ဆရာ ဝတ္ထုတိုများ (ဆရာ အိုပြီ)

ဆရာ အိုပြီ (၄)

ငါ ကုတင်​ပေါ်မှာ လှဲနေရင်း ငါ့အတွေးတွေ စပြီး ပြန့်​လွင့်​သွားတော့တယ်​။ အချစ်​ရေးနဲ့ ပါတ်​သက်​ရင်​ခုနက ငါ ပြောခဲ့သလိုမျိုး ဘာမှ အကြောင်းမရှိခဲ့တာတော့ မဟုတ်​ဘူး။ ငါ့မှာလည်း ဘယ်​သူ့ကိုမှ ပြောမပြဖြစ်​ခဲ့တဲ့ လျို့ဝှက်​ချက်​တွေ ရှိခဲ့တယ်​။

လွန်​ခဲ့တဲ့ နှစ်​တစ်​ရာလောက်​တုန်းက ချင်းဟန်​အသက်​ရလာတဲ့အခါမှာ အတော်​ကို လှတဲ့ သူ့မျက်​နှာက လောကသုံးခွင်​လုံးက ယောက်ျားတွေကို ငိုသွားစေလောက်​အောင်​ပဲ။ နေ့တိုင်း ငါ့ကို ရင်​သပ်​ရှုမောရစေတယ်​။
နှစ်​ထောင်​ပေါင်းများစွာ ထုံထိုင်းမှုန်​မှိုင်းကာ ပက်​ကြားအက်​နေခဲ့တဲ့ ငါ့နှလုံးသားလေးမှာ လှိုင်းဂယက်​တွေ ထလာတယ်​ဆိုတာက မသွေဖယ်​နိုင်​စရာတွေ ဖြစ်​ခဲ့တယ်​။

အဲ့တုန်းက ငါက ရက်​စက်​ခက်​ထန်​တဲ့ စစ်​မြေပြင်​တွေကိုပဲ ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးတာ။ ပြီးတော့ အချစ်​ရေးနဲ့ ပါတ်​သက်​ပြီး အတွေ့အကြုံနကန်းတစ်​လုံးမှ မရှိတဲ့ စစ်​နတ်​ဖုရားမ. . .။
ငါ အရမ်းကို ရိုးအလွန်းခဲ့တယ်​။
ရိုးအလွန်းလို့ ငါ ချင်းဟန်​အပေါ်ထားတဲ့ စိတ်​တွေ ပြောင်းလာတာကိုတောင်​ငါ သတိမထားမိခဲ့ဘူး။

ချင်းဟန်​က ငါ့ကို မိန်းမသားတစ်​ယောက်​လို မေတ္တာသက်​ဝင်​စရာလို့ မမြင်​တာကို ငါ အသေအချာသိပါတယ်​။ ငါက သူ့အသက်​သခင်​ကျေးဇူးရှင်​။ ငါက သူလေးစားရတဲ့ ဆရာသခင်​။
ငါက သူ့မိသားစုဝင်​လို့တောင်​မှတ်​ယူလို့ ရချင်​ရနိုင်​မှာ။ အားကိုးမှီခိုစရာ တည်​ရှိမှုတစ်​ခုပေါ့။
ငါ သူ့ကို တီးခေါက်​ကြည့်​ဖို့လည်း စိတ်​မကူးမိပါဘူး။
ငါ့ခံစားချက်​တွေကို အတည်​ပြုဖို့လည်း ငါ မကြိုးစားခဲ့ဘူး။
ဘယ်​လိုပဲ ဖြစ်​နေပါစေ၊ ငါ ဘယ်​လိုခံစားရတယ်​ဆိုတာကို လုံးလုံး မသိခဲ့တာတော့ မဟုတ်​ဘူး။ အဲ့ဒီ့ နှစ်​တစ်​ရာအတွင်းမှာ ငါ ချင်းဟန်​ကို တပည့်​တစ်​ယောက်​သာလို့ သဘောမထားဘူးဆိုတာကို မတော်​တဆ ငါ သိလိုက်​ရတဲ့ အချိန်​နှစ်​ချိန်​ရှိခဲ့တယ်​။

ပထမတစ်​ကြိမ်​က ဝက်​မိစ္ဆာလေး လူယောင်​ဖန်​ဆင်းပြီး ချင်းဟန်​ကို ကြိုက်​သွားတုန်းက. . .