အစပိုင်း တွေးတုန်းကတော့ အိမ်ပြောင်းလာပြီးရင် ဘဝက ပိုပြီးတော့ ရှင်းလင်းသွားမယ်လို့ပေါ့။
ဒါပေမဲ့ ရှောင်းကျန့် လုံးဝ ထင်မှတ်မထားခဲ့တာက သူ့အိမ်မှာ လာစရာဧည့်သည် အဲ့လောက်ရှားသလားဆိုတာပဲ။
ချွေ့အယ်က လက်ဖက်ရည်ကြမ်းတခွက် ယူလာတယ်။ သူ့ဘေးမှာ စကားမပြောဘဲ ရိုရိုသေသေမတ်တပ်ရပ်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်လည်း နည်းနည်း အားနာရတယ်။ သူ ချွေ့အယ်ကို တချက်ကြည့်တဲ့အခါ ချွေ့အယ်က သူ့ကို မျက်လုံးတဖက် မှိတ်ပြပြီး ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားတယ်။
တဖက်လူဟာ စားပွဲမှာထိုင်နေရင်း ဘာစကားမှ မပြောဘူး။ လက်ဖက်ရည်ကို တငုံသောက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ချထားတယ်။ တကယ့်ကိုမှ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။
ဒီလို အေးအေးဆေးဆေးနေမှုက ရှောင်းကျန့်ကို မနေတတ်၊ မထိုင်တတ် ဖြစ်စေတယ်။
"ချန်းယွီဝမ်ရယ် မင်း ဒီထိ ရောက်လာပြီး ငါ့ကို လာရှာတာ ဘာကိစ္စများ ရှိလို့လဲ?"
ရှောင်းကျန့် လည်ချောင်းရှင်းလို့ မေးလိုက်တာဖြစ်တယ်။
လက်ဖက်ရည်ကြမ်း သောက်နေတဲ့လူဟာ လက်ဖက်ရည်ကို ကုန်အောင်သောက်ပြီးသွားတဲ့အခါ ရေနွေးခွက်ကို ချွေ့အယ်ဆီ ပြန်ပေးလိုက်တယ်။
"ရှောင်းသခင်လေး ဒီက လက်ဖက်ရည်က တကယ်ကောင်းတာပဲ"
"ဝမ်ရယ်ရဲ့ ချီးကျူးမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"ရိပေါ်က မင်းကို တကယ်ကာကွယ်ပေးတာ။ ပစ္စည်းကောင်းတွေချည်း မင်းဆီကို ပို့ပေးတယ်။ မင်း အထင်လွဲမှာ စိုးလို့လေ"
ချန်းယွီက ပြုံးလို့ ရှောင်းကျန့်ကို ကြည့်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့နာမည်ကို ဒီလိုလေသံမျိုးနဲ့ ပြောတာ ကြားတဲ့အခါ ရှောင်းကျန့်မှာလည်း နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူရတယ်။ သူ ဝမ်ရိပေါ်ကို လက်ခံလိုက်ပြီဆိုပေမဲ့ တခြားလူတွေရှေ့မှာတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြဖို့က သူ့အတွက် ခက်ခဲနေသေးတယ်။ အထူးသဖြင့် ချန်းယွီလို လူမျိုး ရှေ့မှာ ဆိုရင်ပေါ့။
YOU ARE READING
Passing Through the Remains of Spring ||Completed||
Fanficချစ်သူအတွက် မက်မွန်ပင်တွေ စိုက်ပျိုးခဲ့တယ်... ငါ့မေတ္တာတွေ မင်း မြင်နိုင်ပါစေကွယ်~ Myanmar Translation, Unicode only နွေဦးတော်လှန်ရေးတွင် ထောင့်ပေါင်းစုံမှ ပါဝင်ထားသူများသာ ဖတ်ရန်ဖြစ်ပါသည်။
