Neden? | Texting

6.4

Şu anda ne istiyordum biliyor musunuz?

Yok olmak...

Evet, tam şuanda ortadan bir anda yok olmak istiyordum. En yakın arkadaşım sandığım kişinin aslında hiç arkadaşım olmadığını öğrendim. Eski erkek arkadaşım bana hayatı zindan etmeyi kendine görev edinmiş gibi mutlaka canımı yakacak bir şeyler buluyordu. Sonra bir de Karan var. Bana çıkma teklifi ettiğinden beri bir gün geçti ve ben hala ona cevap vermemiştim.

Hayatım hangi ara bu kadar karmaşık bir hal almıştı?

Sınıfa girdiğimde benim sırama oturmuş bizim sınıftan bir kaç kız vardı. Sırama yaklaştığımda üstünden inme gibi bir gayret göstermediler. "Burası benim sıram." dedim sakin kalmaya çalışarak.

"Ee nolmuş?" kışkırtıcı ses tonuna tepki vermek yerine başımı eğip başımı salladım. Bu Selen'di okulda kimsenin uğraşmak istemediği kızlardan.

"Sana bir şey diyeceğim Arya nasıl başardın?" sözlerine anlam veremediğim için kaşlarım kendiliğinden çatıldı. "Neyi?"

"Karan'ı kendine aşık etmeyi." ve sınıfta ki herkes birlik olmuş gibi gülmeye başladılar.

"Ben söyleyeyim Yamaç'ın bunu aldatması bahanesiyle gidip Karan'ın omzunda ağlamıştır kendini acındırmıştır yani."

Sonra gözlerim Selen'in yanında ki Melis'e kaydı.
"Peki sen nasıl başarıyorsun?"

"Ne saçmalıyorsun?" dedi gergin olduğunu belli etmemek için yapmacık bir gülüşle.

"En yakın arkadaşın Melis'in sevgilisiyle yatarken her gün onun yüzüne bakıp gülümsemeyi nasıl başarıyorsun?"

"Ne demek oluyor bu Selen?!" diye bağırdı anında Melis. Sanırım sınıfta bir kaos çıkarmıştım bunu çok önceden bildiğim halde susmuştum ama şimdi söyleme gereği duydum çünkü hak etmişlerdi.

Sınıfta kavga çıkacağını anladığımda o an yapılabilecek en iyi şeyi yapıp oradan kaçtım. Benim yüzümden kavga çıkmıştı ama onlarda benimle uğraşmasalardı. Aşağıya inmek için merdivenlerden inerken tanıdık bir yüze denk gelmemle duraksadım.

Karan bana bakarken bende ona bakıyordum açıkçası ne konuşacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. Sadece aramızda olanlar tuhaftı. Hemde fazlasıyla. "İyi misin Arya?"

Merdivenlerden inmeye devam ederek başımı salladım.
"İyiyim." dedim tekdüze bir sesle.

"İyi görünmüyorsun." dedi gözlerini yüzümde gezdirirken.

"Öyleyimdir o zaman." kaçamak bakışlar ve sözlerle bir an önce yalnız kalmak istediğimi fark ettim.

Ama Karan karşımda bana kendimi iyi hissettirmek için gülümserken çekip gidemedim. Onunla konuşmak veya onun gözlerinin içine bakmak hayatımda hiç acı çekmemişim gibi hissettiriyordu. Ben onun yanında mutlu hissediyordum bir fazlalık ya da değersiz biri gibi değil.
"Konuşmak ister misin?"

Merdivenlerden beraber inerken aklım hala bana çıkma teklifi ettiği mesajdaydı acaba benimle bunun hakkında mı konuşmak istiyordu diye düşündüm. Ben koridorda birden bire durunca o da durdu. "Ne hakkında?" fazla meraklı gibi görünmemek için sesim olabildiğince umursamaz çıkmıştı.

Ama Karan yinede buna takılmadı siyah saçlarını eliyle karıştırdıktan sonra gülümsemesi genişledi.
"Sen ne hakkında konuşmak istersen."

"Arya noluyor burada?" Yamaç'ın sesini duymamla arkamı döndüm ve onu gördüğüm anda kaşlarımı çattım.

"Ne istiyorsun Yamaç?"

Tam yanımda durup Karan'a dik dik bakmaya koyuldu.
"Asıl bu arkadaş ne istiyor?"

Karan hiç umurunda değilmiş gibi gülmeye başladı ve gülerken cevap verdi.
"Bu arkadaş seni dövmek istiyor." Karan'ın, Yamaç'la dalga geçtiğini anlamıştım.
"Ama şiddete karşıyım."

Yamaç her an kavga çıkartmaya meyilli bir şekilde okul gömleğinin kollarını katlamaya başladı.
"Vay, sert çocuğa bak."

Kavga çıkmasını istemediğim için Yamaç'a ölümcül bakışlarımı çevirdim.
"Yeter, Yamaç!"

Karan arkasında ki duvara yaslanıp elini Yamaç'ın önünde kışkırtıcı bir şekilde salladı.
"Aynen öyle, git bad boy'culuk felan yap Yamaç paraşütü."

Yamaç, Karan'ın üzerine yürümeye başlayınca anında ikisinin ortasında durdum. "Saçmalama!" dedim öfkeyle. Bir de okuldan atılamazdım onun yüzünden.

Bir alkış sesi duyduğum da bakışlarımı yana çevirdim. Balca bize yaklaşırken yüzünde alaycı bir sırıtış vardı. "Vay demek şimdi de iki erkek senin için kavga ediyor Arya." bana küçümseyerek bakıyordu. "Meğer sen neymişsin be Arya."

Eskiden Balca'ya bu söyledikleri yüzünden alınırdım ama artık hiçbir şey hissetmediğimi fark ettim.

O an hiç beklemediğim bir şey oldu birden bire Karan tüm bu konuşmalardan sıkılıp elini bana uzattı. Yamaç ve Balca'yı umursamadı sadece bana bakıyordu onun umurunda olan sadece bendim başkası değildi. Eğer elini tutarsam çıkma teklifini kabul ettiğim anlamına gelecekti. Fazla düşünmeme gerek yoktu tüm kalbimle vereceğim kararın doğru olduğunu hissediyordum. Zeytin gözlü çocuğun uzattığı eli tutarken ilk defa kendimi düşündüğümü fark ettim.

______

ArKar♡︎

Sizce yeni bölüm nasıldı?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!