Savage Sandiwa

Kabanata 37

Kyline

"Jayden can you tell me the details about the import garments from USA?" tanong ko kay Jayden, kasalukuyan siyang nasa loob ng office ko.

Ilang araw na din ang nakakalipas simula ng mameet ko siya sa tapat ng Company. From that day, we do everything para sa company.

May unknown kasing nangyayari sa mga products this past few days. Maraming nagrereklamo na mga buyers na hindi raw magaganda yung quality ng mga tela na ginagamit sa clothing products ng company.

Yes Sullivan Corporation was producing a bunch of clothing and dresses — men and women clothes/dress. At sobrang kilala ng branding neto sa buong Pilipinas.

Kaya sabi ni Daddy it's was first time na nangyaring may nagreklamo about sa quality ng mga tela na ginamit.

"The only thing I know about the imported garments from USA is matagal na tayong kumukuha dun. And it's was a best quality." sagot ni Jayden sakin.

"So kung okay naman ang garments from USA? Then why, may mga clothing products na hindi maganda ang quality, at ang gaspang ng tela. May iba pa ba tayong kinukunan ng mga garments bukod sa USA?"

Tumayo ako at naglakad papunta sa transparent na salamin kung saan kita ang labas. Nasa 5th Floor kasi ang Office ko, sobrang ganda rin ng view rito, tanaw ang buong city.

"As far I know, Mr. Sullivan ordered us to buy some garments in China? Teka? Naalala ko lang, USA send us a letter last time na hindi sila makakapagpadala ng mga garments ngayong buwan dahil kinulang sila sa supply na gagamitin para sa paggawa ng tela." sabi ni Jayden kaya napalingon ako sakanya.

"Ibig sabihin mo ba? Na yung mga ginagamit nating garments ngayon at nagpapasira ng mga quality ng mga clothing natin ay from China?" sabi ko at muling bumalik sa lamesa ko, at chineck ang table ko kung may receipt nga ng nagpurchase ang Corporation ng garments sa China.

"Yes, I think. That garments na ginagamit ng mga workers ngayon ay from China dahil walang dumating na garments from USA." sagot niya.

"So what we should do? Hindi natin pwedeng pabayaan na masira tayo sa mga tao at regular costumers ng mga clothing products natin?"

Sandali kaming natahimik at nag-isip. Hanggang sa sabay kami napalingon sa isa't-isa at sabay nagsalita.

"Alam ko na." sabay na sigaw namin. Kaya napangiti nalang kami parehas.

"So anong naiisip mo, Ms. Sullivan?" he asked.

"Ang naiisip kong paraan is, stop producing muna ng mga clothing products for the whole month hanggang sa makakuha tayo ng new garments from USA then released a statement kung bakit nagkaganun mga clothing products natin. Tingin ko naman maiintindihan nila tayo." sagot at paliwanag ko sakanya.

"I'm thinking the same way, Ms. Sullivan. As of now, eto lang ang pinakamagandang solution sa nangyayari."

"And for the lost sales na mawawala dahil sa isang buwan na ititigil muna ang operation. Kailangan pag-operate ulit natin, we need to released another products that can caught our costumers attention. By that our sales will be double at mababawi nun ang nawalang sales sa month natigil ang operation.." sandali akong tumigil at uminom ng tubig at tsaka muling nagpatuloy. "..at para rin kumpleto pa din ang sasahudin ng mga workers natin." dagdag ko pa.

"That's right, Ms. Sullivan." nakangiting sabi niya sakin.

After nun ay gumawa kami ng proposal and statement to released at tsaka tinawag namin si Keith to distribute the info about sa nangyari.