ව මැරුවෙ නෑ" එයා ඉස්සරහින් වාඩි වෙලා ඉන්න මනෝ චිකිත්සක මින් යූන්ගිව ඇස් දෙකෙන්ම ගිනි තියල දාන්න ව⁣ගේ බලන් හිටපු ජන්ග්කුක් ⁣කතා කරේ ගෙරවිල්ලක් වගේ.

"හරි එහෙනම්" උරහිස් ගස්සපු යූන්ගි පුටුවෙ හරියට කෙලින් වෙලා වාඩි උනා.

"ඉතින් මිස්ටර් ජියෝන්, එහෙනම් ඔයාට හොඳයි කියල හිතෙන පහසු වෙලාවක ඔයාට පුලුවන් ජිමින්ශිව මෙහෙට එක්ක ගෙන එන්න" යූන්ගි නැගිටිද්දි, ජන්ග්කුක් ත් ඒ එක්කම නැගිටල යූන්ගිට අතට අත දුන්නා.

හිමින් ආයෙමත් ඔලුව උඩ පහල කරපු ජන්ග්කුක්, එයාට ස්තූති කරල එතනින් යන්න ගියා.

_____________________________________________

ජන්ග්කුක් කාමරේ ඇතුලට ආවා විතරයි, කොහෙන්ද මන්ද ආපු අත් දෙකකට ජන්ග්කුක්ව චප්ප උනා.

"ඔ- ඔයා කොහෙද ගිහින් හිටියෙ?" ජිමින් ඉකි ගගහ කියවද්දි ජන්ග්කුක් ආපස්සට ජිමින්ව හිමිහිට බදා ගත්තා.

"සොරි බේබි, පොඩි වැඩක් වැටුනා" ජන්ග්කුක් හිමින් මුමුණලා ජිමින්ගෙ කොණ්ඩෙන් පෙක් එකක් තිබ්බා.