EFGAN

(6) PEJMÜRDE

Oy ve yorum yapmayı unutmayın.

Sakin okumalar🍷

"Hatıralar acımasızdır."

Ölümün tadını merak ettim, insanların neden ölmek istediklerini sorguladım. Bir sürü neden buldum, bu dünya güzel değildi. İnsanlar acımasızdı.

Önce bana silah doğrultan adamın gözlerine baktım,
gözlerinde aferin almak için avcılık yapan bir cani gördüm. daha sonra kalbimin üstüne isabet eden kurşuna baktım. Kanıyordu acı yoktu, yenilmenin verdiği öfke vardı.

Dizlerimin bağı çözüldü, beton zemine sertçe düştüm. Etraf sessizleşti, sadece nefes alışverişlerimin sesi çıkıyordu. Baygın bakışlarım Zemheriyi buldu. Mavileri yeşillerime çarptığı an sarsıldı. Elindeki silah zemine düştüğünde tok bir ses çıkardı.

Telefonum çaldı. Son kalan gücümle cebimden çıkarıp, kimin aradığına baktım. Bilinmeyen numara arıyordu. Telefon elimden kayarken parmağım yanlışlıkla yanıtla kısmına bastı.

Telefondan bir ses yükseldi,
"Alo Yakut, benim Cesur." dudaklarımda buruk bir tebessüm oluştu, belkide son anımdı. onu göremeyecektim, en azından sesini duyabiliyordum.

Bedenimi dik tutamıyordum, Kafam sert zemine çarptığı an Zemheri, ismimi haykırarak yanıma doğru koştu. Bakışlarım hâlâ telefondaydı. Zemheri yanıma gelir gelmez önümde eğildi, başımı yavaşça tutup dizine koydu. "Ambulansı arayın!" diye bağırdı.

Bağırmasındı. Cesur endişelenirdi, panik atağı vardı onun. Bakışlarımı zorlukla Zemheriye çevirdim, "Bağırma Z-zemheri." Boğazım kaşındı, halsizce öksürdüm. "Ces korkar.." Zemherinin bakışalarında öyle bir şey yakaladım ki eğer ölmezsem bunu hayatım boyunca unutamazdım.

Bana, annesini kaybeden bir çocuk gibi bakıyordu.

Telefondan bir fısıldayış işitti kulaklarım.
"Hayır, bu sefer kaldıramam..." gözümden bir damla yaş aktı. Bakışlarım gökyüzüne takılı kaldı, deponun çatısı yoktu. Karanlık gökyüzündeki yıldızlar, bana 9 yıl önce ki bir anıyı hatırlattı. Yüzümde buruk bir tebessüm peydah oldu.

9 YIL ÖNCE

Kız, başını Kız, başını genç çocuğun göğsüne yaslayarak, bakışlarını gökyüzüne çevirdi.

"Ces,"

"Hm."

"Gökyüzü büyüleyici görünmüyor mu?"

"Bilmem, öyle mi görünüyor?"

Kız onu umursamadan sözlerine devam etti.
"Sence, bende bir gün orada olur muyum?"
genç kasıldı. Kızın böyle şeyler söylemesinden hoşlanmıyordu. Kaşlarını çatarak,
"Böyle konuşmayı kes." dedi.

"Neden ki? orası çok huzurlu görünüyor."
genç anlamadı.

Uzandığı yerden doğrularak,
"Burada huzurlu değil misin?" diye sordu.
sesinde korku vardı. Kendisinin yanında huzurlu olmadığını düşünüyordu.

Kız gülümsedi, "Yanlış anladın Ces, burada da huzurluyum en çok senin yanında." genç, sözlerinde samimi olduğunu anlamak için bir süre kızın yüzüne baktı. Dürüst olduğunu anlayınca rahat bir nefes verdi.

"Peki ya ailen?" kızın ailesi hakkında tek bildiği şey, dedesinin çok kötü biri olduğuydu. Kız sevmezdi ailesi hakkında ilgili şeyler konuşmayı, yukundu.
Ne diyeceğini bilemedi.