°°°••••॰॰॰॰ නිම්හිම්॰॰॰॰••••°°°
දාහත්වන නිම්හිම් සෙවුම
ලසා... මට සමාවෙයන් උබට කෑහැහුවට ... මට දැන් තේරෙනවා හොදටම උබේ situation එක ගැන...
එහෙම කියපු ෂහී දිග හුස්මක් උඩට ඇද්දේ දිග කතාවකට සුදානමින්...
ඒ..ඒ.. මොකද ඒ.... ලසා ඇහුවේ ෂහි කියපු කතාව නොතේරෙන නිසයි..
උබට තේරෙයි ඔහොම යද්දී...
ෂහී එහෙම කියලා යන්න හැදුවත් එතනට ආපු පීටු ඒකට බධාකලා..
ෂහී අපි ටිකක් කතා කරමුද...
කියන්න පීටූ මම අහන් ඉන්නේ...
මේ.. එහෙමනම් අපි දෙන්නා යන්නම් උබලා කතාව කරගනින්...
ලසා සිහිනි එක්ක යන්න යද්දී පීටු එයාලටත් නවතින්න කියලා කිව්වා...
නෑ.. සිහිනි ඔයාලත් ඉන්න.. මට මේ ගැන කතා කරන්න ඔයාලා හැමෝම ඉන්න ඕන.. මුලින්ම මට ඔයාලා හැමෝම සමාවෙන්න... මම මෝඩයෙක් වගේ හැසිරුනාට...
පීටු කතාව පටන්ගත්තත් ෂහී තාමත් සෝපා එකේ වාඩිවෙලා බිම බලාගෙනම ඉන්නවා..
මට ටිකක් දුක හිතුනා.. මම මේ කිසිම දෙයක් දන්නේ නෑ කියලා හිතුන නිසා... ඒත් පස්සේ මට තේරුනා ඔයාලා වැරදි නෑ කියලා.. සිහිනි ඔයාගෙන් මම එක දෙයක් ඉල්ලන්නම්... ෂහීව හොදට බලාගන්න.. එයාගේ පෙනුම රලු වුණාට එයා හරියට බබෙක් වගේ.. එයා කවදාවත් එයාට ඕන දේවල් ඉල්ලන්නේ නෑ.. ලැබුනොත් බාරගන්නවා.. ඔයාට ඔයාගේ ඔය චූටී පැටියා එක්ක මේ අලි පැටියත් බලාගන්න වෙයි...
ඔයාට විශ්වාස ද පීටු....සිහිනි මාව හොදට බලාගනී කියලා.. ඔයාට
පුලුවන්ද මාව ඒ විදිහට වෙන කෙනෙකුට දීලා පාඩුවේ බලන් ඉන්න.. අඩුතරමේ ඔයාට ඕන නැද්ද මාව ඔයා ලග තියාගන්න..
මේ තරම් වෙලාවක් බිම බලන්න ඉදපු ෂහී කතාකරන්න පටන් ගත්තේ තවත් ඉවසන්න ඉන්න බැරි නිසයි... පාලනයක් නැති කදුලු වගේම පාලනයක් නැති වචන ඔහේ ගලාගෙන ගියේ ඡලකදක හිර කරන් ඉදපු වේල්ලක් කැඩිලා වතුර ගලාගෙන යන්න වගෙයි... සිහිනිත් ලසාත් එකිනෙකාට ලංවෙමින් නිහඩව බලාගෙන ඉන්න අරත වෙන්නේ මොනවද හිතා ගන්න බැරිවුණ පීටුත් ඉවසීමේ සීමාව පැනපු ෂහීත් දිග කතාවකට ආරම්භය ගත්තා...
