Passing Through the Remains of Spring ||Completed||

- 1 -

Original Author = Piggycat
Translated by = Starry

*Ancient ABO setting.*

Piggycatt laoshi ရဲ့ fic မို့ credit တပိုင်းသပ်သပ်တင်ပြီး မရေးတော့ဘူးနော်။ ဖုန်းမကောင်းလို့ Unicode only ပါ။ အားနာပါတယ်။

Enjoy ~

___________________________________________

မိုးက ပိုပိုသည်းလာတယ်။

ကောင်းကင်ဟာ တိမ်ညိုမည်းတွေနဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မိုးခြိမ်းနေပြီး နေမင်းပေါ် ဖုံးကွယ်ထားတာကြောင့် နည်းနည်းလေးတောင် မမြင်ရဘူး။ ဒီလမ်းကျဉ်းလေးပေါ်မှာ ပုံမှန်ဆိုရင် တွန်းလှည်းတွေ၊ မြင်းလှည်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတတ်ပေမဲ့ အခုချိန်မှာ တိတ်ဆိတ်လွန်းနေတာများ မိုးသံကိုပဲ ကြားနေရတဲ့အထိ။

ရံဖန်ရံခါမှာ ပုန်းခိုဖို့ နေရာရှာမတွေ့လိုက်တဲ့ ငှက်ငယ်တချို့ကို လမ်းဘေးတဖက်တချက်မှာ တွေ့ရပြီး စိုစွတ်နေတဲ့တောင်ပံကို တဖျတ်ဖျတ်ခါရင်း အဝေးကို ပျံသန်းပြေးထွက်သွားကြတယ်။

မြင်းလှည်းဟာ သည်းထန်စွာ ရွာနေတဲ့မိုးအောက် ရွှံ့ညွန်ထူတဲ့လမ်းပေါ် ဖြတ်သန်းနေတယ်။ လှည်းရဲ့ဘီးလုံးတွေဟာ မြေကြီးပေါ်မှာ လိမ့်နေပြီး ဗွက်တွေထဲ ဖြတ်သန်းရတိုင်း ရေတွေ ဘေးကို စင်ထွက်သွားတယ်။ လှည်းရှေ့က မောင်းသူနေရာမှာ အဖိုးအိုတယောက်ဟာ မိုးကာကို ဝတ်ဆင်ထားရင်း အကြောတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လှည်းမောင်းနေတယ်။ မြင်းဇက်ကြိုးကို ကိုင်ဆွဲထားရင်း လမ်းမှားသွားမှာကို ကြောက်နေတယ်။

လှည်းတွင်းက ကန့်လန့်ကာဟာ ရုတ်တရက် ပင့်မ, ခံလိုက်ရပြီး လက်ချောင်းထိပ်ဖျားကနေ မိုးရေတစက်စက်ကျနေတဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးတဖက် ပေါ်လာပြီးတဲ့နောက် ခပ်ပါးပါးအသံလေး ထွက်လာတယ်။

"လောင်ချန်း အဝေးကြီး ကျန်သေးလား?"

လှည်းရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ အစေခံအဖိုးအိုဟာ လှည်းကို အရှိန်လျှော့လိုက်ရင်း အနောက်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။

"နောက်ထပ် လိုပါသေးတယ် သခင်လေး။ ကန့်လန့်ကာကို မဖွင့်နဲ့။ မိုးရေတွေ စိုကုန်လိမ့်မယ်"

"အင်းပါ ဖြည်းဖြည်းမောင်း"

ကန့်လန့်ကာဟာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျသွားတယ်။ လက်ကလေးက အထဲကို ပြန်ဝင်သွားပြီး ခဏအကြောမှာ ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ ချောင်းဆိုးသံတချို့ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း ထွက်လာတယ်။